Boeken Orgie en keuzestress

De laatste tijd flarden gezien van praatprogramma’s waarin boeken werden besproken, ofwel werden gepromoot. Zo langzamerhand krijg ik bij het zien van dat soort uitzendingen de indruk, dat het aanbod boeken overdadig is. Kan de auteur zelf niet zo goed schrijven, of heeft deze geen enkel talent daarvoor, dan is een ghostwriter meestal bij de hand om de getuigenissen in zinnen en woorden te gieten. Nu is het zo, dat met voldoende woorden in eigen beheer heel goed een boek te maken is. Nieuwe technieken maken dat mogelijk om een boek te maken in een beperkte oplage voor familie en vrienden of, als het meezit, uiteindelijk voor een groter afzetgebied.

Ook ik deed dat en het boek was zelfs nog een tijd te koop bij de betrokken uitgeverij. Een bestseller? Nee, in het geheel niet. Ik deed ook niets tot heel weinig aan propaganda. Nog los van mijn bescheiden schrijftalent. De reclame is overigens ook in te huren als je boek in een beperkte oplage gereed is. Nu ja, als cadeau is een dergelijk boek wel aardig. Tenslotte kun je het zeker aanprijzen als origineel en dat maar weinigen zo’n werk in huis hebben. Hoe leuk is dat? Aan de andere kant is het aanbod van in het openbaar verschijnen van boeken overdadig, lijkt mij. Er is geen onderwerp delicaat genoeg om een boek over te schrijven.

Zo komen pijnlijke levensprocessen en ervaringen over bij voorbeeld dood, ziekte en slachtofferschap regelmatig rap in vaak fraaie omslagen op de markt. En nogal eens zie en hoor je de trotse schrijver aan de talkshowtafel. Met daarbij de veel gebruikte zinnen als ‘dat beschrijf ik ook in mijn boek’ en ‘in mijn werk wordt het verloop van de problematiek’ tegen het slot in volle omvang duidelijk. Na heen en weer gepraat komt de presentator van dienst dan tot de blijde uitspraak, dat het boek nu in de boekwinkel ligt of dat het via de betrokken site van de omroep te bestellen is. Zoals eerder vermeld, is er sowieso een gigantisch aanbod van boeken. Wie de digitale e-reader mijdt als de builenpest en het kleine, beperkte oplage circuit overslaat, komt in de boekwinkel in een keuzestress spiraal.

De boeken liggen op stapels en kennen vaak fraaie omslagen en provocerende of verleidelijke titels. Eigenlijk- vind ik - een soort luilekkerland. Treurig en eigenlijk onbegrijpelijk tegen die achtergrond, dat jongeren zo slecht aan enthousiast lezen zijn te krijgen, hoewel sommige scholen met eigenzinnige projecten goede resultaten lijken te behalen. Lees, lees, en lees je eigen film voor in je hoofd, houd ik mijn achterneefje van 12 jaar voor. Glazige blikken zijn daarop mijn deel, behalve op het moment dat de groepsapp van zijn brugklasgroep gaat tetteren.

boekaanbod lezen keuzestress

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 14 stemmen 362