Is uw naam Rémi?

Ik ben in het bezit van een zeldzaam talent. Zonder enige moeite weet ik bij de supermarkt altijd de verkeerde kassa uit te zoeken. En dat terwijl ik er toch bijna een soort wetenschap van heb gemaakt om de dienstdoende caissière en de wachtende klanten te beoordelen op snelheid en accuratesse. Helaas zonder veel succes.
Net zoals vermoedelijk de meeste mensen keek ik vroeger alleen in welke rij de minste klanten stonden. Wel keek ik nog of één van de boodschappenkarretjes niet afgeladen vol was want dat kost immers veel tijd bij de kassa. Meer selectiecriteria hanteerde ik niet. Daarna begon het wachten en helaas vaak ook de irritatie mijnerzijds. U herkent de situaties vast wel. Heel vervelend vond ik de mensen die vergeten zijn de groente af te wegen. Via de omroepinstallatie wordt dan meestal een medewerker van de versafdeling opgeroepen om de groente alsnog af te gaan wegen. Die medewerker baalt over het algemeen verschrikkelijk en van enige haast is daarom zelden sprake. Soms gaat de klant zelf de groente afwegen, dat duurt vaak nog langer; minuten later kan de caissière pas weer verder met haar werk. Erger nog zijn de mensen die met de caissière in debat menen te moeten gaan over de prijs omdat het betreffende product in één of ander reclameblaadje goedkoper aangeprezen staat. Vaak zijn deze discussies uitermate tijdrovend. Natuurlijk zijn daar ook nog de mensen die bij het afrekenen over te weinig geld blijken te beschikken om alles te kunnen betalen waarna een aantal boodschappen weer terug worden gegeven net zolang tot het budget van de klant toereikend is. Persoonlijk haatte ik de mensen het meest die eerst op hun gemak hun boodschappen inpakken om daarna pas af te gaan rekenen. Voor sommige mensen is boodschappen doen een uitje, voor mij is het een noodzakelijk kwaad.
Deze irritaties ontstonden uiteraard ook door mijn eigen instelling, niets menselijks is mij immers vreemd. Altijd menen wij haast te hebben, terwijl die paar extra minuten in de rij voor de kassa op een mensenleven toch echt te verwaarlozen zijn.
Enige maanden geleden besloot ik mijn irritaties opzij te zetten en er een spelletje van te maken welke rij ik zou kiezen. Boodschappen doen is sindsdien een stuk prettiger geworden. Ik probeer van de klanten voor mij in de rij in te schatten voor welk oponthoud zij gaan zorgen. Een oud dametje? Zal wel even gaan staan kletsen met de caissière over het feit dat haar kleinkinderen haar nog maar zo zelden bezoeken. Die dame van middelbare leeftijd met dat hopeloos ouderwetse broekpak? Zeuren over de prijzen. Wel deftig doen, maar bij de kassa op een dubbeltje doodvallen. En die snelle yup is zonder twijfel vergeten zijn bananen af te wegen, vermoedelijk omdat hij te druk is met telefoneren.
Soms, héél soms, speelt de irritatie toch weer op en kan ik het niet nalaten mijn ongenoegen kenbaar te maken.
“Pardon, maar mag ik vragen, is uw naam Rémi?”

Boodschappen Kassa I Kassa Irritatie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 5 stemmen 870