Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over snelsonnet

Nette sonnetten

(voor Jaques Perk)

Van heel hoog heb jij gezongen, engel, je bent zelfs niet afgedaald, je verzen zijn uit de lucht gehaald en je was er van doordrongen, zij het met een gekweld verstand, botsend, gevangen in alle beelden, uitstijgend boven volstrekt misdeelden, dat Mathilde liefheeft aan de overkant, dat zij afwees wat zij niet begreep, schud haar uit je mooie, blonde lokken! uit je grote sik de zwarte nasleep! en laat je door de liefde nooit meer schokken, want jij dichtte met het meest heldere gevoel en zij was enkel op aarde en zo koel. Angelica.

Koning van de sonnettenvrijerij, wat moest je toch met al die taal!, want diep in jouw hart zien wij de afdruk van een Heilige Graal, dat hoefde je echt niet te verbergen achter een sluier van prachtige woorden, waardoor je jezelf zat te tergen, zo liet je de liefde vermoorden.
Kom, neem Mathilde bij de hand, voeg de daad nu bij het woord en vrij met haar in dromenland, zoals een engel dat kan doen, het lijkt misschien wat ongehoord, maar wat wil je met zo'n schorpioen!

Perk is net als ik de zoon van een dominee en beiden verslaafden van het dichtwerk dat omhoog voert tot in de hemelzee, via wijze vrouwen, niet de kerk die dood maakt wat zij claimt te doen, niet de wereld die in onmin leeft, maar via hun ogen, Mathilde toen en anderen nu, wordt de ziel doorleefd van wat het ware dichterschap toch is: een grote liefde in diepe eenzaamheid, die uitroept wat de massa in feite haat, wat de dierbaarsten stemt tot droefenis en hoe diep deze vorm van kunst ook lijdt, er is geen mens die deze jongen verstaat. Ardennenmagie.

Terwijl ik kijk naar de voetstappen van jou, droom ik dat je plots verschijnt als jongeheer, lachend om mijn grappen en sprekend zoals vroeger, heel verfijnd en intensief, draaiend met je ogen, lichtblauwe vogels in een blauw meer. Hier heb jij de gevoelens afgewogen, sterk genietend in een vrije atmosfeer, waar bomen en rotsen lijken op de eeuwigheid, waar de wind in zinnen fluistert, daar ben jij door godenkracht naar toe geleid, nu, herrezen in dat vroege levensjaar, geven de goden poëzie in overvloed, dat is het wat liefde met dromers doet.

Schrijver: Joanan Rutgers, 9 december 2009


Geplaatst in de categorie: snelsonnet

2.8 met 4 stemmen 3.197



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)