Inloggen
voeg je column toe

Columns

Werk aan de winkel

‘Let nu even heel goed op’, zei ik tegen mijn vrouw die net terug was van de supermarkt en daarna snel koffie had gezet. De minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap sprak de Nederlandse vrouw toe. Niet alle vrouwen maar het gedeelte dat vrolijk en vrij een beetje aanhobbiet in de veilige haven die ‘thuis’ heet.
‘Hoor je dat?’, zei ik nog maar even voor de zekerheid want soms lijkt het alsof ze luistert maar is ze al weer bezig met wat ze de volgende dag op tafel gaat zetten of met soortgelijke huiselijke beslommeringen.

‘Ja ja, ik hoor het wel’ zei ze terwijl ze mij een tweede kopje koffie inschonk na een dag hard werken van mijn kant. Ik dacht laat ik het eens voorzichtig aanpakken deze keer en niet meteen zeggen: ‘daar kan jij een voorbeeld aan nemen’, want dan weet ik al hoe de discussie gaat eindigen. Ik zei dus bedachtzaam: ‘ af en toe komt er nog wel eens iets zinnigs uit de mond van een vrouwelijke politicus rollen’ maar die opmerking bleek niet bedachtzaam genoeg te zijn. Mijn vrouw keek me aan met een blik die het midden hield tussen zwaar medelijden en licht afgrijzen. Ze ging er ook maar eens uitgebreid voor zitten na eerst mijn voetenbankje nog te hebben aangeschoven om mij met een quasi gevoel van behaaglijkheid op te zadelen. ‘Tja’ zei ze toen langzaam. Ik weet als geen ander dat als er een langzaam ‘tja’ uit haar mond komt ik het de rest van de avond wel kan vergeten dus zei ik snel: ‘ach die minister kan makkelijk praten maar zo eenvoudig ligt het allemaal ook weer niet’. ‘Kan je me de krant even aanreiken’ probeerde ik nog. Me eerst maar eens een half uurtje achter het dagelijkse nieuws verschuilen leek me de beste optie.

‘Nee dat kan ik niet’ zei ze terwijl ze het voetenbankje onder mijn vermoeide benen uittrok en daarna mijn halfvolle kopje koffie bij me weggriste. ‘En wat eet jíj vanavond eigenlijk’ was de dreigende retorische vraag die daarop volgde. Omdat het een retorische vraag was gaf ik geen antwoord maar zei: ‘schat laat ik jou eens een lekker wijntje inschenken en straks haal ik wel even wat bij de Chinees’ wetende dat als ze ergens een voordeeltje kan scoren ze er als de kippen bij is. Ze plofte zelfverzekerd neer op de bank en zei: ‘nou vooruit dan maar en laat jij dan gelijk de hond ook even uit?’.

Weer heerlijk afhankelijk dacht ik: wat kan het leven toch eenvoudig zijn.

Schrijver: Nico Noorman, 14 mei 2013


Geplaatst in de categorie: humor

4.0 met 6 stemmen 150



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
7 april 2014
Email:
maryama37hotmail.com
Zo raak je toch al aardig geëmancipeerd:-)) leuk stukje.
Naam:
nita
Datum:
16 mei 2013
Email:
anitabexs4all.nl
Doe je vrouw de hartelijke groeten Nico. Heerlijk om te lezen dit!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)