Gruwelijke, extreme pijn en wurgende schoenveters
(voor Sarah Marie Kane (1971 - 1999))
Jij bent geboren op 3 februari 1971 in Brentwood, Essex. Jouw vader Peter Kane was een journalist voor de Daily Mirror. Jouw moeder was een lerares. Jij bent in Kelvedon Hatch opgegroeid, 4 mijl boven Brentwood. Jouw broer is Simon Kane. Jij bent door evangelische ouders opgevoed en tijdens jouw adolescentie was jij een trouwe christin, maar later niet meer. Jij ging naar de Shenfield High School en jij studeerde drama aan de Universiteit van Bristol, de Theatre Collection op 21 Park Row. Andere studenten daar waren: de toneelschrijfster Margaret Mary Mack, de actrice Rosemary Davis, de schrijfster/actrice Liane Aukin, de schrijfsters Berta Freistadt, Sylvia Rayman, Angela Olive Stalker, Dorothy Preece Simpson, Julia Catherine Shields, Laura Wade en Madeleine Mortimer. Jij bent in 1992 afgestudeerd. Voorts deed jij een MA-cursus in toneelschrijven aan de Universiteit van Birmingham, waar de toneelschrijver David Edgar jou leidde, geboren op 26 februari 1948 in Birmingham.
Het theaterstuk 'Mad' (realitytheater) van Jeremy Weller, geboren iets voor 1960 in Wokingham, heeft jouw leven veranderd. In 'Mad' spelen 7 vrouwen met een psychische aandoening scènes uit hun verleden na. Het is een trilogie uit 1990-1992, ook over daklozen ('Glad' uit 1990) en jonge delinquenten ('Bad' uit 1991). 'Mad' gaat o.a. over depressie, de gevolgen van kindermishandeling en anorexia. 'Mad' was te zien in het Leith Theatre aan Ferry Road. Jij gebruikte aanvankelijk het pseudoniem Marie Kelvedon, die volgens jou in België en Nederland de dichtbundel 'Onzuiver' publiceerde en die in Cambridgeshire met haar kat Grotowski woont. Jerzy Marian Grotowski was een meesterlijke theaterregisseur en medegrondlegger van het experimenteel theater.
Jij was toneel- en scenarioschrijfster en theaterregisseuse. Jij schreef jouw hele volwassen leven. Jij werkte korte tijd als literair medewerkster voor het Bush Theatre in Shepherd's Bush, Londen. Jij was een jaar writer-in-residence voor het rondreizende theatergezelschap Paines Plough, dat sinds 1974 nieuw schrijven van toneelstukken promoot, o.a. ook het toneelwerk van Abigail Louise Morgan, Anna Jordan en Miriam Battye. Paines Plough is in 1974 opgericht door de schrijver David Pownall en de regisseur John Adams. Op 12 januari 1995 ging jouw eerste toneelstuk 'Blasted' in première in het Royal Court Theatre Upstairs aan Sloane Square in Londen. Geregisseerd door James Macdonald. Het leidde tot een Newsnight-debat op BBC Television en het werd geprezen door de toneelschrijvers Martin Andrew Crimp, Harold Pinter, die jouw vriend werd, Caryl Lesley Churchill en Thomas Edward Bond. In oktober 1995 verscheen jouw korte film 'Skin' op het London Film Festival, geregisseerd door Vincent O'Connell. Op 15 mei 1996 ging jouw toneelstuk 'Phaedra's Love' in het Gate Theatre in Notting Hill in première. Het is een moderne bewerking van het tragedie 'Phaedra' van Lucius Annaeus Seneca de Jongere. Phaedra pleegde zelfdoding.
Op 30 april 1998 ging jouw toneelstuk 'Cleansed' in het Royal Court Theatre Downstairs in première. In de laatste drie voorstellingen speelde jij Grace, omdat Suzan Sylvester door een hernia geblesseerd was. Geregisseerd door James Macdonald. Jij schreef 'Cleansed' expliciet voor het theater. Het is o.a. geïnspireerd door 'A Lover's Discourse' van Roland Gérard Barthes, 'Twelfth Night' van Shakespeare, 'Spooksonate' (The Ghost Sonata) van August Strindberg, 'The Trial' van Franz Kafka, 'Nineteen Eighty-Four' van George Orwell en qua structuur door 'Woyzeck' van Karl Georg Büchner. Het personage Robin verhangt zichzelf, gespeeld door Daniel Evans, die over jou zei: 'De voorstelling vereiste dat ze danste, vloog, al haar kleren uittrok - en dat deed ze zonder met haar ogen te knipperen. Ze was briljant - buitengewoon en rauw.'. Stuart McQuarrie, die Graham Tinker speelde, prees jouw optreden ook. Hij vond jou perfect en hij zei: 'Dat is hoe we het allemaal hadden moeten doen - dat was de manier waarop ze het schreef.'.
Op 13 augustus 1998 ging de eenakter 'Crave' in het Traverse Theatre op 10 Cambridge Street in Edinburgh in première, gespeeld door Paines Plough en geregisseerd door Vicky Featherstone. Jij hebt het opgedragen aan Mark Ravenhill. Jij was ook met de toneelschrijver Mark Ravenhill bevriend. Kort voor jouw overlijden voltooide jij het psychotische toneelstuk '4.48 Psychosis', wat op 23 juni 2000 in het Royal Court Theater in première ging, met James Macdonald als regisseur. Volgens jou vriend, de toneelschrijver David Greig, werd jij in jouw chronische depressie vaak om 4.48 uur wakker.
Jij zat twee keer uit vrije wil in het Maudsley Hospital op Denmark Hill in Londen. Jij gebruikte jouw antidepressiva met tegenzin. Op 17 februari 1999 nam jij 50 slaappillen en meer dan 150 antidepressiva-pillen in jouw flat in Brixton. Jij werd in het King's College Hospital gereanimeerd. Jij ging naar de Brunel-afdeling, waar jij werd vastgehouden, wat de psychiater Nigel Tunstall had besloten op grond van de Mental Health Act 1983. Jouw literair agente Mel Kenyon bezocht jou daar en zij gaf jou 200 sigaretten. Jij sprak met haar over zelfdoding, God, toneelstukken en vriendschap.
Op 20 februari 1999 heb jij een korte tijd voor 3.30 uur zelfdoding gepleegd. Jij hebt jezelf tussen 2.00 uur en 3.30 uur in een toilet met jouw schoenveters aan de haak van de toiletdeur opgehangen. Jij werd 28 jaar en jij bent gecremeerd. Jouw vader betichtte het Maudsley ziekenhuis van 'criminele nalatigheid'.
23 april 2025
Geplaatst in de categorie: idool