Inloggen
voeg je column toe

Columns

CHUCKA TRAIN YEAH

Het was een opmerkelijke dag. De reizigers in de volle trein zaten allemaal met hun neus in hetzelfde boekje dat moest doorgaan voor het boekenweekgeschenk 2018. De kaartcontroleurs hadden er plezier in en nu en dan vroeg de ene reiziger aan de andere hoe of hij het vond. Dan luidde het antwoord meestal: ‘Ik ben nog maar pas begonnen, dus ik weet het nog niet.’

Ook Metgezel en ik begonnen te lezen zodra de trein zich in beweging zette. Daarvoor kwam ik maar niet door de poortjes met het boekje en ik was niet de enige, totdat bleek dat je het tegen een rond glas aan moest houden om in te kunnen checken. Metgezel kon zijn ongeduld haast niet bedwingen en door mijn gestuntel was er geen tijd meer voor koffie met iets erbij. Later dan maar.

Zoals altijd moest ik nodig tijdens een lange treinreis en vond ik het geen pretje door het middenpad lopend de pijltjes te volgen richting het toilet. Er zijn altijd wel blikken op je gericht en soms is het nog best ver.
Dit keer bofte ik. Nog een tweede klas rijtuig, wat coupés, een eerste klas rijtuig en ik was er en de wc was niet bezet.
Ik deed mijn ding en werkte mijn make-up wat bij, altijd een crime als je zo heen en weer wordt geschud en opgelucht ondernam ik de terugtocht.

Toen ik de eerste klas naderde hoorde ik twee heren in bijzonder opvallend algemeen beschaafd Nederlands met elkaar converseren, terwijl een van hen een plakje cake verorberde.
Tussen hen in stond een thermosfles. Ik herkende hen meteen.
‘Zoooo heren, ook op weg naar Almelo?’
Hun ogen werden wat groter, toen ze naar het voor hun vreemde, vrouwelijke exemplaar staarden dat het waagde hun zondagsrust en gesprek te verstoren. Zij waren overigens de enige passagiers in de eerste klas.
Ze knikten van ja.
‘Bibliotheek Almelo zeker?’
Ook dat werd bevestigd.
‘Nou dan zie ik u daar nog wel.’
Ik kon duidelijk zien dat I. de W en J.B verrast waren en liep door.

Eenmaal in Almelo voegden zich nog twee heren bij hen; J.P.R en een ons onbekende heer. We liepen richting Bibliotheek alwaar de uitslag van de Willem Wilmink Gedichtenwedstrijd voor de tweeëntwintigste keer zou worden bekend gemaakt. Zij gingen links de brug over, wij rechts. Metgezel was een van de tien genomineerden.

De zaal was om 14.45 al zo goed als vol en het festijn begon iets over drieën. Winnaars van eerder gehouden wedstrijden droegen voor, ook de weduwe van Wilmink had naar eigen zeggen met grote moeite een natuurgedicht van haar overleden man weten te achterhalen. Kort maar krachtig, over een spin die meeverhuisde naar een nieuwe woning. Thema van de boekenweek 2018 was immers de natuur?
Voor de pauze werden we vergast op aangename zang, muziek, veel liedteksten van Willem Wilmink zelf en voordrachten van gastdichters.
Na de pauze werden de juryrapporten voorgelezen en kon de maker van het betreffende gedicht; het zijne of hare er al uit herkennen. Metgezel werd achtste. Ik baadde in trots.

Nagenieten deden Metgezel en ik in een Grieks restaurant op het water. Het was gebouwd rond een overgebleven pijp van een textielfabriek en het eten en de glazen Retsina mochten er zijn! In het toilet klonk Herman Finkers.

Om 20.30 stapten we weer in de trein richting Amersfoort waar we moesten overstappen op die naar Rotterdam. Ik las Griet Op de Beecks boekenweekgeschenk uit. Wat een bijzonder einde had ze eraan geschreven. Ik begreep niet waarom er nogal wat kritiek op haar werk was geweest. Je moest er maar opkomen! Broodnijd in het spel; vast en zeker.

Ik mocht het einde niet uit de doeken doen aan Metgezel, daar hij pas op de helft was. Het immense voorjaarboeket dat Metgezel kreeg, geurde mij vanaf de bagageruimte boven ons hoofd tegemoet. Ik dommelde in halfslaap. De stem van de grote J.B. bij het afscheid zong nog in mij na: ‘Nou, misschien zien we elkaar straks in de trein weer.’
‘Look at me, I’m going somewhere, I’m a train, I’m a train, I’m a chucka train yeah, I’m a train, I’m a train, I/m a train, I’m a train…’
Albert Hammond kwam tot mijn verbazing ook nog even om de hoek kijken, kort voor ik totaal van de wereld was.

Schrijver: Anneke Haasnoot, 24 maart 2018


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 3 stemmen 132



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
24 maart 2018
Ja, ik heb ze alle drie herkend.
Ik zag dat ook Inge een plaats in de top had.
Mooie gelegenheid, zo'n festijn, om het dichtvolkje nader mee te maken.
Pakkend geschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)