Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Oktober 1983 9

Peer kwam met grote passen naar de bar toegelopen en zag daar de twee mannen achterovergeleund tegen de muur zitten. Met een veldfles wodka aan zijn mond ging hij naast hen zitten. Hij had een mooi verhaal voor het laatste uur van het feest. Bjarne hoorde het aan, hij begreep de rode draad niet, Arthur brabbelde af en toe wat terug tegen Peer die telkens een slok uit de veldfles nam.
Bjarne wilde ontsnappen maar hij zat tussen de twee mannen ingeklemd. Hij hoorde de luide stem van Peer, begreep af en toe iets van wat hij vertelde. Uiteindelijk kwam het na veel verwarring over en weer tot een plan. De verlichting moest minder helder, er werden kaarsen aangestoken en lampen gedoofd. Gerard riep naar Bjarne. Bjarne wurmde zich tussen zijn twee vrienden uit en liep naar Gerard.

“Bjarne welke muziek wil je nog horen Bjarne?” “Bob Marley”, antwoordde Bjarne.
“No woman no cry” klonk het even later door de zaal. Het was een stuk rustiger zonder Anita, die ongewild toch een stempel op het feest had gezet met haar nadrukkelijke aanwezigheid.
“No woman no cry” klonk het en Arthur begon beschonken met Trudy van school te schuifelen.
Bjarne lachte, deze keer erg luidruchtig. Hij was amusant om zijn schoolmaatjes zo beschonken te zien dansen op zijn lievelingsmuziek. De wodka had Peer veranderd in een dronken schip. Op de diepe bas klanken van de reggae muziek moest hij de woeste golven bedaren. Hij schuifelde met zijn zware lading langs de beschonken scholieren. Zware passen met zijn veldlaarzen, bijna omvallend sierlijk in zijn lompheid. Zijn rauwe verschijning was van een opvallende schoonheid.

Nu de travestieten weg waren was de sfeer veranderd. Een diep gemeende ernst maakte zich meester van de niet lager jarige Bjarne. Hij wist niet hoe hij Jan Boter en Maarten Wolvenknaap moest bedanken. Peer verdween even opvallend als hij was gekomen. Hij leek zijn eigen grote passen te volgen. Een eigen kompas voor tijdens de donkerste uren van de Utrechtse nacht.
Maarten hief een nachtlied aan. Een paar oude schrijvers herkenden het lied en zongen luidkeels mee zonder de woorden te herhalen. Even leek het alsof de echo zichzelf had ingeslikt. Bjarne moest weer rustig ademhalen. Het werd inmiddels tijd om het feest te beëindigen, er waren nog gasten aanwezig. Twintig, dertig mensen, die geen zin hadden om weg te gaan uit de sfeervolle feestzaal.

Bjarne zakte in een hoek van de zaal in elkaar; naast zijn half slapende lichaam lagen de geschenken. Bjarne vond de knuffelbeer met een briefje op zijn rug. Hij wist onmiddellijk dat het om een gedicht van Kees Broodakker ging. Een intens vanuit het hart geschreven gedicht. Bjarne kreeg er een warm gevoel bij. Hij kon nu ieder moment wegzakken in een diepe slaap.
Arthur en Maarten hadden met kussens van stoelen een geïmproviseerd bed gemaakt voor de weggezakte Bjarne. De bekende fotograaf uit Amsterdam maakte ongevraagd een foto van de slapende Bjarne. De laatste gasten vertrokken. Jan Boter legde een warme deken over de slapende Bjarne. Even verderop lag Maarten, die ook met kleren aan in slaap gevallen was. Jan Boter keek naar de slapende Maarten en hij haalde toen een plaid van een stoel om over Maarten te leggen. Hij liet de deuren naar de tuin nog even open staan om de resterende rook te laten ontsnappen.

Het was die nacht dat de droom over de duikboot zich voor het eerst openbaarde. Kees was voor een langere periode vertrokken naar Amsterdam. Dankzij drie verkochte schilderwerken kon Bjarne zich tijdelijk wat extra luxe permitteren.

De dagen na het feest kwamen er af en toe herinneringen terug, over hoe het was gegaan. De dagen waren weer zoals van ouds, met de beslommeringen van school en de strijd om het hoofd boven water te houden. Van het verdiende geld had Bjarne kleren gekocht. Twee nieuwe broeken en een sweater.

Schrijver: Bjarne Gosse
21 april 2022


Geplaatst in de categorie: verjaardag

4.2 met 4 stemmen 321



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)