Genderneutraliteit en gretanisering

Vorige week stond ik voor de kassa van de Jumbo te wachten op mijn beurt, toen ik een push bericht op mijn smartphone kreeg, dat De Dik Voormekaar Show is uitgeroepen tot het beste radioprogramma van de afgelopen eeuw. Ik maak een fist pump gebaar, schreeuw: "Yes!!", omhels de verbouwereerde, overigens leuk uitziende, naar muziek luisterende jongedame achter me, kus haar op de wang en zeg met tranen in de ogen: "Het bestaat nog meisje, mijn God. We hebben gewonnen! Is het niet fantastisch?"

De dame rukt zich los en unplugt haar oren: "What the f... dude! Blijf met je poten van me af." Ze maakt een foto van mij, houdt hem omhoog en roept: "Jij gaat op de digitale brandstapel, loser. Ik geef je aan bij #metoo." En de daad bij het woord voegend, drukt ze demonstratief op de sendknop, onder instemmend gejuich van het toegestroomd publiek.

Soms begrijp ik de wereld niet meer. Ligt dat nou aan mij, of zijn we langzamerhand echt zo ontkoppeld van de realiteit, dat verbinding en inhoud zijn vervangen door verdeeldheid en inhoudsloze verpakking? We plakken ja-ja stickers (kom ik later nog op terug), zwartepieten het hele jaar door over een kinderfeest in december, tot bloedens en het uitdelen van werkstraffen toe, de Gouden Eeuw gaat in de ban en Michiel de Ruyter en Jan Pieterszoon Coen moeten eigenlijk alsnog postuum voor het oorlogstribunaal worden gesleept. Ik meen zelfs een petitie te hebben gezien, waarbij iemand opriep om de bruine hagelslag van De Ruijter te verbieden. Gelukkig is er ook vruchtenhagel in vele kleuren.

Ik weet wel, ieder zijn mening, maar slaan we niet een beetje door? Neem nou die discussie over gender neutraal speelgoed. Nota bene de minister roept: "Weg met het seksistisch speelgoed." Speelgoedverkopers mogen aan klanten niet meer vragen of het voor een jongen of een meisje is. Ik visualiseer dat dan. Komt er een grote kale, bebaarde kerel met een tatoeage van zijn moeder op de ene arm en van zijn schoonmoeder op de andere, de Bart Smit binnen met zijn zoontje. De verkoopster vraagt: "Dag meneer, kan ik.."

De man onderbreekt haar, woedend, en bast met zware stem: "Meneer? Meneer?? Dus u bepaalt mijn geslacht puur op basis van uiterlijk? How dare you! Mijn naam is Jennifer en dit is mijn dochtertje Chantal. En waag het niet díe vraag over jongen/meisje te stellen, want dan zijn we zó vertrokken naar Bol.com." De verkoopster, in opperste verwarring, verontschuldigt zich: "Mijn excuses! Ik wist niet.." Hij maakt een handgebaar: "Het is al goed, ik ben gewoon erg gevoelig als het om mijn gender gaat." Hij draait zich om en zegt: "Nou Chantal, zoek maar iets uit." Het jochie rent weg en komt even later terug met een treinset. Zijn vader is dolgelukkig: "Zie je nou wel! Zonder onze volwassen seksistische blik kan een meisje wel degelijk een cadeau voor jongens kiezen." Hij betaalt en met een mannelijke oerkreet verlaten ze de winkel.

Gender neutraal speelgoed. Kijk nou als je in de speelgoedwinkel komt, voor de gein eens tussen de benen van Barbie en Ken. Als dat niet gender neutraal genoeg is, wat dan wel? Ok, ander voorbeeld, PETA. Doen fantastisch werk in hun strijd tegen bont. En dan opeens bedenkt er iemand dat spreekwoorden en gezegden met dieren verboden moeten worden, want dat zou oproepen tot geweld tegen dieren. Zo is het gezegde "trekken aan een dood paard" not done, want wreed. Wreed? Hoezo wreed? Is dat niet juist het hele punt van dat gezegde? Je trekt aan een dood paard. Het heeft geen zin, het paard is immers dood. En bovendien, het weerhoudt je van het ongefundeerd trekken aan een levend paard. Je voorkomt daarmee niet alleen dat je een doodschop krijgt van dat paard, maar bovendien dat je wordt aangehouden voor dierenmishandeling. Dat zou juist applaus moeten krijgen, toch?

