Voorjaar 2002

“Alles wat er is, is communicatie, de rest is projectie, dat geldt zowel in de liefde als in vriendschap.” Gerard Vroeg probeerde in een laatste poging om Bjarne te interesseren voor zijn studie Filosofie Bjarne over te halen weer met hem te communiceren.
Gerard was altijd al een vrije vogel geweest. Sinds zijn studie hield hij niet op met experimenteren.
Hij vond Bjarne aantrekkelijk, geestig, zowel verstandelijk als lichamelijk. Het was zijn laatste poging om hem te versieren.
Er lag helaas alleen een leeg antwoord in het verschiet. Bjarne had geen postzegels in huis en zijn printer was defect geraakt door te dik papier in de aanvoerlade.
Er zat niets anders op dan een handgeschreven brief en postzegels kopen. Toen het eindelijk zover was, hield Bjarne het kort. Hij had geen zin meer in lange dramatische verhalen over het nachtleven van zijn vroegere vriend. Een vriend uit een ander leven. Daarom schreef Bjarne niet al te veel woorden. Niet omdat hij onverschillig was. Hij had gewoon geen zin in de communicatie.

Er waren mensen die telkens hetzelfde verhaal vertelden, maar eigenlijk niet veel zeiden. Bjarne hoorde over ze op de radio, Bjarne zag ze op de televisie, Bjarne las over ze in het nieuws. Ze konden praten, ze deden dingen. Ze maakten kunstwerken, ze haakten truien. Maar Bjarne was ze snel weer vergeten omdat hij telkens aan Kees en zijn eigen jeugd dacht.

Er zaten vogels op de telefoondraden in de lucht voor het gammele houten huis waarin hij vroeger als verlegen kind woonde. Dikwijls had hij zomaar naar de kleine schaduwen op de straatklinkers gekeken. Mijmerend over het leven.

In een wereld vol woorden was Bjarne naar het dorpshoofd gegaan in het gebouw aan de hoofdstraat. Bjarne vroeg de kalende man: “Valt er nog iets te beleven in het dorp?” Waarop de wijze man antwoordde: “Dat hangt geheel van jezelf af.”
 
Bjarne was van nature een melancholiek persoon. Als er een polonaise moest plaatsvinden, liep hij meestal ergens achteraan. Soms vergat hij zijn feestneus omdat hij die niet kon vinden, maar handig was hij wel met een halve tomaat.

Even voelde Bjarne dat wat men normaal gesproken met synergie zou bedoelen, maar het duurde maar kort. Toen hij de deur achter zich dicht trok was Bjarne weer alleen en ging het dorpshoofd verder met zijn voor het dorp belangrijke telefoongesprekken.

Het was een vreemde droom, Bjarne gaapte en schrok wakker van de telefoon.

communicatie droom voorjaar 2002

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 218