Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Dreigend ontslag.

29.2

Dan beginnen de telefoontjes. Meestal aan de het einde van de middag. Beerda belt met het verzoek of ik boven wil komen.
Het gaat sluipend en bijna ongemerkt. Hij begint over iets wat met het werk te maken heeft en terwijl hij met z’n rug naar me toe staat en iets uit een kast pakt of met z’n hoofd naar beneden in een la rommelt, komt er tussendoor plotseling een vreemde opmerking. Over mijn uiterlijk, kleding of gedrag. Opmerkingen waar ik van schrik en die ik niet kan plaatsen.

Omdat het zo terloops gaat, ga ik aan mezelf twijfelen en vraag ik me af of ik het wel goed heb verstaan. Vanuit mijn jeugd ben ik gewend in mijn schulp te kruipen bij bedreigende situaties en dat doe ik nu ook. Ik negeer het en zeg niets terug.

Van lieverlee worden de opmerkingen minder subtiel. Op een gegeven moment behoorlijk expliciet en kan ik er niet meer omheen. Beerda zegt bijvoorbeeld: “Ik heb gehoord dat jij geen ondergoed draagt op kantoor. Of: “Ik heb gehoord dat jij betrapt bent in een zekere positie op een bureau”.
Het is te belachelijk voor woorden. Als ik uiteindelijk toch reageer en vraag van wie hij die onzin heeft, zegt hij dat het vertrouwelijk is en dat hij daar geen uitspraken over kan doen.
Het is walgelijk.

Bij het volgende telefoontje weiger ik te komen. Maar hij zet me onder druk. Hij dreigt met een strafoverplaatsing naar Hoogezand en zelfs met ontslag. Op een gegeven moment komt er een beoordeling over mijn werkzaamheden uit de lucht vallen die hij heeft geschreven en die is ronduit negatief. Ik schrik me wezenloos. Als ik dit teken, wordt dat het begin van mijn ontslag. Ik weiger te ondertekenen, maar raak nu wel in paniek. Wanneer ik als ambtenaar oneervol word ontslagen, kan ik ander werk wel op mijn buik schrijven. Hoe moet het dan verder?

Ik woon op mezelf, kan me financieel goed redden, heb net mijn rijbewijs gehaald en zelfs een (zesdehands) autootje gekocht. Eindelijk krijg ik het gevoel dat ik een beetje grip heb op mijn leven. Zonder Beerda kost me dat al moeite genoeg en ik wil zó graag mijn leven – hoe dan ook - een beetje op de rails krijgen. Dus uiteindelijk ga ik overstag.
Met het verstand op nul, de blik op oneindig en het gevoel bevroren hoor ik mezelf zeggen: ”Ja dat klopt, ik draag geen ondergoed vandaag”.
Ik kan zien dat het hem opwindt. Dit is wat hij wil horen. Hij wil graag over mijn ondergoed praten en over seks. Kortom, hij geniet van geile praatjes (dit klinkt erg plat, maar zo plat was het). Daarnaast veracht hij mij. Dat heeft te maken met het feit dat ik niet naar de kerk ga. Daar maakt hij regelmatig denigrerende opmerkingen over.

Hij doet alsof ik een losbandige vrouw ben zonder normen en waarden en dat ik niks voorstel en dom ben.

Schrijver: Lone Wills, 31 juli 2015


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.2 met 4 stemmen 244



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
31 juli 2015
Die testosterontiran Beerda is een seksistische, gereformeerde, seksueel gefrustreerde machtswellusteling, die ik zelfs zonder het krachtelixer van Asterix & Obelix naar de uithoeken van het heelal weet te slingeren!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)