Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Door het oog van de naald

40.3

Als ik de volgende morgen wakker word, lig ik naakt in een vreemd bed in een vreemde kamer. Ik heb barstende hoofdpijn. Aan de ene kant ligt Cees en aan de andere kant ligt een wildvreemde man. Als ik beter kijk zie ik dat het een man is uit het gezelschap van de avond ervoor in het restaurant.
Ik heb geen idee waar ik ben en durf me niet te bewegen. Heel langzaam en voorzichtig kruip ik na een tijdje uit bed en zoek mijn kleren. Die liggen voor het bed op de grond.
Zo snel mogelijk kleed ik me aan.

Als ik aangekleed ben zie ik dat Cees ook wakker is. Ik besluit zo neutraal mogelijk te doen. Mijn enige gedachte is hier levend en heelhuids vandaan te komen. Aan wat er mogelijk gebeurd kan zijn denk ik niet.

Samen met Cees loop ik de kamer uit. Ik zie dat ik in een grote luxe bungalow ben, ergens in een afgelegen rotsachtig, bergachtig gebied. De muren zijn wit en op de vloer liggen grote oranjekleurige plavuizen. Buiten zijn grote terrassen met luxe tuinmeubelen. Er groeien sinaasappelbomen in de tuin en er is een zwembad. De zon schijnt en het is al warm buiten. Het terrein is afgebakend met een groot wit hek met punten en er is een oprijlaan met grote witte kiezelstenen.

Als we op het terras zitten, komen er een paar mannen met een kop koffie in hun hand naar buiten. Ze gaan ook op het terras zitten. Ik herken ze niet. Ze zeggen niets.
Even later hoor ik binnen de stem van de jarige vriendin van gisteravond. Gelukkig, er is nog een vrouw. Ik weet niet waarom, maar het doet me goed te weten dat ik niet de enige vrouw ben in het huis. Omdat ik zo gewoon mogelijk wil doen, loop ik naar de keuken en vraag aan Cees of hij ook koffie wil.

In de keuken kom ik een jongen tegen - hij is duidelijk jonger dan de rest - die zich aan mij voorstelt als Radical. Hij is opvallend mager en heel erg druk.
Hij is bezig met het inpakken van een weekendtas en laat me lachend zien dat hij drie paspoorten heeft. Alle drie met zijn pasfoto, maar met verschillende namen. Ik doe alsof ik dat de normaalste zaak van de wereld vind en zeg niets.
Ik vraag alleen aan hem waar de badkamer is omdat ik me even wil opfrissen. Alles in het kader van zo normaal mogelijk doen.
Hij wijst naar een gang. Als ik in de badkamer ben hoor ik harde stemmen aan de andere kant van de deur. Als ik open doe, zie ik Cees ruziën met Radical. Radical was me gevolgd naar de badkamer. Cees had dat gezien en wilde mij beschermen.
Dat geeft me weer hoop op een goede afloop. Bij Cees blijven.

Na een tijdje zeg ik zo kalm mogelijk tegen Cees dat ik graag weg wil en of hij mij weer naar beneden naar mijn appartement wil brengen.
Gelukkig zegt hij ja. Als we naar zijn auto lopen durf ik niet achterom te kijken omdat ik bang ben dat er iemand achter ons aan komt.
Het lijkt een eeuwigheid te duren voor het hek open gaat. Eindelijk rijden we van het terrein af. Achter ons sluit het hek weer. Ik durf niet opgelucht te zijn omdat ik nog steeds geen idee heb waar ik ben. Het ziet er allemaal erg afgelegen uit. In de wijde omtrek is geen ander huis te bekennen.
Ik weet niet wat er die avond en nacht precies gebeurd is en wat Cees z’n rol daarin geweest is. Ik durf hem ook niet meer te vertrouwen.
Pas als ik in de verte Benidorm zie liggen en de weg weer een beetje herken, durf ik opgelucht adem te halen. De hele weg terug zeggen we niets.

Schrijver: Lone Wills, 8 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.2 met 6 stemmen 146



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)