De cardioloog moest bridgen

Het liep al tegen vier uur in de middag. Geërgerd haalde de cardioloog zijn schouders op. Dat mens met die vage klachten was er al weer. Haar huisarts had al gebeld dat het ernstig was. Wat een gedoe, hij kon zijn bridgemaat toch niet weer in de steek laten. Vorige week moest hij wel naar zijn geliefde Annemiek. Die had een ultimatum gesteld. Ze zag hem te weinig; hij moest diezelfde avond komen.

De vrouw die net binnen kwam had drie jaar geleden een fors hartinfarct gehad. Twee jaar was het wonderlijk goed gegaan. Het derde jaar kwam ze steeds met vage klachten terug. De hartenprutser had niet veel zin om er steeds veel aandacht aan te besteden. Hij was overbelast. De niet van haar zijde wijkende echtgenoot zag er echter nogal gevaarlijk uit, daarom liet hij altijd maar een ECG maken, waar je niets op zag, als het hart rustig was. Op die momenten was het hart altijd kalm. De weinig geïnteresseerde dokter kon dan naar waarheid zeggen dat er niets aan de hand was.
Nu stuurde hij er een paar assistenten op af. Kon hij verder met die leuke verpleegster kletsen.
Na zo'n zeventig minuten onderzoek werd hem gemeld dat er niets gevonden was.
Nu moest hij er zelf heen de echtgenoot zag er getergd uit. De esculaap die de eed van Hippocrates gezworen had noemde het hyperventilatie. Die verrekte vent van dat mens begon dreigend te kijken. De cardioloog voegde er dus aan toe dat mevrouw maar een afspraak voor een fietsproef moest maken. De vrouw bracht haar kleding in orde. De man ging echter dreigend voor hem staan. De dokter wist niet dat hij er uitzag als een reu die belet werd om een loopse teef te bespringen. Onwillig liet de dreigende man zich door zijn vrouw meetronen, omdat hij bang was dat zijn echtgenote zich te druk maakte.

Het doktertje haalde opgelucht adem. Hij maakte dat hij weg kwam. Wie er nog klachten had was voor de arts die dienst had.
Deze onwaardige vertegenwoordiger van de medische stand wist dat hij moest katheteriseren, maar hij moest nu eenmaal bridgen en eerst nog dineren.

Een week later stierf de vrouw aan een tweede hartinfarct in een Academisch ziekenhuis. De hele kransslagader zat dicht. Zoiets gebeurt niet in een week.
De cardioloog heeft wel spijt gekregen. De verbolgen echtgenoot heeft hem acht jaar getreiterd. Opgelucht ging de nalatige arts met vervroegd pensioen.

Gelukkig was deze 'cardioloog' een uitzondering. De meeste artsen doen gewetensvol hun werk. Die arme vrouw had gewoon een uitzonderlijk exemplaar getroffen.
Zo gaat het in dit leven: de een heeft pech, de ander mazzel.

Heb je mijn boek al gelezen?
Titel: 'Als ik me ophang breekt het touw?'
Zie de site van www.uitgeverijdebrouwerij.nl