Palestina
Waar zal ik beginnen. Bij koning David, de Romeinen, de Ottomanen, de Engelsen, San Remo, de Balfour-verklaring, de Oslo-akkoorden, Camp David of bij Resolutie 181 van de VN over het verdelingsplan?
Ach nee doe maar niet. Ik heb de indruk dat de gemiddelde lezer niet erg geïnteresseerd is in geschiedkundige verhandelingen m.b.t. tot de landstreek Palestina. Wat een gedoe en wat een inspanning…nee je ziet toch wat er gebeurt. Heel duidelijk. Daar heb je geen uitleg bij nodig.
Als je Abbas ziet zwaaien met landkaartjes waarop je zou moeten zien hoeveel land zijn “Palestina”, wat geen natiestaat was maar een landstreek, vanaf 1897 tot nu toe verloren heeft besef je dat een beeld, hoe onbetrouwbaar ook, meer doet dan duizend woorden. Dat er nooit een Palestijnse staat is geweest, waardoor het lastig is om van bezetting, kolonisatie of bevrijding te spreken wordt zelden vermeld. Niemand sprak voor 1964 over Palestijnen zoals ze nu gezien worden. De term Palestijnen, een meesterzet van Arafat, werd pas gemeengoed na 1964 door de oprichting van de PLO, de Palestijnse bevrijdingsorganisatie die een eigen staat voor de Arabieren op het grondgebied van het voormalige Britse mandaat voor ogen hebben. Historisch gezien zijn Palestijnen Joden, christenen en Arabieren die in de landstreek Palestina woonden. Nu zijn “Palestijnen” bijna uitsluitend moslims. Er heeft geen ‘Palestijns volk’ als aparte etnische identiteit bestaan. Dit ter duiding bij de kaartjes van Abbas. Ik wil er niet mee zeggen dat de Palestijnen geen recht op een staat hebben.
Terug naar de beelden waar ons brein zo gevoelig voor is. Beelden waren er vóór het geschreven of uitgesproken woord. Beelden spreken tot onze verbeelding. Weet u het nog? Dat jongetje in zijn rode hemdje op het strand. Verdronken vanuit het gammele bootje waarin ze voerden. Een schokgolf was het. Toen wisten we opeens weer wat een ellende vluchtelingen moeten meemaken. Dit ten voorbeeld om de kracht van beelden te illustreren en niet bedoeld ter vergelijking met het volgende.
Als beelden iedere dag herhaald worden dan krijgen ze een bepaald waarheidsgehalte. Vrijwel iedere dag wordt ons door de NOS in het nieuws verschrikkelijke beelden voorgeschoteld van lijdende Gazanen vergezeld met de mededelingen hoeveel er weer “vermoord” zijn. Het gaat veel over vrouwen en kinderen. Lijden die Gazanen dan niet? Ongetwijfeld niemand zou dat durven ontkennen of bagatelliseren. Dat veel Gazanen ook sterk lijden onder het schrikbewind van Hamas hoor je steeds minder vaak want die beelden worden niet vertoond. Dat de beelden en informatie in het nieuws over Gaza bijna uitsluitend van Hamas komen wordt als zoete koek geslikt. We zien toch wat er gebeurt!
Als de NOS iedere dag, of slechts één keer per week, beelden zou uitzenden van de verschrikkelijke moordpartijen, verkrachtingen en verminkingen op 7 oktober van vele Israëliërs waaronder kinderen en bejaarden wat zou dan onze “waarheid” zijn of worden. Die beelden zijn echter te gruwelijk om te vertonen en bovendien wilde de NOS zelf niet eens gaan kijken, hoewel ze waren uitgenodigd, toen de beelden eenmalig vertoond werden op de Israëlische Ambassade. Zouden we anders tegen de dingen gaan aankijken als de kracht van de herhaling van die beelden ons in de tang zou nemen? Het lijkt er langzamerhand ook op dat het geaccepteerd wordt gevonden dat de gegijzelden, die nog in leven zijn, als onderhandelingsmateriaal bij vredesbesprekingen mag worden ingezet. Volkomen ridicuul in mijn ogen.
In een column op deze site las ik. “Het doel van Hamas was mensen te ontvoeren en hen in te ruilen voor Palestijnse gevangenen in Israël. Het doel van Netanyahu is Hamas vernietigen.” Punt uit! Geen toelichting. Hamas had blijkbaar gelegitimeerde doelen om te handelen zoals ze handelden. Maar wellicht heb ik de schrijver niet goed begrepen. Er waren geen beelden bij. Ik lees net dat Hamas 6 jonge gijzelaars heeft vermoord. Eerst bijna een jaar vasthouden en dan nog even afslachten.
Hamas, Hezbollah en Iran zien Israël het liefst verdwijnen. Ze zien dat zelfs als een heilige opdracht van Allah.
Ach en het zal toch wel zo´n vaart niet lopen met dat wegvagen van Israël? Het komt mij voor dat veel westers denken niet bij machte is om de mindset van fundamentele moslims m.b.t. de Joden op waarde te schatten. Men kan het zich nauwelijks voorstellen dat het uitroeien van een bevolkingsgroep om het geloof of ras heden ten dage nog actueel kan zijn. Slechts een paar honderd jaar geleden sloegen we hier elkaar om het geloof nog de hersens in. Nee dat doen we nu niet meer. Een geloof moet blijkbaar een tijdje evolueren om de scherpe kantjes er af te halen. Nou zover zijn ze daar allemaal nog niet helaas. Andersgelovigen zijn en blijven barbaren en daar hoef je niet netjes mee om te gaan.
Nou genoeg georeerd. Alles oprakelen uit het verleden heeft ook niet zoveel zin denk ik. Geschiedenis is een onuitputtelijke bron waaruit iedereen zijn eigen gelijk kan halen. We kunnen nog zolang redetwisten over wie recht heeft op wat maar dat leidt alleen maar tot eindeloze discussies waarvan de (voor)oordelen waarschijnlijk al in steen gebeiteld in ons brein zitten. Daar komen we nooit uit. Er is een “status quo” en vanuit daar moeten we verder.
Is er dan een oplossing voor het conflict? Helaas ik zie het niet. Zolang Hamas, Hezbollah, Iran etc. de Joodse staat het liefst van de wereldkaart zien verdwijnen (hetgeen zelfs herhaaldelijk in woord en tekst wordt uitgedragen) zie ik geen enkel aanknopingspunt vanuit Israëlische hoek om in te binden. Niets doen betekent dan jezelf opofferen. Een twee-staten oplossing? Vergeet het maar. Het gros van de Palestijnen en Israëliërs zit hier ook niet op te wachten. En bovendien zal dan de ellende zich blijven herhalen. Toezicht van een internationale vredesmacht? Wil Israël dat of wil Hamas of de PA dat? En bovendien zou dat een leger moeten zijn met verregaande mandaten anders krijgen we dezelfde slappe toestand als in de grenstreek tussen Libanon en Israël. Zou Amerika willen instappen? Ik vermoed van niet na hun laatste ervaringen in Afghanistan. Die vredesmacht zou dan waarschijnlijk ook nog eens tot in lengte van dagen aanwezig moeten zijn vrees ik.
Kortom een uitzichtloze, troosteloze toestand.
Als ik gelovig zou zijn zou ik waarschijnlijk het laatste Bijbelboek van het Nieuwe Testament “De Openbaringen van Johannes” serieus gaan nemen. Armageddon staat voor de deur!
Joden beschouwen alleen het Oude Testament als Heilige Schrift trouwens. Dus die geloven dan daar weer niet in. Waar Hamas en Hezbollah aanhangers in geloven gaat al jaren mijn pet te boven.
1 september 2024
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Palestina
69
Geef je reactie op deze inzending:
Bedankt voor je genuanceerde reactie.
Of het gebruik van het woord “Joden” daar hoort te staan zijn we het blijkbaar niet eens. Zo´n 20% van de Israëliërs is van Arabische afkomst. Het gaat hier m.i. wel degelijk om Joden en hoe er in het algemeen over deze bevolkingsgroep in die regio gedacht wordt en hoe kinderen met deze haatdenkbeelden worden onderricht. Nee het is geen geloofsoorlog, dat ben ik met je eens. Veel Joden zijn trouwens ook niet gelovig. Maar Joden mogen daar niet wonen van Hamas, Hezbollah en Iran. Dus hoe wil je het dan noemen? Jouw opmerking komt dicht bij de mindset die ik bedoel geloof ik.
WO II heeft het zionisme versterkt. Maar het is niet zo dat daar al geen Joden woonden.
In de laat negentiende eeuw begonnen steeds meer Joden, op de vlucht voor de Jodenhaat, ja toen ook, in Europa, zich te vestigen in het gebied rond Zion, de naam van een heuvel bij de stad Jeruzalem. In 1890 vormden Joden een meerderheid in Jeruzalem, terwijl in de rest van het gebied Arabieren in de meerderheid waren. In het gebied Palestina, dat we nu Israël noemen, woonden al voor de christelijke jaartelling Joden.
Ik zou het ook geen “recht” op vestiging noemen maar dat geldt voor iedere bevolkingsgroep daar om dan consequent te zijn denk ik. Er was geen natiestaat daar.
Verder hoop ik hetzelfde als jij. Alleen zie ik het , hoe treurig ook, niet gebeuren als de standpunten, voornamelijk van één kant, zo blijven zoals ze nu zijn.
Lastig vind ik het worden als je schrijft:
"de mindset van fundamentele moslims m.b.t. de Joden op waarde te schatten".
Ik denk dat discussies over de Palestijns-Israëlische strijd alleen zuiver gevoerd kunnen worden als we scherpe definities aanhouden. Hier zou m.i. geen "Joden" moeten staan maar "Israëliërs".
Het is geen geloofsoorlog maar een oorlog over waar mensen mogen wonen.
Dat de Israëliërs het recht hebben om in dit land te wonen op basis van het 'geloof hunner vaderen' - zoals wel eens beweerd wordt - vind ik flauwe kul. De Israëliërs mochten er wonen van de Amerikanen en Engelsen, mogelijk uit schuldgevoel wat de Joden in WO II is aangedaan.
En ik hoop in navolging van figuren als Rabin - van wie er velen leven in Israël - dat de Israëliërs een weg vinden om samen te leven met de Palestijnen: mogelijk in 2 staten met een gedeelde hoofdstad.
Dit zal alleen mogelijk zijn als rabiate leiders van Israëliërs en Palestijnen van het wereldtoneel verdwenen zijn...