Bullebakken zijn helemaal geen betere leiders
De grote bek, het openbaar uitkafferen en het stellen van lastig haalbare doelstellingen door leiders, werkt niet beter. Sterker nog: na aanvankelijk opjagen en intimideren kunnen prestaties eventjes omhooggaan. Maar vrij snel daarna worden de kosten stukken hoger vanwege ziekteverzuim door stress en fouten in processen. Dat melden diverse hoogleraren op basis van grondig onderzoek in de Volkskrant vandaag. Zelfs beheerste dwang en prikkelende deadlines leverden in de gedane onderzoeken al schade op door ziekteverzuim. Al heel lang wist ik dat zeker. Maar stoerheid, de scherpe correcties en macho management waren ooit populair. Het risico om als watje getypeerd te worden was levensgroot. En dat wilde je niet.
Punt is dat in de afgelopen jaren op borrels en verjaardagen wel de machtswellust van sommige bazen met een zeker ontzag werden getypeerd. Maar bijna nooit werd een analyse gemaakt van de forse schade van een dergelijk gedrag door leidinggevenden. Hoewel ik bewaard ben gebleven voor openbare vernederingen of een grote bek in een achterafkamertje, weet ik ook van sluipende processen om mensen mentaal ‘een kopje kleiner’ te maken. Kleiner in ieder geval dan de bullebakken baas. Dat dan weer wel. Want alerter, geestiger en ideeënrijker zijn dan dit soort bazen kan de dood in jouw loopbaan pot betekenen. Heel vreemd dat je dan in je werk nergens meer voor gevraagd wordt en langzamerhand geïsoleerd raakt.
Zeker de tijdgeest is (gelukkig) op dit punt veranderd. We pikken de bullebakken niet meer. Ik kan helaas niet berekenen wat de slogan ‘van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan’ de afgelopen zeg 70 jaar aan maatschappelijke en persoonlijke schade heeft opgeleverd door bullebak management.
25 november 2022
Geplaatst in de categorie: actualiteit