februari 2017

Het was niet de druilerige regen van de februarimaand van 2017 die het leven somber maakte.
En ook het feit dat Bjarne Gosse van alle kinderen het meest op zijn overleden vader leek was niet de oorzaak van zijn stemmingswisseling. Het was wederom de liefde, die haar geluk met een klein licht liet schijnen en er voor gezorgd had, dat hij zich eenzaam voelde in zijn verlangen.
Net als zijn overleden vader kon Bjarne Gosse volledig opgaan in zijn hobby's en van zijn eigen hobby's houden was ook een vorm van liefde.

Het was toch even alsof de wereld verging, toen Bjarne ontdekte dat hij hoogstwaarschijnlijk met een bedrieger te maken had. De liefdesvriend met wie hij correspondeerde had het hele verhaal wellicht verzonnen. Er was geen vader in Amerika, de foto uit Parijs was uit een andere tijd.
Zestien keer had hij Bjarne een mailbericht gestuurd en telkens met die aanhankelijke dramatische toonzetting. Bjarne had het als genegenheid gelezen, maar het was hoogstwaarschijnlijk onderdeel van de trukendoos geweest. Bjarne kon het niet met zekerheid zeggen. Bjarne vond het akelig om hem in de steek te laten als hij werkelijk in nood zat, hij was altijd zo dankbaar geweest voor alle begripvolle berichten. Maar geld overmaken naar een vreemdeling leek Bjarne geen goed idee.

Opnieuw verscheen Emma in de droomwereld van Bjarne met een nieuwe waarschuwing. Er ging hebzucht achter deze liefde schuil. Bjarne werd vanuit Amerika gemanipuleerd om een geldbedrag over te maken, naar een hebzuchtige “toekomstige” minnaar. Het werd Bjarne langzaam duidelijk dat er bedrog in het spel was en dat de ware drijfveer geld was.

Het was ook even alsof de wereld verging, toen Bjarne Gosse merkte dat het met de hulpverlening op niets uit zou gaan lopen. Zijn casemanager had op hem geen positieve uitstraling. Bjarne had het gevoel dat ze hem naar beneden haalde. Ze was niet opgeleid om mensen met een meervoudige complexe psychiatrische diagnose te behandelen. Ze was er voor de gewone dingen zei ze door de telefoon. Bjarne had geen behoefte om over de gewone dingen te praten met haar, daar had hij geen tijd voor gezien zijn meervoudige complexe creatieve projecten. Ze had er precies zes weken over gedaan om een verwijzing naar een psycholoog te regelen. Ze ging nergens inhoudelijk op in, want dat kon ze niet gezien haar geringe opleiding. Ze ging telkens op haar strepen staan als Bjarne Gosse voorzichtig kritiek uitte.

Haar belevingswereld was mijlen ver van die van Bjarne verwijderd. Ze deed ook verder geen moeite om hem inhoudelijk te begrijpen. Het was alleen maar een formele poppenkast voor de vorm zonder perspectieven. Bjarne had daar een broertje dood aan en vond het een verkeerde arbeidsinstelling van haar. Maar hij kon het haar niet aan haar verstand brengen omdat ze niet was opgeleid om mensen met een complexe psychiatrische aandoening te behandelen.

Bjarne realiseerde zich dat zijn toekomstige minnaar een hersenschim was. Een liefdessprookje waar hij graag in geloofde. Het moest nu eindigen. Hij moest op zoek gaan naar andere mensen.

casemanager Mentrum februari 2017

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 124