Dus ik bel PETA, krijg een zeer vriendelijke dame aan de lijn en zeg: "Met alle respect mevrouw.." Als door een wesp gestoken onderbreekt ze mij: "Mevrouw? Mevrouw?? Dus u bepaalt mijn geslacht aan de toon van mijn stem? How dare you! Mijn naam is Henk." En met de opmerking "Voor wat het waard is, met betrekking tot ons standpunt betreffende dierenmishandeling in spreekwoorden en gezegden, een olifant eet je in hapjes" wordt de verbinding abrupt verbroken. Voorlopig hoogtepunt: de samenwerking tussen PETA en veganistische organisaties, waarbij een dyslectische veganist schijnbaar heeft voorgesteld om het woord "meatings", zoals in "management meatings" uit alle woordenboeken te laten schrappen. Over trekken aan een dood paard gesproken.

Ach, er zijn zóveel voorbeelden. Kunstmatig intelligente sex robots, die een module moeten krijgen die toestemming geeft. Ook zo iets. Heb je zo'n pop gekocht, kost nog een aardige stuiver ook, je creëert een romantische sfeer, wijn, kaarslicht, de hele mikmak, je raakt stilaan opgewonden en net op het moment dat je díe ene stap verder wilt zetten, zegt zij: "Vanavond niet schat, ik heb hoofdpijn." Boem! Licht uit. Klaar! Werkelijk waar, ik begrijp de wereld niet meer.

Ik weet het, deze column wordt weer veel te lang, excuses, maar even serieus nu. Ik had beloofd nog terug te komen op de Ja-Ja sticker. Er is al veel over gezegd en geschreven. Bewoners in steeds meer plaatsen moeten zelf aangeven of zij nog reclamefolders en huis-aan-huis bladen willen ontvangen door een Ja-Ja sticker op de brievenbus te plakken. Het is een proces dat ik "gretanisering" noem, naar Greta Thunberg, de jonge milieu-activiste uit Zweden. Mijn definitie van gretanisering: Globalistische milieu-indoctrinatie van de westerse samenleving via het gebruik van kinderen als omroepinstrument. En de halve wereld doet mee, vaak zonder enige kennis van onderbouwing en feiten. Aandacht voor het milieu is immers super hot, dus vragen om onderbouwing? Feiten? How dare you!

Vrijwel niemand zal ontkennen dat groen aandacht verdient, net zoals dat de afgelopen decennia zonder het internet het geval was, maar de discussie wordt momenteel via de sociale media zo scherp en éénzijdig gespeeld, dat de ja-ja sticker niet voor verbinding, maar juist voor verdeeldheid zorgt. Daarnaast zijn we blijkbaar als lezers van deze kranten niet voldoende in staat om ons tegengeluid vorm te geven, behalve het stille protest via die ja-ja sticker. Je moet je bijna schuldig voelen. Krijg ik straks ruzie met de groene buurman omdat ik zo'n sticker heb geplakt. De associatie met De Dik Voor Mekaar Show, is dan snel gelegd, tenminste voor de oudere lezers onder ons. "Ome Joop, hebt u nog stickers?" Waarop Ome Joop boos uitroept: "Stickers? Stickers?? Ik zal een sticker op je..."

Afijn, zo kan ik nog wel uren doorgaan, maar het wordt tijd om af te sluiten. Overigens, zelf heb ik een uiterst milieuvriendelijke Ja-Ja-Ja-Ja sticker geplakt op mijn LinkedIn brievenbus, met een heel ander doel. JA, ik zie graag jullie reacties op deze column. JA, ik ben nog op zoek naar en beschikbaar voor een nieuwe baan. JA, salaris is ondergeschikt aan passie. En last but not least: JA, delen is fijn. Net zoals verbinding, relativeren, humor, zelfreflectie en veel te lange columns die ons even trachten terug te brengen naar de realiteit van alle dag. Maar dat past niet allemaal op één sticker.

En, voor alle duidelijkheid. Disclaimer: ik respecteer ieders levenskeuzes, welke dat ook mogen zijn, dus als er lezers zijn, die zich gekwetst voelen door mijn relativerende visie op de wereld waarin we leven, dan bij voorbaat mijn nederige en welgemeende excuses. Ik heb iedereen lief. Nou ja, bijna iedereen dan.

... Mijn nieuwste, relativerende column over de wereld waarin we leven, door mijn ogen gezien. ...

Zie ook: https://www.linkedin.com/in/eric-martens2408/

Schrijver: Eric Martens
13 november 2019

jhmartenshome.nl

humor maatschappij maatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 6 stemmen 317