Worsteling.
30.
Het gedrag van Beerda de personeelschef hakt er behoorlijk in. Ik ben gezwicht voor zijn dreigementen met ontslag en heb besloten zijn spelletje mee te spelen.
Tijdens die sekspraatjes luister ik goed naar hem en voel feilloos aan wat hij wil horen. Hij mag me met geen vinger aanraken en ik raak hem ook niet aan.
Op een gegeven moment wordt er op het hoogtepunt van zo’n sekspraatje op de deur geklopt en vrijwel meteen stapt de directeur naar binnen. Ik zie dat Beerda schrikt, maar hij herstelt zich razendsnel en tot mijn verbijstering hoor ik hem op neutrale toon zeggen: “Ik zal er naar kijken Lone, dankjewel.”
De directeur houdt de deur voor me open en knikt me vriendelijk toe. Met een onwerkelijk gevoel loop ik de deur uit en zeg niets.
Ik vind mezelf nog steeds een grote mislukkeling, maar inmiddels ook viezer dan vies. Niet alleen mijn zelfvertrouwen is verder gezakt tot onder het nulpunt, ook mijn zelfrespect heeft een duikvlucht genomen. Ik walg van mezelf.
Om bij te komen, na te denken en wat afstand te nemen van alles, besluit ik op vakantie te gaan. Ik heb niet veel geld dus het wordt een goedkope busreis. Twee weken naar Benidorm. Het is begin maart, dus heerlijk rustig.
In Benidorm ontmoet ik Cees, een veertigjarige makelaar.
Cees heeft een kantoor aan de boulevard en ziet mij van daaruit dagelijks op het strand.
Hij laat door een chique ober een drankje en een briefje brengen met de vraag of ik ’s avonds met hem wil dineren.
Tijdens het diner vraagt hij of ik hem de komende dagen bij besprekingen wil vergezellen. Zogenaamd als zijn secretaresse of zijn vriendin, of beide. Zakelijke besprekingen zullen soepeler verlopen als ik er bij zit, volgens Cees.
Ik weet niet waarom ik instem. Aandacht en afleiding waarschijnlijk. Het is afleiding van mijn sombere en neerslachtige gevoelens en gedachten. En door zijn aandacht voel ik me even iets minder eenzaam.
Hij koopt jurkjes voor me en mooie schoenen en we gaan met verschillende gezelschappen duur uit eten. Het enige wat hij van mij verlangt tijdens die besprekingen is dat ik charmant en onderhoudend ben. Ik merk dat het me vrij gemakkelijk afgaat.
Al die luxe, daar moet natuurlijk wel iets tegenover staan.
Daar in Spanje gaat de knop om. Cees is de bevestiging.
Vrouwen vind ik eng en ingewikkeld en mannen zien alleen mijn buitenkant en zijn alleen in mij geïnteresseerd als het om seks gaat. Dat is nu wel zo klaar als een klontje. De rode draad in mijn leven.
Gary, Meester, de Canadese ijshockeyer, Beerda enz.. enz..
Waarom zou ik mij daar steeds tegen verzetten? Waarom steeds dat gevecht? Ik vind mijn leven sowieso al een worsteling. Misschien moet ik het anders aanpakken en me er niet langer tegen verzetten, maar meedeinen op de golven. En accepteren dat het nou eenmaal zo is.
Geplaatst in de categorie: mannen
Benidorm
352
Geef je reactie op deze inzending: