De Kinga Baby Projector
32.
Mijn vader kon mijn geboortedatum maar niet onthouden. Daardoor werd mijn verjaardag door mijn ouders vaak vergeten of werd er op het laatste nippertje lacherig nog even een snippertje aandacht aan besteed.
Maar soms vergaten ze het niet en moest mijn verjaardag juist uitbundig gevierd worden. Dat maakte het ingewikkeld en verwarrend.
Al mijn klasgenootjes werden dan uitgenodigd en Meester en mijn moeder vierden enthousiast mijn verjaardagsfeestje. Halverwege het feestje trok ik me van pure ellende terug op mijn kamer omdat ik al die aandacht niet aan kon. Het contrast met de normale, dagelijkse gang van zaken was te groot. ’s Avonds kreeg ik van Meester te horen dat ik mijn eigen feestje had verpest en dat ze toch zo hun best hadden gedaan voor mij. Mijn moeder bij wie ik tevergeefs wat steun zocht, zat instemmend te knikken.
Op één van die zeldzame verjaardagsfeestjes – ik was een jaar of tien - kreeg ik van mijn ouders een cadeau. Een grote blauwe doos. Van de overhandiging maakte Meester een speciaal moment. Alle klasgenootjes werden opgetrommeld om erbij te zijn.
Ik voelde me verlegen onder al die aandacht, maar tegelijkertijd vond ik het ook heel spannend. Geen idee wat ik zou krijgen. Toen ik de doos openmaakte, zat er een lichtblauwe, eivormige diaprojector in. Kinga Baby Projector stond er met goudkleurige letters op. Er zat een filmpje bij. Ik was een beetje in verwarring, want ik had geen idee wat ik er mee moest. Maar door mijn ouders werd het gebracht als een GEWELDIG cadeau.
Het cadeau werd door Meester meteen in gebruik genomen om een voorstelling te geven voor de klasgenootjes.
Het filmpje was geen echt filmpje, maar een soort fotorolletje met een stripverhaal (the Flintstones) dat je handmatig voor de diaprojector moest draaien. Met de gordijnen dicht en het licht uit zag je dan het stripverhaal op de witte muur verschijnen.
Na afloop van de voorstelling verdween de diaprojector weer in de doos en heb ik er nooit meer iets mee gedaan. (Als je het filmpje één keer hebt gezien, is de lol er af.)
Tientallen jaren heb ik geloofd dat het een geweldig cadeau was. Het mooiste cadeau dat een kind zich kan wensen. Dat heb ik mezelf wijsgemaakt. Járenlang heb ik die doos met de diaprojector met me meegesleept, bij iedere verhuizing ging die weer mee. Ik was er heel erg zuinig op. Zelfs de watten die als bescherming dienden, zitten nog in de doos.
Voor mij was die doos een bewijs dat mijn ouders wel om me gaven. Ze hadden me immers een keer een heel mooi cadeau gegeven voor m’n verjaardag.
De Kinga Baby Projector als symbool voor mijn rotsvaste geloof in liefdevolle ouders.
Geplaatst in de categorie: verjaardag
Kinga
564
Geef je reactie op deze inzending:
Mijn ouders kochten de projector toen ik een jaar of 3, 4 was. Kinderen van die leeftijd kun je tig keer hetzelfde verhaaltje voorlezen, hetzelfde gold dus voor de filmpjes. Met name KIA-film 1013, 'De avonturen van meneer Paashaas" kende ik volledig van buiten. Tot frustratie van een buurjongetje dat een paar jaar ouder was en al naar de eerste klas ging, maar de tekst minder snel kon lezen.