Grensoverschrijdende beerputten in de Tweede Kamer

Pesten, schelden, schreeuwen, roddelen, negeren en seksuele intimidaties, waar ruim een derde van de ondervraagden werkzaam in de Tweede Kamer onder gebukt gaat. Aldus een onderzoek van de Universiteit van Utrecht dat gisteren en vandaag volop in de media ruimte inneemt. Kamerleden en ambtelijke leiding zouden zich aan dat gedrag schuldig maken. Volgens het FNV bij monde van voorzitter Kitty de Jong biedt het onderzoek helaas boterzachte aanbevelingen als ‘leren samenwerken’ en ‘het gesprek aangaan’. Dat laatste ligt vaak voor in de mond van de deskundigen. Zo ook bij Mariette Hamer die namens dit Kabinet de onveilige sfeer in werksituaties bekijkt en adviseert over oplossingen. Maar ook zij heeft het hier onder meer over ‘het gesprek aangaan’ om een ‘normale’ cultuur na te streven.

Met uiteraard de bekende, maar wel noodzakelijke, doekjes voor het bloeden als een vertrouwenspersoon, een meldpunt of een protocol. Op zich niet verkeerd, maar al zo vaak verwoord, dat het krachteloos op mij overkomt. Dan liever de reactie van het FNV dat werkgevers de wet moeten navolgen als het gaat om het scheppen van een goed arbeidsklimaat. Maar dat ligt ons niet zo. De angst om voor een watje te worden versleten is in Nederland extreem hoog. Pesten op de werkvloer, wij bezetten geloof ik de hoogste plaats in de pestladder in Europa. Al jaren vraag ik mij dan ook af of het aantal slachtoffers van een onveilig werkklimaat niet veel hoger is dan onderzoekers al melden.

Niet iedereen meldt zich immers ziek als de baas of een chef of een rattige collega stelselmatig sneert, pest of negeert en het compliment voor een medewerker zelfs niet onder marteling uit de bek krijgt. Ik vermoed dat de maatschappelijke kosten hoog zijn. Ook de sociale impact op de omgeving van de slachtoffers liegt er immers niet om. Volgens het onderzoek van de Universiteit van Utrecht vandaag gaat het vooral om Kamerleden en de ambtelijke top die zich in redelijk veel gevallen onbeschoft, kwetsend en machtswellustig gedragen. Ik denk: typisch Nederlands: krijgen we een beetje macht of invloed, dan zal de wereld het weten.

Van leidinggeven denken we alles te weten, want geleerd op cursus. Maar niet echt. Nog te vaak overheersen de grote bek, het angst aanjagen omdat je de positie van een collega kunt beïnvloeden, je lekker los laten gaan omdat jij zelf door God bent benoemd en dus geen fouten maakt en het je ondergeschikten regelmatig vernederende lesjes leren. Het gesprek aangaan, een meldpunt. Ja hoor. Ik overdrijf natuurlijk: maar: ‘vuilnisman moge deze pestende en onbeschofte zakken alsjeblieft ook mee naar het grofvuil?’ Kunnen ze fijn tegen het afval blaffen. Maar nu even serieus: graag duidelijke en wettelijke sancties op aantoonbaar veroorzaken van een ziekmakend werkklimaat. En geen laffe smoesjes, dat een zekere ‘hardheid’ nodig is voor het werk.

pesten werkomgeving bazen intimidatie Parlement personeelsbeleid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 5 stemmen 149