Inloggen
voeg je column toe

Columns over kunst

'Groenteman op Zondag' in Gouda

Op zondagavond 25 augustus 2024 ging ik gedoucht en in schone kledij op mijn oranje fiets naar de Garenspinnerij in de wijk Korte Akkeren om de live-uitzending van 'Groenteman op Zondag' mee te maken. Het was voor het eerst dat ik mijn dure sneakers van Floris van Bommel droeg. Met mijn witte overhemd van Van Santen & Van Santen Polo Players Society zag ik er best chic uit. Vele jaren geleden speelde ik ooit in de Glanszaal van de Garenspinnerij de Gelaarsde Kat in het gelijknamige toneelstuk. De Glanszaal is inmiddels tot een kleinere versie omgetoverd en daar was de uitzending met de altijd zeer gevatte en komische gastheer Gijs Groenteman, de zoon van Hanneke Groenteman. Bij de ingang stonden enkele bewakers met zo'n V-teken, die volgens mij gezien mijn niet alledaagse uiterlijk extra vriendelijk deden. Met een blauw muntje van plastic kon ik een gratis kop koffie krijgen. Als vanzelf ging ik naar de tafel, waar alleen een wat oudere heer zat. Dat bleek de fashion-fotograaf Ed de Haas uit Den Haag (fictieve naam en woonplaats) te zijn, die mij heel graag zijn levensverhaal wilde vertellen. Hij zei, dat hij maar voor zo'n 10% van de mensen open staat, voor hen, die net als hij een kunstzinnige inslag hebben, een artistieke kijk op de wereld. Dat beaamde ik van harte. Hij zei ook, dat hij alleen met mensen praat, die hem in de ogen aankijken. Ook dat benadrukte ik nog eens extra. De energiedrank van eerder en de koffie tijdens het gesprek gaven me wat extra energie. Bovendien kon Ed heel boeiend over zijn fotovak spreken. Hij zei, dat hij door heel Europa vloog om knappe modellen te fotograferen. Hij liet mij enkele voorbeelden zien en inderdaad, die Ed is op zijn oude dag maar een bofkont. Hij vertelde, dat hij na een lang huwelijk enkele jaren geleden is gescheiden. Zijn zoon kon dat niet waarderen, maar zijn dochter had er geen moeite mee. Hij had het blijkbaar nog niet allemaal helemaal verwerkt, want anders zou het niet zo uitgebreid aan mij vertellen. Dat zei ik hem ook. Ik kom niet zoveel in de grote, wilde wereld, maar als ik er kom, dan zijn de indrukken altijd heel intens.

Ed vertelde mij ook dat hij bij het sterfbed van zijn vader vrede met hem had gesloten, omdat zijn vader heel openhartig was geweest. Ed's moeder zat in de Tweede Wereldoorlog in een boerderij in Oost-Groningen ondergedoken. 'Dat kan dan wel eens bij mijn opa Harm Wiepkema geweest zijn, want die had daar een herenboerderij!', zei ik. Ik vertelde hem niet dat dat ergens bij Roodeschool was. Ik was al erg helder voor mijn doen, maar ik wilde (kon) niet overdrijven. Hij liet mij ook een foto van zijn lievelingsmodel zien, zijn muze zeg maar. Hij zei, dat zijn vrienden en bekenden niet begrepen waarom hij maar door ging met het fotograferen van al die bloedmooie dames. Dat dat een reden van zijn scheiding was. 'Kunstenaars maken al eeuwenlang beeltenissen van mooie, vaak naakte vrouwen!', reageerde ik. Ondertussen kwamen er wat mensen rond onze tafel staan en herkende ik de vrouw, die haar billen bijna op de tafel etaleerde. Ed vertelde, dat hij naar Oost-Groningen was geweest om te onderzoeken wat zijn moeder daar in de oorlog had meegemaakt. Want na de oorlog werd daar door haar en anderen niet over gesproken. Dat werd als een taboe verzwegen. Ed was langs de boerderijen gegaan en hij had indrukwekkende ontmoetingen gehad. Hij mocht ook zeer unieke plekken fotograferen. Voordat hij in de fashionfotografie ging was hij landschapsfotograaf. Hij is nu volledig leeg in zijn hoofd, net als ik. 'Wees als een lege kop thee!', zei ik, 'zei Osho!'. Hij gaf mij zijn visitekaartje (ik wist niet dat er nog steeds mensen zijn, die die kaartjes rondstrooien!) en ik zag dat hij ook een verbinder, verhalenverteller, coach en spreker is. Ik heb het kaartje aarzelend aangenomen. De zaal ging open en Ed ging in de zaal rechts van mij zitten.

Het was een zeer gemoedelijke, gezellige en vrolijke sfeer. Gijs betrok het niet eens zo grote publiek erbij en de zangeres Sarah Jenneh opende het geheel met haar alom vibrerende soulstem. Ik waande mij bij een Aretha Franklin, een Billie Holiday. Ik zag dat de zilversmeedkundige kunstenares, die met haar billen bij de praattafel van Ed en mij, schuin voor mij op de tweede rij zat. Ik ben haar naam kwijt (nog even en dan ben ik mijn eigen naam ook kwijt), maar zij was de hele uitzending duidelijk in het zicht en terecht, want zij is werkelijk een mysterieuze vrouw met hogere gaven, al kan ik er geen vat op krijgen. Ooit schreef ik een speels gedicht voor haar met een zin, die mij is bijgebleven, iets van 'ik ben de krolse kater in jouw dakgoot', grappig hé!. Ik vind dat beeld nog steeds wel leuk gevonden van mezelf, maar krols ben ik allang niet meer en bovendien gaat het ook altijd alleen maar om de kunst, l'art pour l'art. Ik zag tijdens het terugkijken van de uitzending hoe zij haar linkerarm/linkerhand tussen haar benen stopte en hoe zij met haar rechterhand haar linkerbovenarm vasthield. Daar zag ik dan weer één of ander magisch, occultistisch gebaar in, wat ik probeerde te ontcijferen. Voor wie het niet geloofd: ik zat ongeveer vijf hoog aan de linkerkant van de tribune. Je ziet me enkele keren onder het BNNVARA logo linksboven op het tv-scherm zitten. Ik had die letters zo kunnen pakken en inslikken. Aan de achterkant van de wijde jurk van Sarah zag ik een stukje blote rug, wat niet de bedoeling was. Ik hou nu eenmaal van afwijkende details. Sarah zong 'I know where I've been' recht uit haar ziel en haar ziel resoneert perfect met haar stemgeluid. Haar zangtalent evenaart de allergrootsten.

Carry Tefsen associeer ik ook meteen met Mien Dobbelsteen. Gezien haar leeftijd en verschijning kon Gijs niet anders dan alleen maar met haar in de achteruitkijkspiegel te kijken. Gijs is overigens met de schrijfster Aaf Brandt Corstius getrouwd, met wie hij 2 kids kreeg. Aaf's broer is de journalist en Ruslandkenner Jelle B. Corstius. De best wel ijdele en zelfingenomen Maarten Heijmans, die Ramses Shaffy speelde, zong deze keer iets van Michael Jackson, 'Rock With You', wat Michael vele keren beter deed. De jazz-achtige, slow-motion versie van Maarten verneukt het nummer. Ik krijg sowieso de schurft van al die coverartiesten, die er in de omloop zijn. Wie ik wel heel origineel en integer vind, is de volkszanger Django Wagner, die in een stemmig zwart pak à la André Hazes zijn hit 'Kali', een zigeunerlied, liet weerklinken. Django woont trouwens in Nuenen, waar Vincent van Gogh nog heeft rondgesjouwd, maar die kon totaal niet zingen. En dan was er nog de integere, slanke jongedame Kiki van Deursen, die in 'Koning Krump' speelt, een parodie op Donald Trump, die binnenkort van Kamala Harris gaat verliezen. Er zitten drie a's in haar voornaam. 3 is een heilig getal. De a is van alfa. 'Ik ben de Alfa en de Omega, het begin en het einde van alles', zegt de Here, de Almachtige God, die is, die was en die komt.' (Openbaring van Johannes) Tenslotte zongen Sarah, Maarten en Kiki 'Diamonds on the soles of her shoes' van Paul Simon. Zij zongen als studenten ook al samen. Ik keek vooral naar de stilettohakken van Kiki. Na de uitzending had Gijs nog twee verzoeken; hij wilde nog een keer 'I know where I've been' van Sarah horen en 'Kali' van Django, maar dan samen met Sarah. En zo geschiedde. En met dezelfde passie als tijdens de uitzending of misschien wel meer.

Terwijl ik de zaal uit kwam en naar de garderobe liep, liep ik nog even de qua energie losgekomen billenvrouw tegen het slanke lijf. Zij groette mij zowaar heel spontaan en aardig, waarna zij het vrouwentoilet in schoot. Een vrouwelijke bewaker groette mij alsof ik koning Willem was en tijdens de fietstocht huiswaarts reed ik nog even langs Ed, die ineens heel zwijgzaam over straat slenterde. 'Een goede reis naar huis!', zei ik vriendelijk. Mocht hij ooit nog een serie schrijversportretten over literaire randfiguren gaan maken, dan hou ik mezelf aanbevolen. Kleine kans, want hij was zo vervuld van zichzelf, dat hij mijn naam niet eens heeft gevraagd. Bovendien zijn de knappe modellen tegenwoordig in overvloed en zie ik hem niet gauw een switch maken.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
28 augustus 2024


Geplaatst in de categorie: kunst

4.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 381

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)