Taal van de zomer 3

Het was volop zomer in de studentenstad Utrecht. De straat geurde naar bloeiende rozen.
Toen de sensuele Emma terugkwam van de trip voor haar werk naar Antwerpen had ze het voortdurend over Maurice van Sleveren, de succesvolle homoseksuele kunstenaar uit Antwerpen. Ze had een uitgebreid interview met hem gehad in zijn befaamde atelier.

Geen woord kwam er over haar lippen over het feit dat ze samen liefde hadden bedreven, zij en Bjarne. En dat het een intense romantische gebeurtenis was geweest met meerdere hoogtepunten en lang dromerig nagenieten.

Bjarne wist niet dat er homoseksuele kunstenaars bestonden. Hij had wel eens gehoord over homoseksuele herenkappers en een tennisspeelster die lesbisch was, maar er bestonden dus ook homoseksuele kunstenaars.
Lieve Emma irriteerde zich aan zijn naïviteit. Ze was eerder plotseling boos op de jeugdige Bjarne geworden omdat hij “broterham” zei in plaats van “boterham”. Hij dacht dat het met brood te maken had. Zij wist Bjarne ervan te overtuigen dat het toch “boterham” was. Hij schrok van haar plotselinge boosheid. Het verheffen van haar stem. Had hij zich dan toch vergist en had zijn uitbundige fysieke liefde haar teleurgesteld. Ze bleef drammen. Echt volhoudend alsof haar gelijk met iets heel belangrijks in de wereld verband hield. Het intimideerde de jeugdige Bjarne lichtelijk. Het was alsof ze hem extra wilde laten merken dat hij jong en onwetend was. En dat hij zich er allemaal niet te veel van voor moest stellen, over wat er tussen hen gebeurd was.

“Maurice van Sleveren”: Hij had nog nooit iets over hem gehoord. Toen de avond voorbij was wist Bjarne Gosse meer over de kunstenaar Maurice van Sleveren dan dat hij over zichzelf te weten kwam. En hij begreep al helemaal niet waarom ze niets over hun romantische nacht had gezegd.
In de fantasiewereld van zijn dromen had hij gehoopt dat zijn geliefde hospita hem de liefde zou verklaren. Het was in zijn gedachten een logisch gevolg geweest op hun vrijpartij. Emma was lieve Emma geworden. Maar lieve Emma was minder lief dan Bjarne had gedacht. Ze etaleerde voortdurend haar kennis over allerlei zaken in de wereld die zij belangrijk vond. Over haar gevoelens voor de jeugdige Bjarne kon ze kennelijk niets kwijt.

Hij vond het vreemd, maar hij besloot voorlopig te zwijgen. En te luisteren, vooral luisteren, misschien kon hij ergens een rode draad vinden. Wellicht kon hij er achter komen waarom ze hem zo veel had te vertellen. Misschien vond ze het moeilijk vanwege het leeftijdsverschil. Had hij er dan zelf over moeten beginnen? Ze gaf hem de kans niet. Geen woord over de verse bos gladiolen in de woonkamer. Geen woord over de aandacht en de verzorging die Bjarne aan Frits had gegeven. Frits was steeds vaker in de tuin te vinden.


Lieve Emma liet haar hele reportage over de Antwerpse kunstenaar van Sleveren de revue passeren. Werkelijk alles wat zij aan informatie had ingewonnen kwam voorbij. Zoals de keuzes voor zijn modellen, vaak aantrekkelijke jonge vrouwen. De abstracte elementen in zijn werk, zijn passie voor lokale flora, zijn kennis over zang van vogels. Er was geen speld tussen te krijgen, wanneer Emma begon te praten verdwenen alle dagelijkse beslommeringen als sneeuw voor de zon. Emma was blij dat er iemand in haar huis was tegen wie ze kon praten. Ze had iemand om haar kater te verzorgen wanneer ze op reis was voor haar werk. Ze had iemand die op het huis kon passen wanneer ze van huis was.
Ze was nooit op zijn kamer geweest, dat was zijn terrein, daar betaalde Bjarne Gosse voor. Zodra ze hem ergens anders in huis tegenkwam veranderde haar stem in een intense magneet, waar de jeugdige Bjarne verwonderd naar luisterde en waar hij geen nee tegen kon zeggen.

Zijn liefde wilde hij haar opnieuw geven. Het kwam niet verder dan luisteren naar wat Emma had te zeggen. Haar stem klonk in zijn dromen, tussen alle muren van zijn gedachten.
 
De volgende dag kreeg de dromerige Bjarne opnieuw  een brief van Gerard Vroeg. Hij was op zoek naar een kamer in Utrecht. Het was uit met zijn vriendin en hij wilde terug in Utrecht komen wonen. Bjarne schreef hem kort terug dat hij niets wist. Hij was al een tijdje niet meer in de Nachtraaf geweest, omdat hij het leuk vond om in de avond tekeningen te maken met zijn favoriete radiozender op de achtergrond als muzikale begeleiding.
Bjarne Gosse vroeg zich af hoe het met Maarten Wolvenknaap was. Had hij werkelijk contacten in de onderwereld? Of was dat een verzinsel geweest van Gerard Vroeg, die wel vaker verhalen verzon die weinig met de werkelijkheid hadden te maken.
 
Ze hadden het ooit, toen het nog lente was over de taal van de zomer gehad.
Dronkenmanspraat in de kroeg, maar het was steeds in zijn gedachten terug gekomen. De taal van de zomer en de bloeiende rozen.

zomer rozen thuiskomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 180