december 1987
Peter Halm kwam onverwacht op bezoek bij Bjarne om er frambozenthee te drinken in de door de zon verlichte kamer. Peter Halm vertelde dat er in de buurt van het herenhuis van Emma in Utrecht een modieuze cocktailbar was geopend. Emma had hem verteld dat ze inmiddels de “Alabama slammer”, de “Cosmopolitan”, de “Black russian”, de “Black velvet”, de “Fallen angel”, de “Green dragon”, de “Lolita” en de “Hurricane” had weten de waarderen met haar eeuwige dorst.
De “Moscow mule” en de “Rusty nail”, de “Salty dog” en de “Pink pussycat” stonden nog op haar verlanglijstje. Peter Halm gaf Bjarne een half compliment over zijn doorzettingsvermogen met het schilderen. Ze haalden samen herinneringen op uit de tijd in Utrecht, toen Bjarne nog een kamer bij Emma huurde. Het bezoek duurde anderhalf uur en toen ging Peter Halm weer weg.
Emma had Bjarne een ansichtkaart gestuurd. Een portret van de kunstenaar Egon Schiele. En vier voor hem belangrijke woorden: “Ik geloof in jou!” had ze op de achterkant geschreven. Bjarne Gosse vroeg zich af hoe het verder met haar ging. Hij wilde eigenlijk uit haar leven verdwijnen. Hij dacht aan de grote verdwijntruc!
Het was een andere eigenschap die hij met Emma Petronella gemeen had en die Bjarne bij het ouder parten begon te spelen. Ze kenden allebei de grote verdwijntruc. Emma Petronella omdat ze vroeger als vrouw in een mannenlichaam had gewoond en Bjarne omdat hij een bescheiden dichter was. Een verwarring speelde hem op.
Hij kon gemakkelijk in dat licht verdwijnen, het was het stoute obstinate jongetje in hem dat ondeugend wilde zijn en die zweeg wanneer een volwassene iets vroeg. Hij was dan in de schaduw van zijn eigen vergeten. Geen boosheid of verlangen, niet opgeslokt door de leegte, maar gewoon volwaardig in zijn zijn als niets van betekenis of niets om er aan toe te voegen. Hij was dan evenwijdig aan het licht.
Het zwerverslied was weer in de straten van Amsterdam te horen. Bjarne Gosse voelde zich alleen en verlaten door de vrienden die hem voorheen zo goed begrepen. Door het voortwoekeren van de economische crisis, het plotselinge verlies van de liefde van Punk Godin Trudy, de psychoses van zijn flink in gewicht aangekomen broer Tom en vooral de dreigbrieven van de erudiete Emma, kreeg Bjarne last van slapeloze nachten.
Hij begon met het schrijven van korte romantische verhalen. Hij schreef een veelbelovend begin, maar Bjarne kwam er steeds niet toe om de korte verhalen van een einde te voorzien. De psychoses van Tom hadden voor verwarring gezorgd. Zijn moeder ontwikkelde langzaam maar zeker een obsessie voor haar geesteszieke jongste zoon. Er leek voor Bjarne geen ontsnappen aan. Hij schilderde overdag en in de nacht, wanneer hij niet slapen kon, begon er weer een nieuw kort verhaal.
Uiteindelijk koos Bjarne negen werken uit: het maximale aantal werken voor de inzending van de selectieronde van de kunstuitleen. Het waren werken zonder titels, meer abstract dan figuratief. Bjarne was veel onzekerder dan de eerste keer toen er werken werden geselecteerd.
Groot was de verrassing dat het werk “zonder titel nummer vier” werd gekozen voor de collectie. Het was voldoende om het nieuwe jaar vol goede moed te beginnen. Die oudejaarsavond was Bjarne alleen. Hij viel voor de televisie in slaap.
Hij werd wakker van de vuurwerk knallen. 1988 was begonnen.
28 november 2022
Geplaatst in de categorie: drank