Inloggen
voeg je column toe

Columns

Songfestival

Dat was weer ouderwets genieten. De hele avond aan de buis gekluisterd want je wilt niets missen uiteraard. Nou ja Mia en Dion moesten we helaas missen. Volkomen onterecht kwam hun schitterende optreden niet door de halve finale maar dat mocht de pret niet drukken.
Het ene na het andere spektakel deden mijn oren suizen. Begeleid door Engelse presentatrices en zelf Graham Norton maakten het festijn onvergetelijk. Vooral die ene grote blonde vrouw kon ontzettend goed schreeuwen en gekke bekken trekken.

Heb ik iets leuks gehoord? Heb ik iets gehoord wat beklijft? Even nadenken…nee ik geloof het niet. Nou ja Noorwegen vond ik nog wel aardig maar de rest kon zo het afvoerputje in.

Onze Duncan Laurence mocht voor de stemming begon nog even Lee Towers imiteren. Kippenvel en tranen met tuiten!

Een Zweedse dramaqueen met superlange nagels en een Finse malloot met pofmouwen streden om de titel. Streden is niet het goede woord want het word je door zogenaamde vakjury’s uit alle landen in de schoot geworpen. Daarna mag echter het klootjesvolk ook nog zijn inbreng geven. Ging bijna die Zweedse tante nog onderuit door de mening van een stelletje onbekwame televoters.

Om kwart over een werd ik uit mijn lijden verlost. Het is wederom volbracht.

Maar….waarom kijk je dan zult u zich afvragen? Overgeleverd aan een onweerstaanbare dwang zit ik elk jaar de lijdensweg weer uit. Er is geen waarom. Het is een vorm van zelfkastijding die ik verplicht moet ondergaan.
Om half twee naar bed. Ik droomde dat Mia en Dion het net aflegden tegen ABBA. Ik had mijn Waterloo gevonden en sliep de rest van de nacht vredig verder.

Volgend jaar ga ik echt niet meer kijken heb ik mij de volgende dag voorgenomen…maar ja!

Schrijver: Ben Noorderling
14 mei 2023


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 2 stemmen 35



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)