Inloggen
voeg je column toe

Columns

Na God De Artsen

Vooropgesteld dat dokters in Nederland geweldig werk verrichten en veel leed voorkomen en nare kwalen kunnen behandelen. Ook mij lapten ze lang geleden aardig op. En ik ben daar nog elke dag dankbaar voor. Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat de witjassen in deze roerige tijden wel heel erg dominant zijn op het publieke podium. Zeker tijdens de viruscrisis, maar ook daarbuiten. Inmiddels zijn artsen bijna dagelijks op televisie, radio en in kranten. Zij hebben innige contacten met politiek Den Haag. Zij roepen het kabinet op om dit en dat te doen of te laten. Zij geven voorlichting, sussen en debatteren zich een ongeluk in talkshows.

Ook de politieke top van ons land klampt zich vast aan dokters. In onze beheerste wanhoop over risico’s van het door sommigen onderschatte virus hangen wij aan de lippen van onze medici. Zij immers weten, zij zien, zij voelen, en voorspellen. Ook bij de selectie aan de poort. Dus geen wet om leeftijdsdiscriminatie te voorkomen bij keuzes voor wel of geen IC-bed in de Corona tsunami bij de gevreesde code zwart. Neen, dat kunnen de dokters het beste beoordelen. De dokters beschouwen, oordelen, en zijn rond het bed de aanzeggers van goed en slecht nieuws.

De medische stand is inderdaad helaas regelmatig verkondiger van het naderende einde. Als de ziekte niet meer te behandelen is. Of de behandeltrajecten te ingrijpend de kwaliteit van levens verwoesten. Uiteraard doen zij dat met een bezwaard gemoed. Niettemin vormen zij direct naast God de functie van onheilsprofeten of levensredders. In tijden van deze onvoorstelbare pandemie, zien wij dus veel vaker dokters voor microfoon en camera dan verkondigers vanaf kansels van kerken. Althans, zo lijkt het. In die zin komen de witjassen ongewild op mij over als ‘heilige’ goeroes op grote hoogte. Hebben zij verstand van akelige infecties, die een land deels lamleggen, dan krijgen de geneeskundigen nóg meer podium.

Meer dan ooit zijn de artsen maatschappelijke sleutelfunctionarissen geworden. Zij draaien aan de knoppen van ons bestaan, onze hoop, onze angst, en aan onze dankbaarheid. Is dit dan slecht? Neen. Maar is de balans niet flink doorgeslagen?

Schrijver: Karel Jong
6 januari 2021


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.2 met 4 stemmen 470



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
9 januari 2021
'Welk leven gered moet worden, is geen medische beslissing', luidt de kop van een column van Hieke Huistra in dagblad Trouw vandaag.

Ook deze columnist maakt zich bezorgd over de (al)macht van de dokters op delicate terreinen als leven en dood. De keuze voor wel of geen ic-bed of wel of niet verder behandelen is geen kwestie van leeftijd alleen. Het is volgens Huistra geen zaak voor de wetenschap. Een objectief antwoord is niet mogelijk. 'Dit is een onmogelijk dilemma dat we niet mogen afschuiven op artsen en ethici, maar waar we als samenleving over moeten nadenken. Leven en dood zijn niet van de medische wetenschap, maar van ons allemaal'.

Zo is het maar net, dan hoort u het ook eens van een ander. Ik bedoel, jammer dat wij op deze mooie site bijna geen discussie meer voeren. Ook niet over de inhoud van columns en andere bijdragen. Terwijl wij toch in een zeer turbulente tijd leven, met talloze knellende vragen.
Naam:
J.de Groot
Datum:
6 januari 2021
Column om over na te denken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)