Christelijke Mavo in Heerenveen
Het schoolgebouw had de uiterlijke allure van een gymnasium, met twee grote, dikke voordeuren, gevangenisdeuren. De fietsenrekken stonden vooraan langs de snelweg richting het centrum.
Het duurde erg lang voordat ik door had in welk lokaal ik moest zijn, want de grote aankomsthal en al die slingerende gangen duizelden me en maakten me paniekerig. Er stonden nog wat lelijke dependance-lokalen op het schoolplein. In de pauzes zocht ik moeizaam naar aansluiting, wat bij oppervlakkig geouwehoer bleef.
Ik begluurde nog steeds de lingerie-dames uit de Wehkamp en meisjes kwamen nog van een andere planeet.
De oude directeur was van de oude stempel en hij droeg kleurloze. stoffige, stinkende pakken. Zijn kamer was rechts van de grote trap naar boven.
De geschiedenisleraar was een gespierde, gedrongen rauwdouwer, die vaak vanuit het niets keihard op de tafels sloeg. Een inrichting was er niets bij. Hij ging vaak op het tafeltje van Patricia zitten, die hij Pat noemde en die zich sexy kleedde, een echte Lolita, waar ik naast zat. Dan zag ik hem kwijlen van begeerte.
Hij vond het nodig om ons uitgebreide beelden van de uitgemergelde slachtoffers in de concentratiekampen te laten zien en tijdens een uitje naar de Chinees ging hij alle tafels langs om het overgebleven voedsel in een plastic zak te doen en mee te nemen.
De leraar Frans was een dandy, die Mia Poepjes, wat echt haar achternaam was, aan sprak met Mia Poëpjes, Po-épjes.
De leraar aardrijkskunde was een magere lat met een vuurrode baard, die aan neurasthenie leed. Ik kletste graag met de jongen, die achter mij zat en hij wilde dat ik daar mee stopte. Ik ging gewoon door. Hij greep me bij mijn haren en als een razende dolleman trok hij me naar de directeurskamer, waar hij niet uit zijn woorden kon komen en maar bleef stotteren. 'Die-die jo-jongen wi-wil ik nie-niet meer in-in mij-mijn kla-klas hebben!'. Hij sputterde speeksel in het gelaat van de hoogst verbaasde directeur. Nadat de ontspoorde leraar was verdwenen, besprak de directeur het voorval heel rustig met mij en mocht ik van blaam gezuiverd gaan.
De scheikunde-leraar was een oude man, die bibberde en allerlei viezigheden op zijn gelaat had. Hij probeerde de orde te bewaren, maar als klas hadden we hem continu tuk en lachten we hem uit, echt letterlijk keihard. Soms liep hij de klas uit en kwam hij naar een paar minuten strijdvaardig terug, maar lag hij al snel weer op apegapen. Stoomdampen dwarrelden uit zijn getergde warhoofd. De man is een paar jaar daarna naar een psychiatrische inrichting gebracht.
Er was een heel lange jongeman, die fan van Herman Brood was en die stoer 'Baby, baby, bijt mijn ballen!' zong, flink (hasj) rookte en dronk. Hij kwam op een oude brommer naar school en op zijn T-shirt stond 'Herman Brood and his Wild Romance'. Hij space-te wat af en hij had vaak mot met de leraren, die overigens best bang voor zijn postuur waren. Ik mocht hem wel. Hij liet een briefje in de klas circuleren, waarop stond 'Als je al haar op je poes hebt, moet je glimlachen!'.
De leraar Engels was fan van Wim Sonneveld en we begrepen al snel waarom, want hij stak zijn homoseksuele bewegingen en stemtonaties niet onder stoelen en banken. De leerling, die naast mij zat, beschreef zijn schrift ijverig met het herhalen van het woord 'kut'. Hij had een Friese variatie op 'gereformeerd', 'krek verkeerd!', 'krek' betekent iets als helemaal en juist.
Ik ging met de hakken over de sloot en tijdens de diploma-uitreiking vertelde ik de directeur, dat ik marinier wilde worden. Ik was zestien en niet wijs. Hij kreeg bijna een hartverzakking en zijn hoofd knalde van grote verbijstering naar achteren. Echt waar, er zijn nog filmbeelden van.
Geplaatst in de categorie: school
Christelijke Mavo He
176
Geef je reactie op deze inzending: