BEGANKENIS
Het is een bijzondere, jaarlijks terugkerende pelgrimage, maar niet naar Mekka en de Kaaba. Ook niet naar
Lourdes. Rome, Rocamadour of Santiago de Compostella. Maar waarnaar dan wel en vanaf wanneer bestaat deze bedevaart?
Dat is sinds1909. Hij is nog relatief jong vergeleken bij de rest van de bovengenoemde processies. Enige religiositeit is ook hem niet vreemd.
Langs de wegen wacht bijvoorbeeld de heilige Werenfridis. Die mag men een high five geven en vragen om verlichting voor stijve gewrichten. Elk jaar melden zich rond de 45. 000 mensen voor deze bedevaart aan.
Deze tocht is niet te vergelijken met de kruistochten van weleer. Die uit de Middeleeuwen waaraan honderdduizenden meededen: soldaten, mannen, vrouwen, kinderen, monniken ridders en nog veel meer van de soort homo sapiens.
Deze tochten leverden vele doden en vernielingen op en verdreven de lokale bevolking. Zij waren vooral bedoeld voor bekering en kerstening; het willen bekeren tot het christendom.
De tocht waar het hier om gaat is van een geheel andere orde. Vreedzaam en empathisch. Feestelijk, gemoedelijk en Bourgondisch. Ondanks dat er militairen meelopen!
Van heinde en verre, ook van ver buiten Europa, verzamelt men zich bij het vertrekpunt. In de late nacht en vroege ochtenduren start de reis. Vier dagen achter elkaar loopt men overdag en overnacht ergens onderweg.
Wat is het doel van de tocht? Dat blijkt geen crucifix of St.Jacobsschelp verwerven maar een geheel ander insigne.
Droeg je vroeger een Jacobsschelp op je hoed of kleding dan was dat een signaal je met respect te behandelen, te voeden en te huisvesten.
Een pelgimsinsigne stelde je vrij van tol en gaf een vrijgeleide. Vaak was het een klein metalen insigne met een heilige erop. Het vertelde waar je heenging of al was geweest.
Nu de tocht waar het hier om gaat. Deze lijkt meer op een cirkelgang maar heeft tegelijkertijd iets van een labyrint. Men start en eindigt namelijk op hetzelfde punt. Krijgt ook voedsel aangeboden onderweg en ondervindt respect en
verering. Wordt toegezongen en bemoedigd.
Het is vooral een bedevaart voor sportievelingen. Hij daagt uit. Helpt bij rouwverwerking en is ter nagedachtenis van overleden pelgrims.
Op de laatste dag hebben allen hun verzamelde insignes opgespeld. Dan, als doel en eindpunt zijn bereikt, wacht hen applaus, bloemen en een zoveelste onderscheidingsteken. Trots en dankbaarheid.
Eigenlijk is het een pelgrimage ter ere van Moeder Natuur. Ook wel bekend als Gaia of Terra Mater. Deze gaf de mens een hart en longen mee en benen, rustte kortom de mens uit met ledematen en een motor om zich voort te bewegen. Bood hem de gelegenheid zich één te voelen met anderen.
'Want wij zijn een voor allen en allen zijn wij één.'
Zo schreef ooit JPJH Clinge Doorenbosch. Zo ook het derde couplet:
'En heeft de motor afgedaan
Want ook een motor slijt
Dan zit ik in mijn leuningstoel
Vervuld van dankbaarheid.'
Begankenis: Bedevaart, toeloop, rumoer
Anneke Vrolijk Haasnoot
hotmail.comGeplaatst in de categorie: actualiteit
Wandelen
19
Geef je reactie op deze inzending: