Cliffhangers

Toen het verhaal “The Pickwick Papers” van Charles Dickens in 1836 het licht zag, was dat in de vorm van een serie, of feuilleton, in een maandblad. Het verhaal ontvouwde zich gedurende een periode van twintig maanden, en werd al gaande steeds populairder. Dat kwam mede door het feit dat Dickens de reacties van lezers verwerkte in het verhaal. Hij dankte zijn roem daarnaast aan de maatschappelijke betrokkenheid die uit het verhaal sprak, het effectieve gebruik van cliffhangers en de wijze waarop hij op humoristische wijze personages tot leven riep. Na “The Pickwick Papers” volgden nog andere romans die op dezelfde wijze tot stand kwamen.

Ook al was de serie-roman in het midden van de 19e eeuw in Engeland een heel gebruikelijke manier voor romanschrijvers om hun verhalen te publiceren (het waaide over naar Nederland: veel van het werk van Couperus bijvoorbeeld verscheen voor het Nederlandse lezerspubliek in feuilletonvorm) de vorm is in deze tijd uitgespeeld. Maar met de komst van de “blovel” krijgt de traditie, die in 1836 begon met “The Pickwick Papers”, een nieuw jasje.

Het woord blovel is een samentrekking van “blog” en “novel”. Het is een roman die in afleveringen in een blog, self published, op internet verschijnt. De blovel maakt nadrukkelijk gebruik van reacties die lezers op de blog kunnen achterlaten. Een nieuw gegeven is dat een blovel door meer dan een auteur geschreven kan worden, veelal anoniem. Eens per maand voldoet niet meer, een blovel moet om de een tot drie dagen verschijnen. Verder is de omvang per aflevering beperkter dan in Dickens’ tijd: tot max. 500 woorden, ongeveer zo lang als deze column. In navolging van de oude serie-roman die na afloop in boekvorm als roman verscheen, wordt de blovel na voltooiing veelal omgetoverd tot e-book.

Momenteel lees ik de Nederlandstalige blovel “Chris!” (https://chrisintrescases.com) die op 1 januari jl. van start is gegaan. Het leuke aan die blovel is dat er elke paar afleveringen een recept in verschijnt; de vertelster is namelijk een gepensioneerde culinaire redactrice. Neem een kijkje, zou ik zeggen, dan zie je hoe het werkt.

Ik kan een stuk over de blovel niet afsluiten zonder iets nader in te gaan op de cliffhanger. Dankzij de cliffhanger ontstaat er een vaste groep blovelfans die reikhalzend uitkijkt naar een volgende post. Ook met dit aspect staat de blovel in de Pickwick-traditie; Dickens was bijzonder bedreven in het aan zich binden van zijn lezers door de wijze waarop hij hen na de laatste zin van elke aflevering liet bungelen. Ook de Brit Conan Doyle zette het bungelen in zijn Sherlock Holmesverhalen uiterst bekwaam in.

Dat bekwaam laten bungelen zijn we van Britten gewend, en niet alleen in literaire kringen. Britse politici hebben de cliffhanger-bungelvaardigheid tot kunst verheven: Deze avond is de grootste politieke cliffhanger uit de recente geschiedenis, de Brexit-stemming in het Lagerhuis, voor het oog van de wereld uitgespeeld. De uitslag, afwijzing van de door Theresa May voorgestelde deal, zal ongetwijfeld leiden tot nieuwe cliffhangers in de zich voortslepende Brexit-historie.

Over blovels zie ook:
https://en.wikipedia.org/wiki/Blovel
https://salonvansisyphus.wordpress.com/2018/01/21/merkwaardige-blovels/

blovel feuilleton feuilleton

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 132