Inloggen
voeg je column toe

Columns

Corona solidariteit

Ik heb me gevoegd bij het legioen der thuiszitters vanwege het Coronavirus. De manager stond op de voicemail. Met het verzoek even terug te bellen. Dat is meestal geen goed teken. Ik werk als nachtportier bij een Fletcher hotel in Brabant. Op het hoofdkantoor is het deze week paniekvoetbal.

Maandagmiddag rond twee uur besloten ze om 40 van de 100 hotels in Nederland per direct te sluiten. Een gast belde naar het hotel met de vraag waarom hij geen reservering kon maken via booking.com. Dat wisten ze bij de receptie ook niet. Een medewerker van het hoofdkantoor was verbaasd. Oh weten jullie nog niet dat het hotel morgen per direct dicht gaat?

Mijn hotelmanager bleek rond 4 uur ook nog niet op de hoogte toen een collega van de receptie belde. Dan ken je voortaan ook je plek als manager lijkt me. Ze kon aan de bak met rondbellen om het personeel te informeren. Ondertussen had ik de nacht ervoor gewerkt en stond ik voor de komende nacht op de planning, dus ik lag nog heerlijk zorgeloos te slapen.

Rond 22.00 uur stap ik in de auto om twee minuten later te worden gebeld. Ik wil niet handsfree bellen, dus ik zet de auto keurig aan de kant. Hotel morgen na het ontbijt dicht. Maar wel 24 uursbezetting. Dat zal wel met verzekeringen te maken hebben ofzo. Dus ik kon de komende tijd gewoon mijn diensten blijven draaien. Jammer voor mijn collega’s en blij voor mezelf, rij ik met mixed emotions door naar het hotel.

12 uur later is de situatie alweer drastisch veranderd voor mij. Nu heeft het hoofdkantoor besloten om oproepkrachten per direct niet meer in te plannen. Ik werk een aantal vaste uren, afgelopen jaar oplopend tot 8 nachten achtereen, maar wel met een nulurencontract. Voor Fletcher op papier niets meer dan een oproepkracht. Mijn roosters voor de komende weken van de baan en mijn manager wenst me veel plezier met mijn vrije tijd. Dat vond ik een wat misplaatste opmerking.

Er volgde een e-mail vanuit Fletcher met een uitleg over de nieuwe situatie. Eerst de bittere pil. Mensen in hun proeftijd contract ontbonden. Mensen van het uitzendbureau niet meer ingezet. En oproepkrachten zoals ik evenmin.

De e-mail gaat verder met het goede nieuws. De geruststelling. Er wordt voor de medewerkers gezorgd. Speciale regelingen worden aangevraagd en medewerkers krijgen de komende maanden gewoon hun salaris uitbetaald. Dat zijn ze wettelijk natuurlijk verplicht. Verder allerlei suggesties om zoveel mogelijk verlof op te nemen. Het dringt tot me door dat ze met de medewerkers niet mij bedoelen. Dit gaat over mensen met een vast urencontract. Dat oproepkrachten niet meer worden ingezet, is de enige zin in het bericht dat op mij van toepassing is.

Een beetje magere uitleg, dus ik bel nogmaals mijn manager. Die beaamt dat ze vanuit Fletcher inderdaad niets voor mij gaan doen. Ik moet zelf naar het UWV om een WW uitkering aan te vragen. Daar zit mijn irritatie.

De komende maanden iets minder geld kom ik wel overheen. Maar ik voel me geen oproepkracht. Afgelopen jaar bijna fulltime gewerkt voor het Fletcher hotel, voel ik me gewoon een vaste medewerker. Hoe makkelijk was het voor Fletcher geweest om ook iets te regelen voor die vele mensen met een nulurencontract die gewoon wekelijks hard meewerken.

In deze Corona tijd waarin we leven wordt veel opgeroepen tot solidariteit. Let een beetje op elkaar, ik reken op u! Zo eindigde onze premier Rutte maandag zijn toespraak. Ik zie mensen zich aanmelden om boodschappen te doen voor zwakkeren. Talloze initiatieven om toch iets te kunnen doen. Er wordt massaal geklapt voor de harde werkers die het land overeind houden. Fletcher heeft zijn eigen koers.

Schrijver: Bas Oosterlaken, 19 maart 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.2 met 4 stemmen 74



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)