Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over emoties

Groene-globebucketlist

Subtitel: Ingenieus ingénu

Reizen deed ik door Europa, de Verenigde Staten, Azië, Midden- en Zuid-Amerika. Door een serieuze, ongeneeslijke ziekte genaamd Polycythemia Vera, die mij heeft getroffen, bij mij is gediagnosticeerd, wordt mijn leven ernstig bekort. Daar ik mij ooit heb voorgenomen op alle continenten te zijn geweest voor ik mijn laatste adem uitblaas, moet ik vóór 2030 nog naar het Noord-Amerikaanse Canada en de volgens velen mooiste stad van Australië, die met dat magnifieke Operahuis, Sydney. Mocht ik voortijdig sterven dan zou ik willen dat mijn as boven de Sydney-Harbour wordt uitgestrooid. Veel liever, ziek, zieker of ziekst, reis ik zelfstandig, mét bij voorkeur, of solo naar dit enorm continent. Hetzelfde geldt voor dat andere werelddeel, Noord-Amerika, dat nog op mijn 'voor ik, ziekte-gerelateerd sterf-bucketlist' staat. Als door omstandigheden of andere niet-voorziene gebeurtenissen, figuurlijk de grond onder jouw voeten wordt weggeslagen, moet na zo'n/zulke tegenslag of -slagen het roer om; je moet andere prioriteiten stellen, doelen bijstellen en ambitie(s) omgooien in een richting, op een pad dat wel begaanbaar is...

Ook ik heb dit moeten doen, hoewel ik in een pril stadium na de openbaring van mijn ongeneeslijke ziekte, te lang heb gedacht, helaas, dat ik binnen afzienbare tijd gewoon weer 'de oude' zou zijn. Mijn naïviteit is in die periode terecht gelogenstraft. Overigens zonder hiermee mijn destijds onterecht ontslag te legitimeren. Géén misverstand daarover. 'De oude', zoals je was, word je nooit meer. Zeker niet als de tijd tussen 'in coma raken' en reanimatie (net iets te) lang heeft geduurd. Het heeft levens (negatief) beïnvloed, inclusief dat van mij. Onomkeerbaar negatief beïnvloed. Na drie decennia is stapsgewijs mijn leven, inmiddels alweer jaren, ten goede gekeerd. Met de opmerking dat mijn doodsvonnis reeds is getekend en nog slechts ten uitvoer hoeft te worden gebracht...! Dit is overigens geenszins het moment waarop ik zal wachten; in tegendeel. Een veilige haven, zelfs meerdere, heb ik reeds. Een toevluchtsoord is namelijk verre van, dus geenszins onbelangrijk voor iemand met

- HET ZWAARD VAN DAMOCLES -

boven zijn of haar hoofd.

(Uit: van Dale; Groot Woordenboek der Nederlandse Taal:

gunsteling van de tiran Dionysios van Syracuse. Deze liet hem één dag koning zijn, doch boven zijn troon was een puntig zwaard aan een paardenhaar opgehangen, ofwel:

een aldoor dreigend gevaar te midden van geluk of voorspoed).

Leven doe ik de mij resterende tijd volop. Dit is voor een belangrijk deel noodgedwongen door dat Zwaard van Damocles veroorzaakt door de ongeneeslijke bloedziekte Polycythemia Vera die op haar beurt voor deze man uiteindelijk dodelijk zal zijn. God, indien bestaand, mag weten waaraan ik dit heb verdiend, maar 't is zonder twijfel tot aan de dag van vandaag een onomkeerbaar feit. Ooit geloofde ik nog in wonderen, later niet meer, maar inmiddels weer wel...!

Een vorm van naïef zijn als reddingsboei...?

Schrijver: Annejan Kuperus
9 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.332



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)