De Dokterspost

Nog maar een aantal jaren geleden hadden huisartsen thuis dienst. Buiten kantooruren vervingen zij elkaar. De artsen konden rustig thuisblijven en als er een patiënt zich meldde gaf hij raad of ging erheen, ook naar de zieken van de collega's.
Op zaterdag en zondag hield de dokter zelfs spreekuur, ook voor de lieden die zich niet lekker voelden en bij een confrater ingeschreven stonden.
De rekening werd betaald aan de dokter waar de zieke ingeschreven stond.

Waarom echter het makkelijk maken als het moeilijk kan. Bovendien was er een goede reden om het systeem te veranderen. De zorgkosten moesten hoe dan ook omhoog. Anders kun je de staatsburgers niet genoeg beroven.
Zo ontstond de Dokterspost. Alle zich niet lekker voelende mensen uit diverse gemeenten moeten daarheen, als zij menen niet te kunnen wachten tot hun huisarts weer aan de slag gaat. Iedere esculaap uit de wijde omgeving heeft daar regelmatig dienst. Daar wordt natuurlijk stevig voor betaald. Als je niet kunt komen moet je met alle overtuigingskracht praten om een dokter aan je bed te krijgen. Die dokter rijdt niet zelf. Er is een chauffeur en een auto.

Eenmaal bij je binnen verandert de autobestuurder in een assistent. Weer een persoon die stevig betaald moet worden,logisch hij werkt buiten normale werktijd. Die twee hebben altijd haast, veronderstel eens dat zij vijf minuten na diensttijd nog niet naar huis kunnen.

Afgelopen weekend mocht ik het genoegen smaken om zo'n stel nodig te hebben. Zaterdagnacht kon ik ineens niet meer plassen. Natuurlijk wilde ik de Dokterspost niet bellen. Zondagmorgen moest ik wel, omdat de pijn veroorzaakt door de overvolle blaas ondraaglijk werd. Na twee uur verscheen het illustere tweetal. Ik was zo wanhopig om nog eens te bellen. Ook voor de mededeling dat ik niet de enige was, moet betaald worden.
Er verscheen uiteindelijk een illuster tweetal. Zonder omhaal werd er een katheter geplaatst. Anderhalve liter urine werd er afgetapt. Er werd gezegd dat de katheter moest blijven zitten en de volgende dag moest mijn huisarts zorgen dat ik meteen bij een uroloog terecht kon. Er werd mij verteld hoe ik de zak moest legen als die te vol werd, maar niet hoe ik de zaak dan weer afsluiten moest. Gelukkig was ik zelf zo snugger.

Toen de eerste zak geleegd was, kwam er veel bloed tevoorschijn. In paniek maar weer naar de mensenredders gebeld. De mededeling dat dit normaal was kost ook weer veel geld.
De volgende dag bij de uroloog zat deze meteen klaar om prostaat verkleinende pillen voor te schrijven. Hij bedacht zich bijtijds. Aan een paar onderzoeken viel nog wat te verdienen.
Zo loop ik nu nog met een katheter en ben ik weer een onkostenpost. Als er zondag gewoon een dokter was gekomen die voor een collega waarnam, was het natuurlijk veel goedkoper geweest.

Zo zijn er nog tientallen middelen om de kosten te verlagen. Zoals zonder gezanik euthanasie toepassen bij gevorderde Alzheimer en bij mensen die gewoon geen zin meer hebben
Het roken en drinken bevorderen in plaats van te bestrijden, lekker vet en veel laten eten. Accijns en BTW spekken de staatskas ook. Geen gratis griepprikken meer uitdelen aan ouderen en aan een kwaal laborerende mensen.
Dokters afschaffen en medicijnmannen aanstellen, die doen het vast beter en goedkoper.

Schrijver: Eelt, 13 februari 2013

a.renselaarsimpc.nl

Biografie van deze schrijver

dokterspost waarneme waarnemen zorgkosten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 7 stemmen 198