Telefoon-rapport- boeken!
Hoe simpel was het vroeger en nou weet ik wel dat dit niet de eerste maal is dat dit wordt geroepen, maar er moet me toch wat van het hart. Als je in mijn jeugd naar school ging, gewoon van half negen tot half vier, en als je iets uitgevreten had, mocht je nablijven, geloof me dan werd er niet naar huis gebeld, waarom niet?
Nou domweg omdat er geen telefoon was, nogal makkelijk. Als je strafwerk mee naar huis kreeg, doorgaans moest je van die maffe zinnen schrijven als : ik mag niet draaien op mijn stoel, en afhankelijk van de ernst van datgene wat ik had uitgevreten, honderd, of tweehonderd keer, je kwam de andere dag met de papieren in de klas, er werd een blik op geworpen en de papieren waarop je had zitten zwoegen, verdwenen in de prullenbak.
Zo dat was een enerverende zaak, jij zit te bloeden op zoveel werk en er werd niet eens geteld of je het goede aantal wel had gehaald. Nou heb ik niet zoveel strafwerk gehad, ook heb ik niet zoveel op de gang gestaan maar er waren kinderen bij, die dat te min vonden, op de gang staan, die trokken hun jas aan en gingen naar huis. Was een mogelijkheid, maar die heb ik nooit overwogen…was bang voor het vervolg van al die regels strafwerk schrijven. En dan krijg je aan het einde van het jaar, een rapport mee, natuurlijk kreeg je dat ook tussendoor, een paas- een herfst een kerst en een eindrapport en het mooie van een rapport was, het was zo overzichtelijk!
Dat waren de vakken ook. Rekenen, taal, aardrijkskunde geschiedenis, gym, tekenen, handvaardigheid en de laatste vakjes waren voor: ijver, netheid en dat soort gedoe. Tja toen vonden we het geen gedoe, maar zo denk ik er nu over. Achter elk vak, stond een cijfer, variërend van 0 tot 10, nou heb ik die laatste nooit gezien, op mijn rapport, maar de cijfers boven de vijf wel, gewoon van die simpele dingen, taal een 8 rekenen een 8 en ga zo maar door. Was zo duidelijk, dat rapport van toen, je bracht het mee naar huis, men keek erin, en ik een oogopslag was duidelijk dat je ontzettend je best had gedaan, tja, of niet, en soms stond er een opmerking bij van de leraar of lerares en die krabbelde dan iets van: ze moet beter opletten, of in mijn geval, ze is over, goed gedaan en veel succes in de volgende klas.
Gewoon van de tweede naar de derde en van de derde naar de vierde enzovoorts. Ook kon het voorkomen dat je voorwaardelijk over was, dan moest je in het eerste kwartaal van het volgend jaar jezelf bewijzen dat je in staat was om alles te volgen en mee te kunnen doen met de moeilijkere stof die dan gegeven werd, anders ging je terug naar je vorige klas, dan was je daar als het ware nog niet rijp voor en mocht je dat jaar nog een keertje overdoen…en dan maken we een sprong in de tijd, en zien we rapporten van nu, nou ja rapporten, dat is een tikkeltje overdreven het zijn complete boekwerken, het zijn net telefoonboeken, alles van punten is verdwenen, en alle vakken, ( tenminste als je daarover praat) zijn onderverdeeld in ook weer aparte vakjes, je moet een cursus volgen om die redenatie in die ‘rapporten’’ te kunnen volgen. Elk vak apart beoordeeld en een stipje aangestipt is niet zo goed, een tweede hokje aangestipt, dan ben je iets beter, een derde hokje aangestipt ben je veel beter en je bent een kanjer als je het laatste hokje zwart gekleurd ziet.
Jawel, dan doe je het goed! Is dat even fijn, hoe meer stippen, hoe beter het is. Het lijkt warempel wel een gokformulier hoe meer stippen hoe meer kansen. Het idee van een rapport is allang uit den boze blijkt, gewoon zo’n simpel boekje wat de hele lagere schooltijd meeging, waarin alles werd gezet, van klas een tot klas zes gewoon een boekje duidelijker kon niet, toch? Maar nu, nu maken ze in deze makkelijke digitale tijd een compleet boekwerk en dat terwijl we de telefoonboeken af willen schaffen, terwijl we zo veel mogelijk te horen krijgen, niet printen, dat is dan weer voor het milieu terwijl we alles groter doen, maar eigenlijk kleiner moeten!
Snapt U het nog, en denkt u stiekem ook terug aan dat kleine handige boekje wat jaren meeging en wat nog in een plastic hoesje zat? Nou ik wel want die mappen van nu, ik snap er niks van en nog minder van al dat misbruik van papier! Geef mij die simpele dingen maar, dat was tenminste lees- en handelbaar + dat je ook nog wist hoe het gelezen moest worden!
casema.nlGeplaatst in de categorie: school
Rapporten
360
Geef je reactie op deze inzending:
leuker kunnen we het niet maken...moeilijker wel!