Inloggen
voeg je column toe

Columns

BLIJVEN STEKEN

Ze liep met haar boodschappenlijstje wat gehaast het warenhuis binnen, toen ze hem in het vizier kreeg. Hij liep misschien twee meter voor haar. Ze besloot hem even aan zijn jasje te trekken; een fleece geruit houthakkers vest in zijn geval met daaronder een blauwe schipperstrui.
‘Hé, hallo, hoe gaat het met jou?’
Hij schrok zichtbaar, verzonken in gedachten als hij was.
‘Ja uhhh, goed, uhhhh, alleen is mijn vader een jaar terug overleden.’
Hij, ooit haar bovenbuurman, was er flink door aangeslagen. Ze keek naar zijn gebit dat zo te zien al geruime tijd geen tandarts meer had gezien. Natuurlijk moest hij zijn verhaal aan haar kwijt. Van zijn huisarts had hij niet veel steun gekregen bij het verwerken van het verlies. Die had zich er vanaf gemaakt met de opmerking dat we allemaal onze ouders verliezen, zeker als we vijftig of ouder zijn. Ook hijzelf had dat meegemaakt. Ze stipte even het overlijden van haar eigen vader aan, nu twaalf jaar terug en zei, hoe cliché het ook klonk, dat deze geen pijn had geleden en zo weg was, en dat het ook een troost kon zijn, als iemand niet hoefde te lijden. Bij de vader van haar vroegere buurman was een acute hartstilstand namelijk de doodsoorzaak. Soms kun je nu eenmaal niet buiten gemeenplaatsen. Die worden dan in een opvallend nieuw jasje gestoken. Voorlopig was haar vroegere bovenbuur echter met een burn-out alweer een jaar thuis. Hij had er jaren in de beveiliging opzitten en was op zoek naar garen, want alles was zo duur, dat hij nu zelf zijn sokken en onderbroeken verstelde. Dat had hij ooit in militaire dienst geleerd. Zij prees hem erom, maar wees hem wel op de aanbiedingen her en der van warme thermo winter sokken, vaak vier paar voor hooguit 3.98 euro.
Er volgde een reeks klachten over alle ouderen in de senioren woningen rondom hem die van hem, een in hun ogen nog jonge kerel van 55, verwachtten dat hij hun tuintjes bijhield.
Hoe lang kende ze deze ex-buur nu? Dat was toch al langer dan twintig jaar en het was altijd al heel erg op en neer met hem gegaan. Het leek wel alsof er geen schot in zat. Het wilde maar niet beteren voor hem in het leven. Ging het net even wat fraaier, gooide een instantie of de voorzienigheid weer roet in het eten.
Ze wees hem erop dat gevoelige mensen als zij beiden nu eenmaal waren, al snel uit het lood waren geslagen bij nare gebeurtenissen, of die nu groot of klein waren; ze hadden altijd een enorm impact. Bij hem was de ellende begonnen rond zijn dertigste. Zijn vriendin werd verliefd op de trainer van de sportschool en ging er met hem vandoor.
Er stak een nat plukje haar uit zijn linker neusgat. Haar ogen werden er telkens opnieuw heen getrokken. Ook zijn boodschappentas ving haar aandacht. Rafelig was die. Hij zag er helemaal een beetje sjofel uit. Je kon natuurlijk ook verzorgd ongeschoren zijn. Toch had ze het gevoel dat hij weer een beetje voort kon na hun gesprek. Hij nam in elk geval met een lach afscheid, terwijl hij zich een weg zocht naar de fournituren afdeling. Had het kleine warenhuis die eigenlijk nog wel?
Ze werkte haar eigen boodschappenlijstje af en fietste daarna zo snel mogelijk naar haar warme huis. Dat zat als een dikke jas om haar pijnlijke spieren en botten. De novemberwind deed er alles aan om haar van haar fiets te trekken, maar ze hield dapper stand.
Ze was benieuwd wanneer ze de ex-buur weer zou treffen. Ze hoopte dat als dat geschiedde, hij er dan weer beter aan toe zou zijn, want gelukkig had hij ook goede perioden gekend. Draaiden ze niet allemaal rond in kringetjes? Bleven ze allemaal niet wel eens in de groeven steken van een beschadigde langspeelplaat, als waren ze naalden van een platenspeler? Zaten ze allemaal niet wel eens als een laser oogje vast op een plakkerig stukje dvd? Ja, en dan was het wachten op een vinger die hen een groef verder zette, uit de brand hielp en met een zacht doekje de vlekjes weg poetste of de opgehoopte stofjes wegblies. Bij sommige mensen kwam dat soort hulp zeer zelden of vrijwel nooit.

Schrijver: Anneke Haasnoot, 13 november 2012


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.5 met 2 stemmen 104



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)