Zondag 27 oktober 2024
Opnieuw moest Bjarne Gosse wachten op een bericht van zijn correspondentievriend Yuriy. Of was de vriendschap toch vroegtijdig tot een einde gekomen? Vage vragen spookten door zijn hoofd.
Ook Pavel deed een poging om Bjarne te manipuleren. Hij vroeg weliswaar niet rechtstreeks om geld, maar hij maakte wel nadrukkelijk duidelijk dat hij geld nodig had. Dringend omdat er anders een som geld aan hem voorbij zou gaan. Acuut omdat hij het geld binnen een termijn moest betalen. Dat die termijn inmiddels al was verstreken sinds zijn eerste bericht over het onderwerp was hem kennelijk ontgaan.
Bjarne beantwoorde het bericht van Pavel met een blanco mail. Het had geen zin om energie in terugschrijven te steken. Er klopte niets meer van het verhaal. Het waren waarschijnlijk standaardbrieven aan meerdere personen tegelijk verstuurd via het internetverkeer.
Ondertussen verliep in de “echte” wereld de vriendschap met Astrid moeilijk. Ze liet keer op keer merken dat ze nooit meer zou veranderen, ondanks de soms hevige narcistische trekjes van haar eigenzinnige karakter. Ze was in ieder geval geen grijze muis, zoals oudere dames soms werden wanneer ze niets meer te doen hadden. Iedere dag tien kilometer hardlopen vond Bjarne een hele prestatie voor een vrouw van eenenzestig jaren oud.
Het ging niet goed met de gezondheid van Berend, ooit de beste vriend van Bjarne. Vermoeidheid, moeite met lopen, ouderdomsklachten. Maar er waren plotseling twijfels. Misschien was het toch corona, en had hij meer last dan anders ondanks zijn vaccinatie. Een test moest duidelijkheid brengen.
De jongeman uit Rusland, die Bjarne in zijn brieven Kaza noemde, had na de naamvergissing niet meer geschreven. Bjarne vond het jammer, het was een nuchtere jongeman met een heldere kijk op het leven.
Toen de avond zijn vergankelijkheid afdroeg aan de voortrazende tijd kwam er toch een bericht uit het verre land van de bergen. Bjarne las de woorden van Yuriy aandachtig. Het was een ingewikkeld Kafkaiaans verhaal over een juwelensmokkel en een boete die nog openstond. Hij had dringend geld nodig en hij vroeg dit aan Bjarne. Met een brok in zijn keel las Bjarne de laatste woorden:
“Je kunt rekenen op mijn loyaliteit, eerlijkheid en onsterfelijke liefde. Ik beloof je dit bedrag zo snel mogelijk in twee termijnen terug te betalen. Ik houd mijn woord en zweer dat ik je niet zal teleurstellen.
Ik smeek je, antwoord me zo snel mogelijk...
Alleen je snikkende Yuriy”
Bjarne voelde de teleurstelling hevig de boventoon voeren. Hij besloot direct en duidelijk te antwoorden aan Yuriy:
“ Hallo Yuriy
Ik moet je helaas teleurstellen. Ik heb dat geld niet, dat had je al kunnen weten, en ik kan er ook niet aan komen. Als ik het wel zou hebben zou ik het ook niet doen, want er gaat veel geld met de koerswisseling verloren en het verhaal komt op mij niet erg logisch over.
Ik heb kennelijk de pech dat ik alleen maar mensen tegenkom die geld nodig hebben, terwijl ik vanaf het begin af aan duidelijk ben geweest dat ik geen geld heb.
Ook jouw liefdesbetuigingen hebben mij aan het twijfelen gebracht. Er zijn zoveel dingen die niet logisch zijn. Het verhaal klopt gewoon niet. Jammer.
Bjarne.”
Bjarne besloot zijn teleurstelling met niemand te delen. Rosa Konijn zou het toch niet begrijpen en Astrid zou er een nieuwe mogelijkheid inzien om het pesten weer tevoorschijn te halen. Er kwamen wel weer andere mensen die van poëzie hielden. Er was nog geen reden voor eelt op zijn hart. En Bjarne kon gewoon gedichten blijven lezen en eventueel schrijven. Het was leuk en intens geweest met Yuriy om via de internetdeur over gedichten te chatten.
Geplaatst in de categorie: geld
geld
19
Geef je reactie op deze inzending: