Niemand mag slapen
Een paar dagen geleden hoorde ik ‘Nessun Dorma’ weer eens een keer, op mijn favoriete radiozender Classic-FM. Het wereldberoemde stuk geniet in de internationale muziekgeschiedenis vooral bekendheid als de laatste aria die Giacomo Puccini in zijn leven heeft gecomponeerd. Dit detail geeft het lied misschien nog een extra vleugje dramatiek. Vocalisten van naam en faam hadden Nessun Dorma op hun repertoire staan: Andrea Bocelli, José Carreras, Franco Corelli, Placido Domingo, Benjamino Gigli, Mario Lanza. En er is een tenor geweest die ‘Niemand mag slapen, zelfs jij niet, prinses, in je koude kamer’, als eerste klassieke lied naar de top van de Engelse hitparade heeft gezongen. Dat was Luciano Pavarotti (1935-2007), in de zomer van 1990.
Zelfs de geweldenaar Pavarotti had aan het slot van zijn concerten al zijn stemvolumes nodig, bij de vertolking van de allesverpletterende climax van Puccini’s opera Turandot, het magisch-opzwepende Nessun Dorma. De laatste strofe, ‘Vincero, ik zal overwinnen’ doet een zware aanslag op de bestendigheid van de beste geluidsapparatuur. Alle aanwezigen verheffen zich in de wetenschap dat dit niet meer overtroffen wordt, in pathetiek en Italiaans sentiment.
De dag dat Aretha Franklin werd begraven, haalde een van de CNN-studiogasten een herinnering op aan de jaren negentig, de tijd dat The Queen Of Soul op het machtige Nessun Dorma zwoegde. Want wereldsterren moeten hard werken. En de eerzuchtige Aretha wilde de eerste zangeres zijn die een opzienbarende soul-bewerking van het uitzonderlijke Nessun Dorma durfde te presenteren.
Aretha Franklin was beslist een crowd-pleaser. Soms, als er vanuit het publiek om werd gevraagd, deed ze wel eens een verzoeknummer. Maar niemand van de Aretha-experts durfde met zekerheid te zeggen of ze zich in het openbaar aan Puccini’s meesterwerk ‘Niemand Mag Slapen’ had gewaagd. Op de plaat is het door Franklin nooit gezet, voor zover we weten.
25 januari 2019
Geplaatst in de categorie: muziek