De prijs van dienstbetoon
In arme delen van de wereld laten notabelen de kinderen van hun plaatselijke kleuterschool een liedje zingen. Dat is de enige manier om dankbaarheid jegens bezoekers te tonen. Iets klein-ontroerends, om een blij gezicht te ontlokken. Een fooi geven? De beste fooiengevers zijn degenen die zelf weten hoe het voelt om af en toe een extra-centje in de hand gedrukt te krijgen.
Misschien bestaat er oorzakelijk verband tussen het geven van een fooi en het geven van een rondje. Het zomerseizoen domineert en de horeca doet goede zaken. Tijdens het hoogtepunt van de komkommertijd opende het NOS-nieuws ermee, in Zwolle geef je de voordeligste rondjes. Ik zou graag eens gedegen wetenschappelijk onderzoek willen zien naar de hoogte van de doorsnee-fooi. Waar heeft het uitgaanspubliek de reputatie van grote vrijgevigheid? Mijn Veghelse kroegvrienden vertelden me dat de vrolijk-zingende en hossende namaak-yuppers van Breda-centrum buitengewoon gul zijn.
Tippen, fooitjes geven. In het Duits noemt men het ‘Trinkgeld spendieren’, in de veronderstelling dat de horekafferij vol arme sloebers zit die het eigen drankje niet kunnen betalen. Of staat de prijs van een rondje (gemiddeld twee pils, twee koffie, twee fris, twee rode wijn) los van tipgeld? Als ‘losgeslagen’ jongeman gaf ik indertijd fikse fooien, aan Haagse taxibestuurders, Thorbeckeplein-deurbewakers of Italiaanse bedienden, soms veel meer dan de tien procent die van je wordt verwacht. Om appreciatie van dienstbaarheid te uiten, om met stapels bankbiljetten te wapperen, om ‘The Big Spender’ te suggereren...
Tegenwoordig vraag ik me af hoe het komt dat mensen zich ongemakkelijk voelen bij afgepast-pietluttig betalen in een etablissement. Door het geven van fooien helpt de ‘voldane’ bezoeker het kwalijke gedrag van de exploitant tegenover uitgebuit vakantiepersoneel in stand te houden. Iedereen zoekt een excuus voor vicieuze cirkels. Schenken is mooier dan krijgen, geven is beter dan ontvangen.
12 augustus 2019
Geplaatst in de categorie: psychologie
horeca
260
Geef je reactie op deze inzending:
De aanvoegende wijs als optatief, want het is nog maar afwachten of de aangesproken persoon, die 'gij' dus, bereid is om daarvoor wat te doen. Als hij of zij als vakantiekracht het aardig in de vingers heeft, en dankzij zijn of haar charisma - of eventueel via een spoedcursus 'vriendelijkheid, innemendheid gepaard aan vlotheid en punctualiteit - een zekere mate van on-hollands dienstbetoon onder de knie heeft gekregen, dan heeft de vakantiehulp leergeld verdiend. Over cao's valt te twisten, maar een vlottere leerschool is nauwelijks denkbaar. Niemand wil toch een chagrijnige collega? ...