Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Dromen, ze zeggen iets

Dromen, ik doe het vaak, het meest 's nachts maar overdag lukt het me ook wel, echter nu gaat het over de bizarre droom van afgelopen nacht. De nacht begon al moeizaam, dat wil zeggen, we konden geen van tweetjes in slaap komen en dus was het tijdstip ietwat later dan gebruikelijk.

Nou was het gisteren des avonds ook best een aangename temperatuur om nog eventjes een luchtje te scheppen op het balkon, aldus geschiedde. Uiteindelijk na wat ze in de Tour een 'plaspauze' noemen, weer gestrekt. Ditmaal vielen we wel in slaap en tijdens die slaap overkomen je de gekste dingen.

Onder de noemer: dromen, krijg ik te maken met een kindje met blaasontsteking, de moeder kijkt er niet van op, sterker nog, ze doet er niks mee....dus besluit ik de koe bij de horens te nemen en met het kind naar de dokter te gaan, er lag overal bloed, waar ik ook keek.

De arts vroeg me: van wie het kind was, het antwoord moest ik hem schuldig blijven, ik wist het niet. Dan pakt de arts een pop uit de kast, geeft die aan het kind: die mag jij hebben, het kind pakte met gretige handjes de gift aan.

Eenmaal wakker besef ik: zelfs in mijn dromen komen de aanslagen naar voren, over impact gesproken!

Schrijver: An Terlouw, 17 juli 2016


Geplaatst in de categorie: rampen

3.3 met 3 stemmen 103



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
21 juli 2016
Goed geschreven, An.

Reden voor mij om het nieuws af en toe een paar dagen over te slaan, soms zelfs langere tijd. Ik wil niet met alle wereldellende iedere dag naar bed gaan en er weer mee opstaan. De televisie en andere media in onze tijd geven ons een overdosis aan informatie en ellende. Vroeger wist je alleen wat in je eigen buurt gebeurde. We zijn er niet op toegerust om alle nieuws van alle landen over de hele wereld iedere dag weer te moeten verwerken. In dromen kunnen we een deel verwerken, maar waar blijft de rest? Ik geloof dat het echt ongezond is, die dagelijkse overdosis naar nieuws. En wat ik er toch van binnen krijg, probeer ik vaak te verwerken door te schrijven, in een gedicht of hartenkreet, net als jij ook doet, net als ook andere schrijvers op deze site doen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)