Voorjaar 2013

De huisarts van het nabij gelegen plein had vragen over het medicijngebruik van Bjarne. Het was hem opgevallen dat de vijftiger Bjarne geen enkele therapie voor zijn gemoedstoestand had voltooid tijdens zijn leven. Het leek hem verstandig Bjarne door te sturen naar een instituut, waar mensen met kennis over de geestelijke gezondheidszorg werkzaam waren. Na een aarzeling stemde Bjarne tenslotte toe.

Het ging niet echt slecht, maar misschien was er verbetering van kwaliteit van leven in het vooruitzicht, wanneer zijn psychisch lijden minder zou worden. De huisarts vond het een goed idee.

Een aantal weken later volgde het kennismakingsgesprek met een psychiater van het instituut in Amsterdam. Er was weer de chaos die hij herkende van vroeger, toen hij ook bij de geestelijke gezondheidszorg had aangeklopt. De vier jaar oudere Berend was meegekomen als goede vriend van Bjarne. Vreemd genoeg voerde hij voortdurend het woord tegen de psychiater. Uiteindelijk waren er meerdere gesprekken nodig om tot de juiste conclusie te komen.

Het resultaat was dat Bjarne andere medicijnen kreeg voorgeschreven en er een psychiatrisch etiketje bij had gekregen. Voortaan had hij een viervoudige diagnose, in plaats van een drievoudige. En Berend had genoten van de aandacht die hij had gekregen.

De nieuwe medicijnen sloegen goed aan bij de vijftigjarige Bjarne. De stemmingswisselingen waren er nog wel, maar minder hevig als voorheen. Tijdens periodes van verwarring schreef Bjarne gedichten over vriendschap, dat hielp wonderlijk goed tegen pijnlijke eenzaamheid.

Wandelen in het Oosterpark was ook een goede remedie tegen zijn aangeboren twijfel over het bestaan. De natuur kende prachtige momenten van eenvoudige schoonheid, geschapen om in bescheidenheid te overdenken. Het leverde de nodige inspiratie voor zijn tekeningen, die weer wat uitbundiger werden gewaardeerd op Facebook, door zijn internetvriendinnen die veelal zelf ook creatief in de weer waren met allerlei materialen die zich daar voor leenden.

In de kringloopwinkel, die op loopafstand van zijn woning was, kocht Bjarne een vaas in de kleur koraalgroen. Het was een geheimzinnige vaas door de vage reflecterende kleuraccenten.
Gedichtenboeken, nog in redelijke staat en vol met onvergetelijke gedichten, waren er niet duur, alhoewel ze voor de geest heel kostbaar bleken.

Bjarne werd een vaste bezoeker van de kringloopwinkel. Hij kocht er spullen die hij anders nooit had aangeschaft. Roestvrijstalen bewaarbussen die bij de Blokker peperduur waren. Een excentriek bierglas uit een failliete kroeg uit Berlijn. Ouderwetse bloempotten die weer helemaal in waren. Het was allemaal op loopafstand te vinden voor een habbekrats en een goed gemoed.

instituut psychiater Oosterpark Berend

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 137