Ouderenzuur
Knokpartij onder bestuursleden van de politieke partij 50Plus de afgelopen week. Eerst denkt de lezer: onmogelijk, de media liegen ons zoals gewoonlijk weer een en ander voor. Maar de onderlinge vechtpartij waarbij ook stoelen heen en weer vlogen, is toch echt een feit. Verbaasd over het feit, dat ouderen eerder pesten en herrie zoeken en vinden? Luidt dit het einde van de beschaving in? Lastig hoor. Vanuit de kindertijd vernamen wij immers regelmatig, dat ouder worden samengaat met meer mildheid, levenswijsheid, en diepe inzichten in ons bestaan. Oud worden, dat betekende pijprokend en bloemschikkend overvloeien van begrip en fatsoen.
Mooi niet. Net zo onwaar als het ideale, romantische huwelijk en het paradijs op aarde van kinderen baren en het walhalla van geluk van vrolijke opvoeding. Ook kregen wij fraaie beelden voorgeschoteld van gerimpelde, van wijsheid doortrokken, vaak mompelende, schatten van oudjes. Deze deden geen vlieg of mug kwaad en hadden doorgaans met de wereld en hun nazaten het allerbeste voor. Af en toe, tussen gekuch en sigaren roken door, werden adviezen gemompeld. Alle gebaseerd op een lang en intens leven, waarbij zij zelf geraakten tot de status van de milde oudere, die al lang boven aards geklooi stond. Ouderen, dat waren aldus rustige rotsen in de branding.
Kinderen werden gedwongen om mooi weer te spelen bij deze opa’s en oma’s. Want ja, deze hadden de wijsheid in pacht en konden goedkeurend knikken als etters van kinderen braafjes op de bank bleven wachten op dat ene rottige koekje of Zeeuwse babbelaar. De geur van eau de cologne drong toen door in alle neusgaten. Witte zakdoekjes werden doordrenkt met Boldoot 4711 en voortdurend tegen neusgaten gedrukt. Dit terwijl de opa’s loodzware sigaren rookten die de toch al beduimelde vitrage met extra fijnstof bedekte. Hoewel dat begrip toen nog onbekend was. In de optiek van kindjes waren ouderen vooral zeurkousen, waarmee je onmogelijk kon spelen.
De rauwe werkelijkheid bleek op volwassen leeftijd pas jaren later. Ook in huizen waarin ouderen wonen. Pesten, treiteren, zuigen, zeuren, jaloersheid botvieren en elkaar het licht in de ogen niet gunnen, dat neemt helemaal niet af bij het klimmen der jaren. De Rijdende Rechter weet daar ook alles van. Een struik die over een schutting hangt, een tegelpad tussen huizen dat drie centimeter op buurman’s grond komt, of de stijve nek van de hooghartige buurvrouw naast het betwiste overpad. Alles is aanleiding voor jarenlange ruzies waar vaak schuimbekkend over verhaald wordt. Nu ja, hier en daar ontmoet je nog wel beminnelijke senioren. Vaker overheerst helaas de zuurgraad.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
@ Joanan: Jouw reactie is wel een beetje kort door de bocht, zelfs wanneer je ervan uitgaat, dat ouderdom niet automatisch betekent dat men wijsheid in pacht heeft.
Wat dat betreft ben ik het met de zienswijze van Frederik eens, want alleen voor het feit dat ik de leeftijd van 83 jaar heb bereikt en ook een beetje levenservaring heb opgedaan, hoeft niemand automatisch respect voor mij te hebben. Ik vind dat ik dat door mijn houding eerst bij anderen moet verdienen. - Tussen haakjes, komt -ie: (de manier van formuleren en beredeneren van Frederik alsmede de verzorgde opmaak van de tekst met alinea's van exact hetzelfde aantal regels maakt in mij meteen een herinnering wakker aan een in het verleden op deze site zeer gewaardeerde schrijver).
Natuurlijk kan ik, net als Bet Weter, er zo maar geheel naast zitten.