Vrijdag 25 oktober 2024

“Hallo, mijn liefste Bjarne!
 Mijn gedachten zitten vol twijfels en zorgen. Ik hoop dat je gewoon met iets belangrijks bezig bent. Ik kijk ernaar uit van je te horen. 
Pavel.”

Het was het laatste bericht dat Bjarne van Pavel kreeg, Bjarne deed geen moeite meer om te reageren. Hij had al duidelijk gemaakt dat hij geen hulp kon bieden. Zeker niet nu zijn eigen gedachten ook vol zorgen en twijfels zaten. Wat was er aan de hand in de wereld?

Yuriy had ondanks zijn eigen belovende woorden niets van zich laten horen. Het was een nieuw signaal dat er dingen in het contact niet klopten. De tekening die niet op werd gestuurd, het enthousiasme waarmee zijn moeder Bjarne accepteerde, het overal enthousiast op reageren, het waren waarschijnlijk allemaal momenten van manipuleren geweest. Bjarne was bedwelmd geraakt door de euforie van de liefde. Hij had weer die slaapkamer-ogen gekregen waarmee hij zich op het schrijven van poëzie kon concentreren. Hij voelde een onweerstaanbare klik met het jeugdige enthousiasme van Yuriy, maar het was niets anders dan bijgeloof geweest. Een geestelijke zoetstof voor de zondaars had hem verslaafd gemaakt aan mooie woorden die er niets toe deden. Hij was in zijn eigen goedheid gaan geloven. Arme Bjarne, hij had nooit het gevoel dat hij de werkelijkheid bedroog.

Om elf uur in de ochtend was de afspraak met Rosa Konijn voor een wandeling in het Amsterdamse Oosterpark. Om elf uur ging de telefoon. Of het een uur later kon, vroeg Rosa. Bjarne stemde er mee in. “Ja dat is goed, tot dan!”
Om twaalf uur gebeurde er niets. Om zestien minuten over twaalf ging de telefoon. Of het om één uur kon. Alles was uitgelopen. Bjarne stemde er mee in. Om één uur was het dan zover. Rosa stond voor de deur en Bjarne trok zijn jas aan en ging met haar naar het Oosterpark. Het werd alsnog een leuke wandeling. Rosa Konijn was een spontane meid. Ze was zich nog volop aan het ontwikkelen. Over het geld voor het schilderij werd niet gesproken.

In de avond kwam er plotseling toch een bericht van Yuriy. Het was een ingewikkelde situatie. Hij vertelde een Kafkaiaans verhaal over een gerechtelijke dwaling waarvan hij voor een bedrag van bijna vijfduizend euro de dupe van zou gaan worden. Hij had een advocaat die hem zou helpen en hij vroeg geen geld aan Bjarne Gosse. Bjarne bleef onraad ruiken, maar hij wilde het toch niet abrupt beëindigen gezien de voorgeschiedenis die hij met zijn correspondentievriend had. Een kort en correct antwoord was het beste besloot hij aan het einde van de avond toen hij een berichtje stuurde naar het verre land met de bergen:

“Hallo Yuriy wat een vreemd verhaal. Ik hoop dat de advocaat je kan helpen. Ik wens je sterkte met deze vervelende situatie. Ik heb geen verstand van dat soort zaken en zoals je weet kan ik zelf nauwelijks rond komen. Laat me zo snel mogelijk weten hoe het verder gaat.

Jouw correspondentievriend Bjarne uit Amsterdam.”

correspondentie internet hosselen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23