Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Voorjaar 1988

Druilerige voorjaarsregen was het decor van de lente in Amsterdam. En ook de wind liet zich met graagte gelden. De mensen op straat worstelden met de paraplu of waren gekleed in waterdichte regenpakken. Het lukte Bjarne niet om droog te blijven. Toen hij thuis was, moest hij zich omkleden. Even later genoot hij van een warme kop koffie. Op de radio klonk "Gimme Hope Jo'anna" van Eddy Grant.

Bjarne miste de aandacht van de elegante Kees Broodakker. Omdat hij zijn vroegere vrienden uit Utrecht ook nooit meer zag, begon hij zich eenzaam te voelen.

Berend was een eigen zaak begonnen en moest hard werken om zijn hoofd boven water te houden. Hij had het geluk dat hij geen woonlasten had in de vorm van huur of hypotheek omdat zijn ouders voor hem een huis hadden gekocht. En een auto en een fiets. Nu had hij een klein bedrijf als ergonoom. De eerste opdrachten waren meteen pittig. Hij had het druk om aan alle eisen te voldoen.

Bjarne voelde zich niet thuis in zijn kleine huurwoning op de vierde verdieping in de buurt van zijn overspannen familieleden die ook in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt woonden. Er leek geen einde aan de economische crisis te komen. Als Bjarne de brieven van Emma goed begreep ging het allesbehalve goed met haar. Verwarrende zinnen op oude ansichtkaarten met een dubbele boodschap.
Bjarne kreeg een onverwachte brief van de kunstenaar Peter Halm waarin hij beschreef hoe een bezoek aan Emma verliep.

Beste Bjarne Gosse,

Sorry dat ik met de deur in huis val in jouw brievenbus, maar ik moet je iets belangrijk vertellen. Ik ben gisteren bij Emma in haar riante woonzaal geweest. Om eindelijk duidelijkheid te krijgen over haar penibele situatie. Het was erger dan ik kon vermoeden. Er stonden flessen alcohol verspreid door het huis. Er waren een paar enge mensen die naar me staarden. Geen idee wat ze aan het doen waren. Ze zaten er bewegingloos met vreemde blikken in de ogen. Het stonk vreselijk. En op de vloer lag Emma, die helemaal niet kon praten. Ze herkende me niet eens en ze begreep niets. Het was alsof ze gedrogeerd was. Gewoon op de vloer lag ze, die erg vies was, ik weet niet eens wat ze daar deed. Het was erg pijnlijk om naar te kijken. Haar gezicht stond in een grimas. Ik belde de politie. Na dertig minuten stond de politie voor de deur. De vreemde mensen vertrokken.

Terwijl ik met een politieagent sprak en een verklaring aflegde, kwam Emma tot bezinning en zag me. Toen ze me zag, begon ze door de hele straat te schreeuwen hoeveel ze me haatte. Ze vertelde me dat ik nooit meer in haar leven zou komen, anders zou ze me vermoorden.
Weet je, ik zit hier en heb er spijt van dat ik haar ben gaan opzoeken. En ik voel me vreselijk schuldig over wat er met Emma is gebeurd .
Onbegrijpelijk dat de crisis zoveel vat op haar heeft gekregen en ze compleet aan lager wal is geraakt. Ik dacht dat Jan Boter haar zou helpen, maar die bleek al twee maanden in Marrakesh te verblijven.

Ik hoop dat het met jou beter gaan Beste Bjarne. Schilder je nog steeds?
Ik zag drie werken van je bij de kunstuitleen in Amsterdam. Vooral het werk “Ongeboren veulen” sprak me erg aan.
Ik ga vanaf volgende maand bij Gianluigi in Italië wonen. We hebben er samen een groot huis gekocht in een regio met veel natuur en hartelijke mensen. Hij heeft daar familie wonen.

Hou je taai, beste Bjarne, misschien schrijf ik je nog vanuit het gastvrije Italië.

Peter Halm

Druilerige regendruppels tikten tegen het raam van de woonkamer. Was dat schrikken dat het zo slecht met Emma ging. Ongelooflijk dat al haar rijke minnaars haar in de steek hadden gelaten.
Wat goed dat Peter Halm even een kijkje was gaan nemen en de hulpverlening had ingeschakeld. Bjarne had met haar te doen.

Schrijver: Bjarne Gosse
12 januari 2023


Geplaatst in de categorie: drank

4.7 met 3 stemmen 202



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)