PAROM POM POM POM
We hadden om half een afgesproken bij Metrostation Centrum. We waren beiden op tijd. Rustig wandelden we naar het winkelcomplex, waar voor het eerst een kerstmarkt zou worden gehouden. Die van vorig jaar, in Keulen, stond mij nog helder voor de geest. Ik wilde eerst even naar een bloemenwinkel om een boeket voor haar zestigjarige trouwdag te bestellen. Ook al was mijn vader er al tien jaar niet meer, wij hadden die traditie voor mijn nu bijna tachtigjarige moeder gewoon voortgezet. We spraken af dat ik even alleen de zaak in zou gaan en dat Lady Mama even geld zou gaan pinnen bij de HEMA. Dat kon tegenwoordig. Terwijl het kerstboeket gebonden werd, stond ze plots achter me.‘Kssssssst,’ zei ik, ‘jij mag hier helemaal niet komen.’ Ze keek me ontdaan aan. De geldautomaat had haar bankpas ingeslikt. Ze moest het even gaan melden. Ik antwoordde dat de kans klein was dat er banken open waren op zaterdagmiddag, maar volgens haar was dat wel het geval.‘Als jij nu alvast een plekje zoekt in de koffiehoek van de bakker, dan ga ik het even melden.’
Ik ging akkoord en zocht een plaatsje uit vanwaar ik haar zo zou kunnen zien aankomen. Haar oranje jas zou opvallen in de massa. Ik bestelde alvast een cappuccino en vroeg me af hoe lang dit zou gaan duren. Mijn moeder schuifelde weg op de aangepaste schoenen die ze voor het eerst droeg. Haar rollater en scootmobiel had ze thuis gelaten. Ze had alleen haar gebloemde opvouwbare stok bij zich. Om de tijd te doden begon ik een gesprek met iemand van haar leeftijd, ondertussen de boel buiten goed in de gaten houdend. Mijn gesprekspartner woonde pas een half jaar in onze stad en was in die tijd al twee keer beroofd. Verder had ze het best naar haar zin, maar als iemand haar nú de weg vroeg, deed ze maar net of ze het niet hoorde. Haar geld had ze in een platte portemonnee aan een touwtje om haar hals. Af en toe keek ik reikhalzend naar de vitrine om te kijken of de kwarkpunt, waarop ik mijn zinnen had gezet, er nog stond. Na zo’n drie kwartier begon ik me zorgen te maken. Mijn vingers trommelden ongedurig op het tafeltje. Ik stond op om me even uit te rekken. Mijn ogen dwaalden door de ruimte en wie zag ik enkele tafeltjes voor me van een tompoes zitten smullen? Juist! Snel liep ik op haar af. ‘Waar zat je nou, ik was hartstikke ongerust.’
Het kwam er wat geïrriteerd uit. ‘Nou ja ,en ik zit al een half uur op jou te wachten!’ Haar oranje jas hing over de rugleuning van haar stoel. ‘Ik keek uit naar een bruine jas en haarband.’ Het klonk verontwaardigd. ‘Ja, mam, ik ga hier niet met mijn dikke jas aanzitten en met een warme haarband om mijn hoofd.’ Ik bestelde snel mijn kwarkpunt en een tweede kop koffie. Daarna begaven we ons naar de kerstmarkt. Die viel overigens flink tegen. Drie uur later waren we allebei weer toe aan iets warms. Ditmaal bij de HEMA. Ze had trouwens bij de SNS bank gehoord dat ze na het weekend haar Rabo Bank even moest bellen. ‘Nou, achteraf denk ik dat ik me helemaal niet zo druk had hoeven maken.’ Ze zei het spijtig en ik kon haar wel schieten. Ze had sinds enige tijd de gewoonte midden op straat stil te staan om je iets te vertellen. Ik moest haar verscheidene keren zacht naar de kant loodsen om o.a. boze, jonge mensen met kinderwagens niet teveel op te houden. Die middag was ik om half zes thuis. Natuurlijk pas nadat ik haar boeket had opgehaald en het haar vanuit de bus had aangereikt toen ze uitstapte. Daarbij zei ik lachend dat ze de burgemeester op bezoek zou hebben gehad, diamanten bruid zijnde. Thuis stond de hond te popelen om op haar beurt met mij een rondje kerstsfeer te doen. Iets over zessen trok ik mijn laarzen uit en kon ik eindelijk mijn arme voeten lucht geven. Mijn zus had me nog gewaarschuwd, voor je het wist was je uren met haar weg. Op de televisie zong een kinderkoor ‘Little Drummer Boy’. Ik dacht aan alle plannen die ik naar morgen op moest schuiven en speelde driftig luchttrommel. De hond vond het maar raar.
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: kerstmis
Kerst
420
Geef je reactie op deze inzending:
Je verhaal graag gelezen!