Klaas en zijn goudrerserves
Je wagen in de Amsterdamse binnenstad, het is gekkenwerk. One-hour-fun-cycling, happy E-biking, flash-scooters, het loopt uit de hand. ‘Do as the locals do’, maar toeristen begrijpen niet hoe voorzichtig je moet zijn. Het gevaar komt uit alle hoeken en gaten. Het verkeersbeeld is de afgelopen jaren enorm snel en ingrijpend veranderd. Opgevoerde superbrommers vermenigvuldigen zich als ratten.
De Utrechtsestraat is een van de nauwste verbindingsroutes. Tramlijn vier worstelt zich daar, onderweg van Centraal Station naar RAI-complex vice-versa, via de vier grachtengordelbruggen, van het Rembrandtsplein naar Klaas Knot en zijn goudreserves in de kluizen onder De Nederlandsche Bank aan de Weteringschans. Het is daar zo smal dat tegemoetkomend verkeer ter hoogte van de abri-haltes op elkaar moet wachten.
Ik was in overtreding. Ik had mij niet op de hoogte gesteld van de nieuwe, door B&W uitgevaardigde, fietsparkeerregels die sinds enige tijd in verkeersverhitte gebieden van kracht zijn. Ik had mijn fiets tegen de gevel van een winkel gezet: een doodzonde in hedendaags Amsterdam. En ik had het bordje ‘hier geen fietsen plaatsen’ dus genegeerd. Je bent tenslotte een eigengereide en recalcitrante en gediplomeerde autochtoon. Of niet, soms?
Onontkenbaar, de doorsnee Amsterdamse fietser is de minst gedomesticeerde verkeersdeelnemer die zich op ’s heren wegen voortbeweegt. Hij/zij trekt zich niets aan van aanwijzingen, omleidingsborden, geldboete-aankondigingen, geboden, verboden en koukleumende verkeersregelaars: ‘ga een echte baan zoeken, ouwe lul!’
De vroede vaderen hebben gekozen voor de goodwill-strategie om de chaos aan te vatten. Dus nog even niet ‘rot op, jij met je pauperfiets!’ Een horde voorgeprogrammeerde handhavers zwermt meerdere malen per dag uit en hangt een groengeel label om je stuur: ga naar www.fietsparkeren.nl., zet je rijwiel in gemeente-gleuf, rek, vak of vork, bedankt! Eén van hen gaf me een folder. Ik voelde me beschaamd, kreeg toch het gevoel dat de middenstanders niet op mijn aankoopjes zaten te wachten en zocht bij de dichtstbijzijnde brug een alternatief. Een bewoonster-met-hond kwam net naar buiten: ’sinds de gemeente met veeg-acties is begonnen, zien we dat het neerkwakken van rijwielen zich alleen heeft verplaatst; vertel eens over dit soort minkukelige kwesties in Noord-Irak’.
18 november 2019
fiets
127
Geef je reactie op deze inzending:
Enfin, toch maar even in de pen geklommen voor een paar kanttekeningen. Ten eerste de titel, die lijkt me de lading niet te dekken, die doet me eerder denken aan een ander stukje, over de bank van Klaas.
Dan die opmerking over Noord-Irak die je die dame in de mond legt. Niet alleen goedkoop, maar ook misplaatst. Doet mij denken aan de red line van Obama. Een te hoog 'would be funny'-gehalte ? la Freek en Youp. Waarom niet verwezen naar de Chinezen? Het leger toeristen bestaand uit de elites van metropolen twintig maal groter dan de grachtengordelstad, dàt vormt een veel grotere bedreiging. Niet in de laatste plaats voor hondenbezitters die hun hond willen uitlaten. Voor hen blijft nog maar één plek over: het Amsterdamse Bos, mits voorzien van auto natuurlijk...