Derrick
In ons slecht verwarmde houten huis stond een oude zwart-wittelevisie te knipperen in de woonkamer. Mijn vader moest in allerijl het dak op om de antenneverbinding te herstellen. Mijn moeder was in alle staten, haar favoriete televisieserie Derrick was op de televisie. Geen aflevering mocht zij missen.
Daar zaten we op de bank te kijken naar hoe Derrick moordzaken bij schatrijke mensen wist op te lossen. Dure auto's, kapitale huizen, enorme zwembaden, de serie liet een materiële rijkdom die wij als kinderen nooit hadden gekend. Mijn moeder smulde ervan, van de rijkdom, de intriges, en het feit dat er in die kringen veel gemoord werd, uit afgunst, jaloezie, of om er zelf beter van te worden.
Alles draaide om Derrick, Derrick was de held van mijn moeder. Het toonbeeld van mannelijke intelligentie met zijn innemende oogopslag. Swiebertje, Lassie, Flipper, Floris, ze bestonden allemaal niet meer toen Derrick op het toneel verscheen. Mijn moeder was er vol van, het was haar nieuwe passie. We keken iedere week naar een aflevering van deze serie over Derrick.
Groot was de verbazing toen enkele weken later in de zomer er iemand voor de huisdeur van ons houten huis - in een natuurgebied in de buurt van Amsterdam - stond die bijzonder veel leek op de Duitse inspecteur Derrick.
Een inspecteur van de Duitse politie die dringend met mijn ouders moest spreken. Er was iets met mijn halfzus, die in Duitsland verbleef, aan de hand. Iets waarover wij als kinderen niets mochten weten.
Die zomer draaide alles om het bezoek van die politie-inspecteur, die mijn broertje Tom en ik voortaan “Derrick “ noemden. Er was iets belangrijks gebeurd, maar we wisten niet precies wat.
Jaren later werd de serie over de moorden bij schatrijke Duitsers nogmaals herhaald op de Nederlandse televisie. Mijn geheugen werd opnieuw in werking gezet. Ik herinnerde me het verhaal over mijn halfzus weer en die zomerdag dat “Derrick“ bij ons op de stoep had gestaan.
Ik had later wel min of meer begrepen wat er aan de hand was geweest.
Mijn halfzus werkte als tiener in een restaurant in de stad, en een van de klanten had haar geld geboden om in Duitsland te komen werken. Ze was onwetend over het werk dat haar te wachten stond, en stemde in met het plan, gelokt door het geld dat haar werd beloofd.
Er werd niet over gepraat. Ik wist niet beter dan dat mijn halfzus niet spoorde, door haar dwangmatige hang naar rijkdom. Ze stuurde cadeautjes naar mijn moeder, sieraden, jurken, alsof mijn moeder moest acteren in een aflevering van de televisieserie ”Derrick”.
Geplaatst in de categorie: misdaad
Derrick
1.005
Geef je reactie op deze inzending:
Je schrijft recht uit je gevoel, Bjarne, gewoon blijven doen, dan schrijf je het mooist. Aan wie jij wel of niet loyaal bent en wie je wel of niet waardeert, dat maak je zelf wel uit.
Dus lekker blijven schrijven en bij jezelf blijven!