Dwangarbeid in Nederland?
Participatie is een ander woord volgens sommigen voor dit gegeven. De keuzevrijheid komt al meer in het gedrang. Wanneer je voor de gemeente moet werken als tegenprestatie voor je bijstandsuitkering word je daar niet vrolijk van, zoals de berichtgevingen ons weergeven.
Ik ben geboren om een leuk, vrij leven te lijden. Om keuzes te maken die goed zijn voor mijzelf en met mijn talenten te mogen werken. Vooral nu deze al jaren in de onderdrukking gezeten hebben omdat ik steeds gedaan heb wat anderen mij vroegen. Hier ben ik ziek van geworden.
Nu mijn wezen er voor kiest om mijn eigen stem, hart te volgen stuit ik op enorm veel weerstand en ben ik constant in gesprek (of geweest) met instanties en hulpverleners die denken mij te kennen na een paar gesprekjes of het lezen van wat rapportage die zo eenzijdig is en vol verdraaiingen en interpretaties staan. Er wordt ook slecht geluisterd.
Het burgerservicenummer (BSN) is een uniek persoonsgebonden nummer. Iedereen die zich bij een gemeente laat inschrijven in de Gemeentelijke basisadministratie van persoonsgegevens (GBA) krijgt zo'n nummer, als het niet al eerder is toegekend. Het is door de Nederlandse overheid in 2007 ingevoerd om, in combinatie met het DigiD, het elektronisch verkeer tussen overheid en burger in goede banen te leiden.
Ons Burgerservicenummer wordt ondertussen al door mensen spottend het burgerslavennummer genoemd. Dit nummer houdt in dat wij een natuurlijk persoon zijn. Deze wordt als onderpand gebruikt door de staat in het financiële systeem. Het begrip natuurlijk persoon benadert de mens niet als een biologische entiteit maar als een juridische.
Zo langzaam aan lijkt het er al meer op dat wij niet meer van onszelf zijn; wij geen geboorterecht hebben om te zijn wie zijn. Het begint al bij de jeugd. De scholen vertellen wat je tot je moet nemen of het je nu echt van dienst is in het leven of niet; of dat het je interesseert of niet. Het moet.
Zelf heb ik school altijd als iets ervaren wat je uitzitten moest.
Jaren later ben ik pas een mbo-opleiding gaan doen die mijn interesse had, wat mij ook goed afging omdat ik er zelf voor had gekozen.
We worden zo een beetje vanaf de wieg tot het graf geacht mee te gaan in wat anderen bedacht hebben en ons voor willen kauwen zonder dat ons gevraagd wordt of wij het interessant vinden of zinvol. Veelal van wat wij allen hier doen, doen wij omdat het van ons verwacht wordt, om mee te kunnen draaien in de mallemolen van het leven, wat zeer veel van ons vraagt.
De vraag wordt alleen maar groter.
De overheden nemen beslissingen over de ruggen van de burgers en die moeten voor de ontstane chaos opdraaien en bloeden. Ik zeg bewust overheden want dit geldt eigenlijk voor de hele wereld en niet alleen voor ons kikkerlandje. En het is ook niets nieuws onder de zon maar iets wat gewoon zo is.
Mensen worden tegen elkaar uitgespeeld en opgezet en dat zorgt ervoor dat er wantrouwen en onbegrip ontstaat. Het lijkt of de overheid en de uitkerende instanties het goed met ons voor hebben maar elke keer laten ze weer zien hoe onbetrouwbaar ze zijn door te liegen.
Zij zouden een voorbeeld moeten zijn; transparant, echt en betrouwbaar. Laten zien wat je zegt, dingen waarmaken.
Menselijkheid begint hier; bij echtheid. Dat is wat in de politiek niet haalbaar is. Men wil en belooft van alles maar het draait altijd op iets anders uit. Ik stel voor dat de regering ons geen beloftes meer doet maar dat ze dingen laten zien, laat gebeuren. De bevolkingsdichtheid van ons land (NL=3e land ter wereld met inwoners boven de 15 miljoen) niet verder onder druk zetten; groen, ontspanning waarborgen.
Stoppen met het najagen van cijfertjes die de mensheid beschadigen maar gaan leven naar wat relevant is. Zorgen dat mensen zich goed kunnen voelen.
Fabrieken sluiten die alleen maar producten maken die de afvalberg vergroten en het milieu beschadigen. Concurrerende bedrijven verminderen en terugschroeven naar een paar producten. Er zijn zat bedrijven die van alles produceren en die dan weer merken produceren die ze onder een andere naam verkopen. Hoeveel hebben we eigenlijk nodig? Het kan toch ook met minder toe?
We gaan er niet dood van als er geen onzinnige frutsels gemaakt en verkocht worden voor de verzamelwoede van mensen die zich leeg voelen. Laat mensen naar binnen keren en kijken wat hun gemis is en wat ze werkelijk nodig hebben in plaats van allerlei onzinnige spullen te kopen. Of dat er elk jaar of elke twee jaar een nieuwe telefoon, computer of wat dan ook gekocht moet worden terwijl de oude het nog doet.
Ik vind het niet zo raar dat de wereld niet functioneert want de mensheid doet dit niet en de overheden zeer zeker niet.
Innovatief; ja. Overproductie; nee. Verspilling; NEE! Duurzaam; JA
Recycling; ja. Ruilen; ja.
Werken; ja. Loon; ja. Dwangarbeid; nee.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
dwangarbeid
113
Geef je reactie op deze inzending: