Taal van de zomer 55
Bjarne kwam in contact met een bundel vol met straatgedichten, geschreven door de dichter Bobby Doljanus. Bjarne kende de dichter niet, maar de gedichten spraken tot zijn verbeelding. Komische situaties uit het leven op straat. Toen hij die vrijdagavond Gerard in de kroeg tegenkwam vertelde Bjarne over de bundel die hij had gelezen. “Stoere gedichten Gerard, moet je echt eens lezen!” Gerard keek Bjarne verbaasd aan. Wist hij dan echt niet dat Bobby Doljanus een schrijversnaam van Jan Boter was. Hij besloot het niet aan Bjarne te vertellen.
Emma was weer terug in het land om de erudiete hospita van Bjarne te zijn in haar elegante herenhuis:
“In de liefde en de politiek is alles geoorloofd” sprak Emma plotseling terwijl ze een krant aan het lezen was. Het was niet de eerste keer dat de jeugdige Bjarne een sarcastische ondertoon in haar stem hoorde. Ze was weer begonnen met roken en liet een gemene kuch horen na alles wat ze zei.
Bjarne begreep niet wat ze hem wilde vertellen. Bjarne had de krant nog niet gelezen, hij genoot zichtbaar van een zacht gekookt ei.
Frits de zwarte kater zat bij de kachel. Hij had kennelijk niet in de gaten dat die niet aanstond en dus geen extra warmte gaf. Bjarne zweeg en hij bleef voorlopig even zwijgen, afwachtend waar Emma over zou gaan praten.
“Bob Dylan is mijn favoriete minstreel, Bjarne” zei ze plotseling.
“Ik heb kaartjes voor ons gekocht voor zijn concert in Rotterdam.” Bjarne baalde ervan dat ze niet met hem had overlegd. Hij kon niet op de avond van het optreden en ze vertelde dat de kaartjes behoorlijk prijzig waren geweest.
“Ik kan echt niet Emma, ik heb al een afspraak op die avond”, probeerde Bjarne. Ze bleef toch aandringen. Ze had hem al zoveel over die Bob Dylan verteld. Het was haar muzikale held. Bjarne vond het jammer dat hij haar teleur moest stellen. Hij vertelde haar niet dat hij naar een poëzieavond ging met Kees Broodakker.
Bjarne verheugde zich er op om hem na al die maanden en na hun uitvoerige correspondentie terug te zien. Bjarne voelde een band met Kees omdat ze allebei gedichten schreven en enthousiast waren over elkaars schrijfkunsten.
Het was de eerste keer dat Bjarne Gosse naar een poëzieavond zou gaan. Het was in een cultureel centrum in de binnenstad van Utrecht.
Emma was de hele week volop bezig met het aanstaande concert van de legendarische minstreel Bob Dylan.
Ze had een bevriende homoseksuele huisarts weten te strikken om met haar mee te gaan naar het eenmalige Rotterdamse concert van haar Amerikaanse muzikale held. De hele week luisterde ze naar de oude langspeelplaten van haar oude meester.
De jeugdige Bjarne ging meestal naar zijn kamer om zich op de poëzieavond voor te bereiden. Hij las verschillende boeken over de dichtkunst, zodat hij niet geheel onvoorbereid op het dichterlijke toneel zou verschijnen. Een ieder die de moed had mocht een eigen gedicht voordragen op het toneel. De onzekere Bjarne durfde het niet. Te onzeker. Hij schreef Kees een kort briefje om hem te vragen of hij het aandurfde een gedicht van Bjarne voor te lezen op het podium. Bjarne kreeg vrij snel een antwoord terug. Het was geen probleem.
Hij had zelfs al een gedicht uitgekozen en geoefend met de uitspraak van de zinnen. Hij schreef dat er een melodie in dat gedicht zat. Bjarne had geen idee over welk gedicht hij het had.
De poëzieavond verliep vrijwel vlekkeloos. Er waren maar weinig mensen komen opdagen, maar de voordracht van Kees was geweldig. Hij las het gedicht van Bjarne met zoveel passie voor dat Bjarne dacht dat Kees het zelf had geschreven. Een kort maar enthousiast applaus had er geklonken. Met een voldaan gevoel ging Bjarne weer naar huis.
Laat in de avond kwam Emma terug van het Rotterdamse Bob Dylan concert. Ze leek een beetje aangeschoten. Ze vertelde de jeugdige Bjarne dat hij een muzikaal orgasme van wereldniveau had gemist. Ze bleef hem maar inwrijven dat het dom van hem was dat hij niet mee was gegaan.
De volgende dag las de nieuwsgierige Bjarne in de kranten dat Bob Dylan tijdens zijn Rotterdamse concert slecht bij stem was geweest en dat hij zijn teksten regelmatig onverstaanbaar afrafelde in een poging het tempo van de band bij te houden. Bjarne hield de kranten angstvallig voor Emma verborgen. Hij wilde haar muzikale orgasme niet met terugwerkende kracht ongedaan maken door de teksten van ongevoelige journalisten die totaal niet begrepen wat Bob Dylan voor Emma Petronella betekende.
Ze vroeg Bjarne Gosse helemaal niets over de poëzieavond.
Er had een grote man met een baard aan een tafel gezeten. Hij vertelde dat hij Fred Kaas werd genoemd, omdat hij zo van kaas hield. Hij had een betoog gehouden over de dichterlijke betekenis van vogelpoep. Het was een bevrijding geweest weer buiten in de open lucht te zijn.
Kees zag er aantrekkelijk uit en zijn voordracht was overtuigend geweest, maar de andere mensen hadden een vreemde indruk achtergelaten in het jeugdige brein van Bjarne.
Emma had geen belangstelling voor de avond van Bjarne, haar hoofd zat vol met haar Dylan muze.
Op de een of ander manier verdween alles wat Bjarne zelf deed in de schaduw van haar zinderende muze.
Wie was Bjarne eigenlijk in de schaduw van Emma?
12 september 2021
Geplaatst in de categorie: muziek
Dylan
306
Geef je reactie op deze inzending: