Verbale speelzucht in politiek

Hoe handig en knap de premier het woord voert in debatten en interviews en hoe wonderschoon hij de taal gebruikt om te ontsnappen uit zware kritiek op ingrijpende mislukte dossiers. Dat staat onder meer in een recent verschenen boek van een Neerlandicus. Na lezing van persberichten hierover, lag ik toch eventjes lam geslagen op onze oude tweezitter. Altijd al vermoedde ik als amateur volger van de binnenlandse politiek, dat onze voorzitter van het kabinet vooral lol heeft in behendig omgaan met aanvallen op zijn beleid, of het ontbreken daarvan. Dan nu dit boek. Overigens: alle media schrijven regelmatig over deze creatieve soepelheid, of zijn talent in het ‘debat’.

Regelmatig wordt deze toch met een zeker respect verwoord. Uiteraard gaat het dan ook in kritische zin over de inhoud van het Kabinetsbeleid. Toch overheerst wat mij betreft in de beeldvorming de bewondering voor de behendige, over het algemeen vrolijke en zich ‘gewoon’ gedragende politicus. Zijn persoonlijke stijl: geen overdreven luxe, een attent woord voor hoog tot laag, en een flinke dosis vrolijkheid. Ofwel de persoon lijkt mij goed benaderbaar. Bovendien betekent zijn onverwoestbare optimisme een functioneel smeermiddel in sociale contacten en in overlegsituaties.

Dan de buitenkant: regelmatig vlotjes gekleed, op de fiets, appel etend, en wars van echte luxe. Grote kans, dat ik al met al bij live contact ook val voor de blijkbaar overrompelende charme van onze premier. De kans dat dit gebeurt is overigens nul komma nul, want ik bevind mij niet in die kringen. Ernstiger vind ik, dat dit spel, deze ‘speelzucht’ met woorden van onze voorzitter van de ministerraad, zoveel werkelijk ernstig ontstane ontsporingen in beleid deels verhult, zo het lijkt. De vaste kiezers zal het voor een deel een worst zijn, aldus enkele peilingen. Ik heb daar geen echte verklaring voor.

Behalve dan, dat dit de bofkonten in de samenleving moeten zijn, welke veel maatschappelijke ellende niet direct aan den lijve ervaren of meevoelen. Zo bezien is dat voor mij het toppunt van polarisatie. Een heel andere vorm dan waar de Stichting Sire ons voor waarschuwt in hun spotjes tegen polarisatie. Rest de vraag waarom de media, naast zware kritiek, de bewondering voor de verbale talenten voortdurend laat rondgaan. Zo lijkt het alsof de premier meer het spel liefheeft en minder de maatschappelijke kwesties zelf. Misschien te zwaar aangezet, maar de tijd zal dit ooit (snel) leren.

premier taalgebruik behendig politiek beeldvorming kabinetsbeleid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 6 stemmen 159