Inloggen
voeg je column toe

Columns

EEN ONMOGELIJKE WERKELIJKHEID

Erg snel krijgt men mij niet kwaad, maar áls het iemand lukt, ben ik ook direct woedend of op z’n minst zeer verontwaardigd. Zover kreeg Jet Bussemaker, Minister van onderwijs, cultuur en wetenschap mij. Wat is er in ‘s hemelsnaam met haar aan de hand? Dat vrouwen van Venus komen en mannen van Mars, dat wist ik al wel, maar dat Jet nu uit een geheel ander melkwegstelsel lijkt te komen en een als mens vermomde alien zou kunnen zijn, dat had ik niet verwacht.

Terwijl er op kinderopvang en zorg wordt bezuinigd en er dagelijks werklozen bijkomen, acht mevrouw het nodig om te stellen dat vrouwen financieel onafhankelijk van hun mannelijke partners dienen te zijn. Als er één ding is, waar ik gek van kan worden, dan is dat tegenstrijdigheid. Gillend gek kan die me maken.

De premier vindt het nodig dat vrouwen meer aan mantelzorg gaan doen en dan komt zij met zoiets. Blind en doof en gezeten in een ivoren toren kraamt ze allerlei onzin uit. De vrouwen, met name de moeders van gezinnen met kinderen, hebben allemaal al twee banen. Het huishouden en hun werk buiten de deur. Ik zie zulke dochters ook niet nog eens voor hun hulpbehoevende ouders zorgen, mits er iets achter Jets droombeelden zit. De kwaadaardigheid van een buitenaards wezen dat de vrouwen op aarde op zijn minst graag zou zien opbranden.

Vanuit menselijk oogpunt gezien is het ergens wel een nobel streven dat zij voorstaat. Alleen de timing is vreselijk slecht. Er heerst crisis in ons land. Ik kom mannen tegen die op hun vijftigste al uitgerangeerd zijn en met een WW uitkering de boel draaiende moeten houden.
Ik ben altijd een voorstander geweest van de vrouwenemancipatie, vrijheid, gelijkheid en broederschap. Het liefst zag ik elk menselijk wezen in een eigen huis en met een eigen inkomen. Het is alleen zo onrealistisch momenteel. Politiek is vaak een en al tegenstelling.

Zo spelen we met zijn allen dat het zin heeft te solliciteren als je je baan hebt verloren, terwijl we drommels goed weten, enkele uitzonderingen daargelaten, dat het voor de meesten weinig zin meer heeft. Soms denk ik ben ik nu gestoord of zijn zij, de anderen, dat? Diep in mijn hart zou ik willen dat er geen economie bestond, laat staan geld en dat we allemaal op een eigen stukje grond zouden wonen en ons eigen voedsel zouden verbouwen en onze eigen kleding zouden maken,al dan niet met behulp van de ander. Ik besef dat dit een utopie is, waarvan o.a. bankdirecteuren zouden walgen. Wat zou de wereld zijn zonder de economie en de handel en vooral bonussen?

Zou ik soms de reïncarnatie van Thomas More zijn? Zijn denkbeeldige eiland had een keur aan godsdiensten, maar ieder noemde zijn God Mithra. Dit idee heeft mij ook altijd al aangesproken. Kwamen er in het verleden Jehova’s getuigen aan de deur, dan klonk steevast mijn met een glimlach gebrachte: ‘ Ach, we hebben het over hetzelfde, maar we benoemen het allemaal anders zeg ik altijd maar.’
Hoe zou de maatschappij er bijvoorbeeld in het jaar 22.000 eruit zien? Zoals de schrijver Houellebecq haar beschrijft in zijn boek Mogelijkheid van een Eiland?
Slechts emotieloze klonen en wilde mensen bevolken daarin nog een radioactief besmette wereld. Nou, nee, liever niet.

Politiek. Dat is het maken van keuzes. Politiek. Dat is de per definitie onvolmaakte wijze waarop in een samenleving de belangentegenstellingen van groepen en individuen tot hun recht komen, meestal op basis van onderhandelingen zo leren ons twee definities.
Geef ‘m van jetje zou ik willen zeggen en dat geldt ook voor de Minister van cultuur,onderwijs en wetenschap! En dat heeft dan niets te maken met een eigennaam als ik Onze Taal mag geloven. Geef ook Jet zelf van jetje, desnoods met een ganzenveer die nog lang niet is uitgedrupt.

Schrijver: Anneke Haasnoot, 14 mei 2013


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.2 met 5 stemmen 114



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)