Surrogaat-activiteit
Komende week doen de sportbonden hun best om u naar het prettige besef te begeleiden dat hun scheidsrechters belangrijk zijn. Voor zover ze een arbitrage-gilde hebben, natuurlijk, en voor zover die mensen met enige regelmaat actief zijn. Lager dan subtopniveau geldt meer de volkswijsheid „hoe onopvallender het gedrag van de scheidsrechter, hoe beter“. In recreatieve regio-competities is het over het algemeen zo dat er geen neutrale bondsscheidsrechter aan te pas hoeft te komen. Integendeel, de amateuristische competitiespeler wil „het vooral gezellig houden“ en daar hebben ze geen puntenteller annex reglementenmuggenzifter bij nodig.
Een uitgedoste scheidsrechter kan op spelers die geen belichaming van het bondsgezag gewend is, eerder een averechtse uitwerking hebben op correct gedrag.
Het is, bovendien, een specifieke mensensoort die het scheidsrechterschap ambieert en in staat is om zich grote dagdelen van zijn vrije tijd te amuseren met het leiden van wedstrijden. Een goede arbiter valt pas op als hij bij zijn gastheren meldt dat zijn taak er op zit en dat hij huiswaarts keert. Anonieme onopvallendheid wordt in hun kringen, waarin veel neerkomt op beoordelingen door collega's, als een pluspunt gezien. Kortom, het zijn geoefende conflictontwijkers.
Het is de vraag of een nationale week over hun low profile-bezigheidstherapie breed wordt toegejuicht en op prijs gesteld.
De tafeltennisbond kent sowieso geen „sportbrede“ arbitrage. Een windbuil van NOC-NSF heeft dat de pingpong-pipo's op de mouw gespeld en die zijn er ingetuind, zoals gebruikelijk. In de hoogste divisies zijn hooguit veertig personen op scheidsrechterspad. Het merendeel der clubs heeft nog nooit een gediplomeerde arbiter in levenden lijve mogen aanschouwen. De NTTB doet ten onrechte mee aan de Onze Scheids-Mijn Held-campagne. Maar ja, zij zien het als onderdeel van hun nobele missie om te ijveren voor „het sportklimaat“. En welke desk-smurf bedenkt deze onzinnige opwaardering? Welke kleuter bedenkt de aankondiging die dient om te inspireren? Waarom zo'n afgrijselijke Onze-Scheids-vlag op zo'n afgrijselijke Mijn-Held-modderschuit?
Scheidsrechters bij pingpong hebben niets heldhaftigs (ik ken slechts een dame die een portret van een Referee-Hero als jan-piet-of-klaas-007 boven haar bedstede heeft hangen). Integendeel, het merendeel heeft alle eigenschappen van een muis die anticipeert op de nooduitgang. Puntentellers gedragen zich eerder als een anti-held die zijn gedrag bij voorkeur beperkt tot oogcontact met de collega die zich sur place aan de andere kant van het net bevindt.
In iedere sport circuleren sappige anekdotes over scheidsrechters. Niet zelden zijn het personen die er een dagje-uit van maken. Enige bekendheid op dit gebied kreeg, indertijd, iemand die zijn zwerftochten door NTTB-land als minutieus-voorbereide militaire expedities uitvoerde. Zijn vrouw vergezelde hem trouw, ze doorkruisten de vele winkelcentra des lands, verzonden ansichtkaarten vanuit iedere bezochte plaats en hobbelden na afloop in hun donkerblauwe Fiatje terug naar huis, ergens in Noord–Limburg. Ik dacht met weemoed terug aan deze legendarische scheidsrechter, maar het bespottelijk afficheren van een speciale scheidsrechtersweek heeft mijn misnoegen opgewekt. Een curieuze indruk maakt het dat de campagne-initiatoren van „Onze Scheids, Mijn Held“ hun creatieve onvermogen proberen te verbergen achter bezittelijke voornaamwoorden. Tracht men hiermee een claim op kunstmatige solidariteit te monopoliseren? Hoezo, onze scheids? Hoezo, mijn held? Wie denkt dat deze taalkundige trucage succes garandeert? Plotselinge opwaardering tot kuffelbeer heeft hooguit betrekking op een groepje dat belang heeft bij wedstrijdleiding en geen maffe circus-imitaties nodig heeft. Het is helaas exemplarisch voor de surrogaat-activiteit waarmee Silverdome-bedrijfsposeurs hooguit suggereren dat ze ons verblijdend faciliteren.
Opnieuw een NTTB-wanprestatie, opnieuw parasitair en oneigenlijk NTTB-gebruik van een „sportbrede“ suikerspin. In dit gemakzuchtig rondbazuinen van pseudo-initiatief ligt een urgente onderzoekstaak voor de autoriteit sportorganisaties
(wordt vervolgd)
Geplaatst in de categorie: sport
Column
303
Geef je reactie op deze inzending: