Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Taal van de zomer 11

“Ja Berend, ik heb die cassettetape van de Beatles boven in mijn kamer liggen. Ik heb er vaak naar geluisterd. Ik zal het je binnenkort terugkomen brengen!” Bjarne voelde zich een beetje schuldig omdat Berend hem door de telefoon had verteld dat hij die cassettetape miste in zijn bescheiden muziekverzameling. Ze spraken elkaar nog regelmatig door de telefoon. Berend en Bjarne.

De beeldschone Emma Petronella was voor een paar dagen naar Maastricht toen Peter Halm op een zondagmiddag voor de deur stond van het huis waar Bjarne Gosse een kamer huurde.

Bjarne wist dat Emma na het bezoek aan Maastricht opnieuw naar Amerika zou vertrekken. Ze was met een serie belangrijke opdrachten bezig. Natuurlijk wist hij dat het belangrijk voor haar was. Ze had altijd veel in haar mars. Nooit kwam het in hem op om haar voor de voeten te lopen. Een bofkont was Bjarne, dat hij haar was tegengekomen in zijn leven en dat hij in haar prachtige herenhuis een kamer huurde.

Peter Halm was best een knappe jongeman. Hij had zijn stroblonde haar naar achteren gekamd. Hij had een zwarte jeansbroek aan en droeg een donkere leren jas en korte bruine leren laarzen. Zo in het volle zonlicht zag hij er imposant uit. Hij had een grote tas en een kartonnen koker bij zich. Bjarne keek nieuwsgierig.
“Dag Bjarne, leuk om je weer te zien! Ik heb wat spullen van Christiaan de schilder, waar je misschien iets aan hebt. Hij wil je graag iets geven omdat je model hebt gestaan. Mag ik even binnenkomen? Kom ik gelegen?” Terwijl Bjarne de deur voor Peter openhield werd hij nog nieuwsgieriger naar hetgeen Peter bij zich had.
 
 Daar stond hij dan de knappe Peter Halm om Bjarne Gosse spullen te brengen.
Bjarne knikte en zei met de klank van verrassing in zijn stem. ”Hallo Peter, leuk jou ook eens overdag te zien. Kom binnen!”
“ Zullen we naar je kamer gaan?” vroeg Peter Halm. Bjarne liep voor hem uit naar zijn kamer.
In de kamer begon hij met het uitpakken van de tas en de koker.
“Kijk Bjarne, een aantal tubes uitstekende nog bruikbare acrylverf, een set varkensharen kwasten, een vloeibare verdunner voor de acrylverf en hier een zestal grote vellen papier en twee kleine schildersdoeken. Ik denk dat je er wel mee uit de voeten kan.” Hij keek Bjarne vragend aan. Bjarne was er onzeker over of hij artistieke aanleg had. Hij had de kunstenaar wel verteld over de portretten die hij had geschilderd, en hij had Bjarne het advies gegeven om fantasiedieren te gaan schilderen.
“Ja, ik zal wel wat nieuwe dieren verzinnen”, sprak Bjarne zo ontspannen mogelijk tegen Peter.

Meestal wanneer ze elkaar zagen had Bjarne al een biertje op. Nu Peter overdag bij hem was, vond hij het moeilijk iets te zeggen. Hij wilde hem niet zenuwachtig maken omdat hij wist dat hij homo was.
Peter leek zich op zijn gemak te voelen, de blik van zijn ogen viel op een tekening van Bjarne, die hij aan de muur had hangen.
“Wat een leuke tekening Bjarne!” zei Peter met zijn zelfverzekerde stem.
“ Ja, alweer van een tijdje geleden” antwoordde Bjarne. Hij was blij met de spullen. Dan kon hij weer vooruit met zijn creatieve energie.
“ Bjarne heb je zin om volgende week naar mijn tentoonstelling te komen?” Peter gaf Bjarne een flyer terwijl hij zijn vraag uitsprak. “Het is op zondag en de drank is gratis:” voegde hij er met een lachje aan toe. Bjarne keek naar de afbeeldingen op de flyer. Het was krachtig werk en het zag er heel volwassen uit. Peter was een fantastische kunstenaar en hij maakte heel fraai werk. Nog voor Bjarne iets kon zeggen hoorde hij weer zijn stem.
“Ik moet je ook nog dit boekje met de beste gedichten van Aleksandr Poesjkin geven Bjarne, Christiaan denkt dat je ze waarschijnlijk wel mooi zal vinden. Hij heeft dit boekje op de boekenmarkt in de stad voor jou gekocht.” Bjarne kreeg het boekje in zijn handen gedrukt. Er viel een los blad uit, het was een oud gebruikt exemplaar. Bjarne raapte het losse blad van de grond en las het gedicht.

Drie bronnen

In de bedroefde steppe van het leven
Welt op drie plaatsen een geheime bron:
De bron der jeugd, door overmoed gedreven,
Kolkend en bruisend, fonkelt in de zon.
Kastalia, de bron van de poëten,
Stilt met haar stroom de bannelingen smart
De laatste, koele bron van het vergeten,
Lenigt het zoetst het branden van het hart.

Aleksandr S. Poesjkin

Peter keek hem aan en vertelde dat hij haast had. Bjarne liep met hem mee naar de deur. Het was een onverwachts bezoek geweest. Bjarne had niet veel tegen hem gezegd. Het was voor hem een grote eer dat hij op de opening van de aankomende expositie mocht komen.

Emma stuurde een prachtige ansichtkaart uit Maastricht op. Er stond een vage dubbelzinnige opmerking op. Bjarne kreeg er een ongemakkelijk gevoel bij. Ze schreef soms zinnen waarbij hij naar de betekenis moest raden. Hij dacht dat ze heel veel betekenis hadden. Hij wist het echter niet zeker. Het was niet iets om rustig van te worden.
Hij zette de schilders-spullen in de hoek van de kamer. Later als hij wat meer tijd had zou hij er mee aan de slag gaan.
Kees Broodakker stuurde geen antwoord op zijn laatste brief. Misschien had hij gehoopt dat Bjarne wat meer op hemzelf was ingegaan. Dat durfde hij niet goed uit angst om hem te kwetsen.

Het nieuwe boek van de favoriete schrijver van Emma. Karel Krampool lag op tafel. Voorzichtig had Bjarne de eerste zinnen van het eerste hoofdstuk gelezen. Het was een fascinerende schrijver. Als je de eerste zinnen had gelezen was je meteen nieuwsgierig naar de rest van het boek.
In de buurt van het prachtige huis van zijn afwezige hospita en minnares was een grote supermarkt met vriendschappelijke prijzen voor kleine kruidenierswaren. Bjarne kocht er Hollandse stroopwafels en Nederlandse drop.

Schrijver: Bjarne Gosse
12 maart 2021


Geplaatst in de categorie: vriendschap

4.0 met 2 stemmen 172



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)