Inloggen
voeg je column toe

Columns

Pubers en ouders

Het valt nog om den drommel niet mee, om in deze tijd, kinderen op te voeden, kinderen hebben hun eigen regels, hun eigen wetten, hun eigen ideetjes als het gaat om dingen die mogen, dingen die moeten en dingen die gedaan moeten worden. Kinderen in de puberteit zitten soms dusdanig met zichzelf in de knoop, dat er drastische maatregelen moeten worden genomen, om te voorkomen dat ze de verkeerde kant opgaan, om te voorkomen dat ze met ‘foute’ vrienden en vriendinnen omgaan of om welke reden dan ook.

Het valt voor ouders niet altijd mee, om in het spoor van kinderen, te blijven of sowieso het spoor te kunnen volgen. Kinderen ook die in de puberteit zijn vaak dwars, denken vaak niet na en al helemaal niet over de eventuele consequenties die bepaalde acties met zich meebrengen. Niet alleen moeilijk voor de ouder, maar ook lastig voor het kind.

Kinderen in de puberleeftijd zeg maar te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken, die weten tegenwoordig niet beter of veel kan, veel mag en nog meer alles is mogelijk! Dat de maatschappij hier voor een groot deel schuld aan heeft is wel duidelijk maar als je weet dat er dingen gebeuren zoals ik nu ga schrijven, dan is het aan de ene kant goed dat mensen alert reageren, en aan de andere kant, kan men ook overdrijven!

Wanneer een kind van 13 jaar loopt te zeuren over een black Berry een mobiele telefoon die veel kan en waarmee erg veel kinderen van die leeftijd op zak lopen, datzelfde kind niet snapt dat zo’n ding niet getoverd kan worden en dat het geld ervoor niet op straat ligt, is dat voor datzelfde kind reden om de kuierlatten te nemen, oftewel ze loopt van huis weg, omdat ze d’r zin niet krijgt én dat ze puber is.

Dat ze een kind is in een een- ouder gezin en dat alleen moeder moet zorgen voor inkomsten, tja, daar staat dat kind dan niet bij stil. Zodra moeder hoort van de jongste telg, dat zijn zusje niet thuis is, gaat ze op zoek en na wat heen en weer gebeld te hebben weet ze haar te traceren, gelukkig, want we weten allemaal wat het kan worden als een kind niet meer boven water komt. Als moeder voor de deur staat van het adres waar ze haar kind weet, ik heb het nog steeds over die puber van 13 jaar, dan besluit niet alleen dat kind dat ze niks met moeder te maken wil hebben, nog minder wil ze mee naar huis, maar wat ik niet zo goed snap is, dat ook de moeder van dat vriendinnetje niet mee wil werken aan het feit dat de puber naar huis moet, neen, die werkt zelfs tegen.

Wanneer uiteindelijk de moeder van de puber het voor elkaar heeft om dochterlief mee te nemen naar huis, besluit ze alsnog onderweg bijna de benen te nemen, waarop de moeder haar vastpakt en tegen de grond werkt. En dan zijn de rapen opnieuw gaar, want moeder is boos, dochter is boos en omstanders zijn zo slim om de sterke arm erbij te roepen, maar liefst vier auto’s met politieagenten schieten ‘te hulp’ omdat men denkt, jawel u leest het goed, met denkt dat deze vrouw zomaar iemand tegen de vloer werkt, men denkt dat deze vrouw zomaar een kind (ik heb het nog steeds over die puber- dochter van 13) midden op de dag, een pak slaag wil geven, want niemand neemt de moeite om te informeren!

En nou weet ik wel, dat er dingen gebeuren die niet kunnen, ook weet ik dat er dingen gebeuren die niet mogen maar dat pubers en vooral die lichting pubers die niet nadenken, het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen op een hele vervelende manier en je als ouder mooi machteloos staat, als dan ineens vier politieauto’s op het tweetal afkomen, dan denk ik bij mezelf: het zit wel goed hier in dit land, het zit wel goed hier, want iedereen let wel erg goed op, het zit wel snor hier, want er was iemand zo alert om te bellen naar het noodnummer, speciaal voor die puberdochter die vond dat ze recht had op een Black Berry, is dit nou niet prachtig?

Het kind is weer thuis, moeder nog van slag, maar als ik de moeder van dat kind zou zijn, zou ik de volgende keer kunnen kiezen: ik koop dat vermaledijde ding voor haar, of ik laat haar weglopen, met alle risico’s van dien, waarbij ik me meteen afvraag, zou er dan op een melding van een weggelopen puber net zo alert gereageerd worden, als nu het geval was?

Schrijver: An Terlouw, 19 juli 2011


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.3 met 10 stemmen 384



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Iris
Datum:
29 april 2012
Email:
iris.aguirretigo.com.py
Geïntrigeerd door jouw schrijfkunst heb ik een paar oudere inzendingen van jou gelezen, An, en ik kom niet bedrogen uit. Rotverwende kinderen, of strontverwende zoals wij in België zeggen, zijn er met hopen. Veel is te wijten aan niet te stuiten oogverblindende reclame, en vooral aan uitgevaardigde Staatswetten die een ouder bang zouden maken het kind nog een (lichte) straf te geven. Jouw column is een goed voorbeeld van hoe zo een snotneus zijn moeder terroriseert.
Naam:
Sanne
Datum:
19 juli 2011
Beetje vaag verhaal, begrijp het niet zo goed. Warrig verteld. Maar de emotie is voelbaar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)