Bus vermist!
Kent U dat, die kleine ergernissen waar mensen over praten, die men constateert en waar over wordt gesproken en geklaagd? Ja natuurlijk kent U dat, iedereen heeft wel eens iets om over te mopperen en te klagen nietwaar? Ik nu ook, nou klaag ik wel vaker, soms onterecht, maar vaak ook terecht en de klacht van deze keer is: de brievenbus is weg!
Ja duh, hoor ik iedereen zuchten, maar dat wisten we toch al van te voren? Dan zeg ik: ja, we wisten dat er andere bussen zouden komen, want TNT Post werd POST NL en van een rode, zouden we naar een oranje bus gaan, dat wisten we wel, en ook wisten we, dat er eventueel bussen zouden verdwijnen. Ja, maar niet welke bus en op welke plaats. dan krijg je te maken met het volgende scenario: ik loop gewoontegetrouw naar buiten met een envelop die juist ja, in de bus moet.
Laat tegelijk de hond uit, sla twee vliegen in een klap dan toch? Voor de hond wel, maar die envelop: ik loop naar de overkant, om tot de ontdekking te komen dat de bus er niet staat. Weg, foetsie, verdwenen! Ik overweeg nog eventjes om “Opsporing Verzocht” in te schakelen als me ineens te binnen schiet dat er bussen zouden verdwijnen.
Zoveel was wel blijven hangen natuurlijk, maar niet dat men ONZE bus zou weghalen en er geen voor in de plaats terug zou zetten. Zulke dingen gebeuren in het weekend natuurlijk en dan is goede raad duur, dus wacht ik tot maandag om er een belletje aan te wagen.
In het weekend wordt tegelijk duidelijk dat er meer mensen ineens worden en werden geconfronteerd met de vermissing van de bus! Die mopperen aan de zijlijn en doen verder niets, maar ik besluit om op maandagmiddag een telefoontje te plegen naar POST NL. helemaal voorberied ben ik op een soort menu van: wilt u iets vragen over de hoogte van postzegels, toets dan een 1 wilt U iets weten over postbezorging, toets dan een 2, nee hoor, helemaal mis! De telefoon gaat 2keer over en wordt opgenomen door een meneer, wiens naam ik eventjes vergeten ben, maar die naar me luistert en dan zegt: eigenlijk moet U iemand anders aan de telefoon hebben, maar ik ga er toch mee aan de slag.
Jawel U leest het goed, ik mag mijn verhaal doen en hij beloofd dat ik zal worden teruggebeld, noteert dus mijn nummer en we eindigen ons inmiddels best wel gemoedelijke gesprek! Dan gebeurd er iets wat ik niet verwacht, binnen 5 minuten gaat de telefoon en ik krijg een dame aan mijn oor, van POST NL die “van haar collega te horen kreeg dat er een mevrouw uit Capelle aan den IJssel” gebeld had met een probleem over een vermiste brievenbus.
Jawel U leest het goed, ik neem niemand in de maling, het is dus echt nog zo dat er wel degelijk mensen zijn, die voor de grotere bedrijven werken en niet te beroerd zijn om niet alleen zelf de telefoon op te nemen, maar er ook nog mee aan de slag te gaan.
De dame in kwestie geeft me een aantal opties waarvan er eentje is: dat ik een brief moet sturen naar de directeur. Als ik dan aangeef dat ik toch maar een mail stuur, zegt ze: oh ik dacht dat U wilde schrijven, tja zeg ik dan, dat had ik ook wel gedaan, als jullie onze brievenbus niet hadden weggehaald! Ze vond dit een bijzonder scherpe opmerking, ikzelf trouwens ook maar meer nog, er zijn wel degelijk bedrijven die nog meedenken en zodra ik hier meer over hoor, krijgt men natuurlijk deel twee automatisch te lezen, dus als de vermiste bus weer op zijn plek staat, bent U de eerste die dit van me hoort!
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Staat de bus er al weer?
Maar toch succes hoor!